www.bonanza.pl

Ewelina

A jednak to Hoss pierwszy zaproponował, żeby ją traktować jako kuzynkę, sugeruje tacie, żeby ją traktował jako siostrzenicę. Ciekawe, czy Joe planuje zemstę również na Hossie? I co z tą pracą dziennikarską Joe? Zapowiada sie raczej wesoło. Kiedy ciąg dalszy?

Rika

Część V

- Kuzynka?! - Wrzasnął Joe kiedy już byli sami z Adamem i siodłali konie. - Kuzynka?!!!
- Nie krzycz, Joe. Straszysz konie.
- Jak mogłeś coś takiego wymyślić? W życiu nie widziałem piękniejszej dziewczyny.
- Nie ma zakazu posiadania pięknej kuzynki... - powiedział śmiejąc się Adam i zrobił szybki unik, bo szczotka do czyszczenia koni właśnie śmignęła mu koło głowy.
- Nie ma też zakazu posiadania brata idioty!
- Rozwiązałem ci problem. Powinieneś mi być wdzięczny. - Adam bawił się doskonale.
- O, tak. Nawet nie wiesz, jak ci jestem wdzięczny!

Małemu Joe ta zabawa się najwidoczniej nie podobała. Wyprowadził Cochisa. Nie oglądając się na brata wskoczył na konia i odjechał. Adam uśmiechnął się i też wskoczył na konia. Musi dogonić Joe i tym razem nie spuszczać go z oka. Humor mu dopisywał i trochę bawiły go reakcje Małego Joe. Jak Joe jest wkurzony, to szybciej pracuje. Powinni się szybko uwinąć z robotą.

Wieczorem Adam siedział z książką przed kominkiem. Lucy krążyła między jadalnią i kuchnią. Adam od czasu do czasu rzucał okiem w tamtym kierunku. Nuciła coś cichutko i to też przykuwało jego uwagę. Ładnie to robiła. Dziwne, ale ona wszystko robiła ładnie. Nagle zauważył, że patrzy na niego i uśmiecha się, oczekując odpowiedzi. Dotarło do niego właśnie, jak głęboko zielone są oczy Lucy. Niesamowite...
- Adam? Słyszałeś o co pytałam?
- Co? Mówiłaś coś? Do mnie?
- Pytałam, czy lubisz paprykę. - Lucy uśmiechała się uroczo.
- Aa, lubię... - zielone oczy zniknęły z jego pola widzenia. Teraz pojawiły się miedziane loki. Lucy odwróciła się na pięcie i popłynęła w stronę stołu. Po chwili jednak znów stała odwrócona w jego stronę. I dotarło do niego:
- Adam? Odpowiesz?
- Pytałaś o coś? Mnie?
- Tak. Pytałam, czy pomożesz mi nakrywać do stołu.
- Aa, pewnie że pomogę...

Hoss siedział z boku i nie mógł się nadziwić, jak mało inteligentne są odpowiedzi wielkiego brata. Co mu się nagle stało? Może jest chory? Ta choroba widocznie w pierwszej kolejności rzuca się na słuch, w drugiej kolejności na mózg. Hoss zaczął się zastanawiać, jakie będą następne objawy i czy przypadkiem nie trzeba jakoś zareagować, żeby pomóc biedakowi, który właśnie powoli podniósł się z fotela. Nie ruszył się jednak dalej. Hoss pomyślał, że w trzeciej kolejności ta choroba atakuje nogi. Dziwne to jakieś.

- Przypominam ci, wielki bracie, że to jest nasza KUZYNKA... - uczynnie i z dziwnym uśmiechem podpowiedział Mały Joe, który stał na schodach. Musiał tam stać już od dłuższego czasu, bo Hoss nie słyszał teraz skrzypienia desek. - I przypominam ci też, że Cartwrightowie zawsze dotrzymują obietnic. Nawet jeśli to jest baaaardzo trudne.

Mały Joe zszedł niżej, dziwny uśmiech nie zniknął z jego twarzy gdy mówił:
- Ja ci pomogę, Lucy, bo ta ofiara będzie tak stała przez całą wieczność. - Joe ruszył w stronę kuchni. Mijając Adama pomachał mu ręką przed twarzą. - Halo! Mam powtórzyć, co OBIECAŁEŚ?
- Co? - Inteligencji w tej odpowiedzi Adama nadal nie dało się stwierdzić.
- Pamiętasz swoją obietnicę, czy mam ci jeszcze raz powtórzyć?
- Idź do diabła! - Adam ocknął się wreszcie i ruszył za Małym Joe. Machinalnie zaczął rozkładać naczynia na stole. Joe tymczasem przynosił półmiski z jedzeniem.

Ben właśnie pojawił się na schodach.
- Widzę, że wszystko gotowe. Coś tu wspaniale pachnie! Lucy, jesteś aniołem!
Adam słysząc to, cicho jęknął. Hoss pomyślał, że ta choroba widocznie atakuje też żołądek. Dziwne.
- Coś ci się stało, Adam? - zaniepokoił się Ben, widząc minę swojego pierworodnego.
- Nic, Pa. Wszystko w porządku. - odpowiedział Adam. A siadając mruknął do Małego Joe: - Miałeś rację Joe. Masz brata idiotę...

ania2784

Wychodzi na to, że Adam sam sobie sprawił wątpliwą, jak się okazuje, przyjemność posiadania ślicznej kuzynki. A tylko chciał pomóc rozwiązać problemy swoich braci... Ciekawe czy Lucy zakocha się w Lucy i co wymyśli, żeby nie złamać danej obietnicy? I co z dziennikarską działalnością Joe? Rika, pisz dalej, koniecznie. Smile

Ewelina

Adam zwykle siadywał przed kominkiem i obmyślał plan bitwy. On chyba miał zbyt wiele lat, żeby zgłupieć na widok pięknych ocząt, li i jedynie... był po niemiłych doświadczeniach z kobietami. Adam raczej rozegrałby to w inny sposób, bardziej wyrafinowany... no chyba, że jeszcze zachwycał sie włosami, lekkością ruchów i śpiewem, wtedy, faktycznie mógł mieć problemy z koncentracją... uwagi Smile

Ja tez czekam niecierpliwie na efekty dziennikarskiej pracy Joe... Pisz dalej Rika i pamiętaj, że jesteś wszak fanką Adasia... a przynajmniej tak się określasz...

Rika

Myślę, że tak całkiem mu zgłupieć nie pozwolę. Jednak to jest ADAM. Mózg mu się może wyłączyć jedynie na małą chwilkę, poza tym musi działać bez zarzutu.

Ewelina

Każdemu może się mózg wyłączyć na jakiś czas, nawet Adamowi, potem jednak wraca do równowagi... czekamy na ciąg dalszy...

Rika

Część VI

Adam obudził się w nocy i długo nie mógł zasnąć. W końcu postanowił się przejść. Wyszedł z pokoju i zobaczył smugę światła pod drzwiami Małego Joe. Trochę to było dziwne. Czyżby braciszek nie spał o tej porze? Coś się musiało stać. Adam otrząsnął się z pierwszego podejrzenia, jakie mu się nasunęło ale musiał to sprawdzić. Nie zapukał do drzwi tylko od razu nacisnął klamkę i wszedł do środka.

Mały Joe leżał na łóżku a obok niego... leżały książki. Adam był w szoku. Książki u Małego Joe? Coś naprawdę musiało się stać.
- Co ty robisz? - zapytał podejrzliwie.
- A jak ci się wydaje? - Joe zerwał się z łóżka lekko przestraszony.
- Nic mi się nie wydaje, nie przywykłem do takich widoków. Co tu robią moje książki?
- Nic. Są do niczego. Nic się z nich nie można dowiedzieć.
- Wszystkiego się z nich można dowiedzieć tylko trzeba je PRZECZYTAĆ, braciszku.
- A ty myślisz, że co ja robię?
- Nie wiem, właśnie to mnie intryguje. Co ty robisz, Joe? - Adam był dociekliwy i Joe wiedział, że coś jednak musi odpowiedzieć. Ale „coś” nie znaczy „wszystko”.
- Muszę się trochę dokształcić z gramatyki. I może trochę z interpunkcji.
- Po co?
- A to cię już nie interesuje, duży bracie.
- Przeciwnie, właśnie to mnie interesuje.
- To pójdziesz spać taki „zainteresowany”. Dobranoc.

Następnego dnia Joe próbował zniknąć z domu o świcie. Ruszył w stronę miasta i nie bardzo się ucieszył, gdy spotkał na drodze Hossa.
- Co tu tak wcześnie robisz, Joe?
- A nie powiesz nikomu?
- A czy ten „nikt” śpi jeszcze smacznie w swoim łóżku?
- Mniej więcej. Nie powiesz?
- Pewnie jak zwykle, nie. Ale tylko jeśli nie będzie pytał.
- A jak miałby pytać, skoro nie wie o co?
- CO TU ROBISZ, Joe? - Hoss postanowił być odpowiedzialnym starszym bratem.
- Szukam przygód.
- Co??? Znowu??? - bycie odpowiedzialnym nagle wydało się Hossowi niemożliwe.
- Przygód a nie kłopotów, Hoss. Tych drugich mam po dziurki w nosie. Muszę coś ciekawego opisać. To musi być legalne, bo Pa też czyta gazety.
- Nic nie rozumiem, Joe. Ale to właściwie nic nowego. Mogę wziąć udział w tych twoich „przygodach”?
- Hoss, gdybyś był mieszkańcem Virginia City, takim w średnim wieku, to o czym chciałbyś przeczytać w gazecie.
- Tego, co ja bym chciał przeczytać, gazety nie drukują, Joe. - Hoss zaczął się śmiać.
- A gdyby mogły wydrukować, to?
- To zapytałbym, skąd się biorą dziewczyny w saloonie. Albo co się potem z nimi dzieje. Albo co się w ogóle z nimi dzieje. Albo...
- Dobra, dość. To na nic. Mówiłem ci, że Pa też czyta gazety. To musi być coś innego. Miało być o mnie ale wolałbym, żeby było o kimś innym.
- Czemu?
- Bo, jak już mówiłem, Pa też czyta gazety.
- No, tak, mówiłeś. To o kim?
- Właśnie nie wiem. Ale gdyby tak śledzić kogoś przez jeden dzień. Kogoś, kto nie ma nudnego życia. Kogoś, o kim wiadomo, że coś mu się wydarzy? Znasz kogoś takiego?
- Jasne.
- Kogo?
- Ciebie, Joe. Po prostu jedź do miasta, poczekaj chwilę a na pewno coś ci się przydarzy. - Hoss odzyskiwał pomału humor. Mały Joe zawsze na niego dobrze działał.
- I ty się nazywasz moim przyjacielem?
- Przede wszystkim jestem twoim bratem, nie pozwolę ci znowu narozrabiać. Zwłaszcza teraz, jak jest z nami Lucy. Nie możesz z tym poczekać aż wyjedzie?
- Nie, też bym tak wolał ale mam czas tylko do jutra. Z tego popołudnie spędzam z Lucy. Zostało mi tylko trochę czasu przed południem. Na obiad muszę wrócić.
- Jedno przedpołudnie? - Hoss zaczął się zastanawiać. Chyba nie można bardzo narozrabiać w jedno przedpołudnie? W mieście rano nic się nie dzieje, powinno być bezpiecznie. Ale wspólne lata z Joe czegoś go jednak nauczyły. - Poczekaj, Joe. Pojadę z tobą, tak będzie lepiej.
- Dla kogo „lepiej”?
- Dla Virginia City, Joe.
- Dlaczego ty nie śpisz o tej porze, Hoss? - Joe zaczął się denerwować. - Czy ja nie mogę mieć chwili spokoju? Jeden łazi w nocy, drugi o świcie... Dobrze, że nie mam więcej braci. A może ja bym chciał sam coś zrobić, co?
- Sam to ty już coś chyba zrobiłeś, Joe. Jedziesz ze mną albo wcale. Decyduj.
Joe widział już takie miny u Hossa. Jego duży brat przypominał wtedy muła. I był tak samo uparty jak owo zwierzę. Joe mruknął zrezygnowany:
- Dobrze, będę grzecznym braciszkiem. Jedźmy.

zorina13

Znając życie joe i Hoss wpadną w kłopoty z których Adam i Ben bedą musieli ich ratować.

ania2784

Czyli szukanie materiału do artykułów będzie owocne w kłopoty?

Ewelina

Fajnie rozwinęłaś temat, i Joe nad książkami, czytający, szok! Doskonałe. Kiedy ciąg dalszy?

Josefina

Rika, ja wciąż czekam na dalszy ciąg! Zainteresujesz człowieka i co dalej; tyle czasu minęło i dalej NIC!

Rika

No, to jest właśnie kwestia tej mobilizacji, o której było wczoraj Wink

. Ale ja tak mam, że najlepiej mi się pracuje, gdy mam wyznaczony termin i muszę zdążyć. Wtedy nawet doba robi się jakaś dłuższa, więcej się w niej mieści.

Ewelina

Czy to jest sugestia, że mamy Ci wyznaczyć termin dokończenia fanfiku? Tak zbiorowo wyznaczyć?! Smile

Rika

Nie to miałam na myśli ale faktycznie tak to zabrzmiało Laughing

. Skróty myślowe płatają czasem figle.

Josefina

A jednak......... Masz czas do czwartku! Najpóźniej w czwartek ma być następna część!
Termin wyznaczony. Odpuść na razie Manuelowi i bierz się do pisania fanfiku Wink