www.bonanza.pl

zorina13

Grażyna Szapołowska (ur. 19 września 1953 w Bydgoszczy) – polska aktorka filmowa, teatralna i telewizyjna, w latach 1977–1984 i 2004–2011 aktorka Teatru Narodowego w Warszawie.

Po maturze przez dwa lata grała we Wrocławskim Teatrze Pantomimy, w 1977 ukończyła warszawską PWST, w latach 1977-1984 występowała w stołecznym Teatrze Narodowym (m.in. rola księżniczki w Śnie srebrnym Salomei Juliusza Słowackiego).
Jeszcze w czasie studiów grywała epizodyczne role w serialach telewizyjnych (m.in. w Czterdziestolatku i w Lalce). Jej debiutem na wielkim ekranie była rola Jagody w polsko-jugosłowiańskim dramacie psychologicznym Zapach ziemi (1977). Wybitną i odważną rolę lesbijki Livii (u boku nagrodzonej w Cannes Jadwigi Jankowskiej-Cieślak) zagrała w 1982 w węgierskim filmie Egymásra nézve (Inne spojrzenie). W tym samym roku zagrała obok Jana Nowickiego w Wielkim Szu. Przełom w jej karierze nastąpił jednak w 1983, wraz z występem w popularnej komedii muzycznej Lata dwudzieste... lata trzydzieste... Janusza Rzeszewskiego.
W latach 80. ograniczyła występy w teatrze i skupiła się na pracy w filmie. Współpracowała wówczas z Krzysztofem Kieślowskim, co zaowocowało rolami w Bez końca (1984) oraz Krótkim filmie o miłości (1988). Za kreację w tym ostatnim filmie otrzymała nagrodę Srebrnego Hugo na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Chicago, została też laureatką nagrody za najlepszą rolę kobiecą na 13. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.
W latach 90. Grażyna Szapołowska stworzyła ważne kreacje m.in. jako matka w Kronikach domowych Leszka Wosiewicza (1997) oraz Telimena w ekranizacji Pana Tadeusza Adama Mickiewicza, w reżyserii Andrzeja Wajdy (1999). Rola Telimeny została nagrodzona Polską Nagrodą Filmową – Orłem za najlepszą rolę kobiecą w 2000.
W 1997 podczas Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnęła dłoń na Promenadzie Gwiazd. W 2003 została uhonorowana umieszczeniem tablicy z odlewem podpisu w Alei Gwiazd na Rynku Staromiejskim w Toruniu, przed Dworem Artusa.
Aktorka występowała także za granicą, głównie w filmach węgierskich, włoskich i niemieckich. Grażyna Szapołowska występowała również na scenie jako interpretatorka piosenki aktorskiej. W 2005 wydała zbiór opowiadań pt. Pocałunki. W 2008 wzięła udział w III edycji programu telewizyjnego Jak oni śpiewają. W 2011 aktorka zasiadła w jury programu TVP2 Bitwa na głosy. W kwietniu 2011 Grażyna Szapołowska została zwolniona dyscyplinarnie z Teatru Narodowego w Warszawie przez Jana Englerta, po tym jak nie stawiła się na spektakl z powodu udziału w nagraniu telewizyjnym[1].

Kojarzą ją głównie jako uwodzicielską Telimenę w panu Tadeuszu.
Myślę ,że Englert dobrze zrobił ,że ją zwolnił ,dla aktora ,teatr powinnien być najważniejszy a nie udział w marnym szoł.

Ewelina

Bardzo piękna i utalentowana aktorka. Szkoda, że w tak niewielu filmach mogła pokazać swój talent. Niestety, przeważnie "stawiano" na jej urodę. W większości filmów mogła jedynie pokazać się kilka razy. Do zagrania wiele nie miała, a szkoda. Nie wiem, jak dokładnie bylo z tą reklamą. Englert ją zwolnił. Może i słusznie, bo dla prawdziwego aktora teatr powinien być najwazniejszy, ale mogę też zrozumieć aktorkę, która chciała sobie dorobić. Tak jak sporo jej kolegów. Nie wiem też, jakie role w teatrze jej proponowano. Jeśli znaczące, to źle zrobiła. Jeśli epizody, to ... A czy Englert jest najlepszym ekspertem od etyki? Trudno powiedzieć. W każdym razie on jest dyrektorem i on decyduje Smile