www.bonanza.pl

Lena

Joanna Chmielewska, właśc. Irena Barbara Kühn z domu Becker (ur. 2 kwietnia 1932 w Warszawie) – autorka powieści sensacyjnych, kryminalnych, komedii obyczajowych, a także książek dla dzieci i młodzieży.

Moje ulubione książki (wszystkich jest ciut za dużo):
-Wszyscy jesteśmy podejrzani
-Krokodyl z Kraju Karoliny
-Całe zdanie nieboszczyka
-Lesio
-Wszystko czerwone
-Romans wszechczasów
-Nawiedzony Dom
-Skarby
-Dzikie białko
-Przeklęta bariera
-Babski motyw
-Jak wytrzymać z mężczyzną
-Jak wytrzymać ze współczesną kobietą

Lena

Przeklęta Bariera
Główna bohaterka, Katarzyna, jest XIX-wieczną 25-letnią damą, świeżo owdowiałą. W czasie podróży do Francji wraz ze służącym, Romanem, zatrzymuje się w oberży. Kiedy budzi się rano, okazuje się, że jest koniec XX wieku. Początkowo w ogóle to do niej nie dociera, jest oszołomiona i zdezorientowana, jednak zjawisko tłumaczy jej Roman, od lat podróżujący w czasie. Katarzyna szybko przyzwyczaja się do wygód nowoczesności.

Lena

Wszyscy jesteśmy podejrzani
Akcja toczy się w pracowni projektów architektonicznych. Joanna pragnie napisać powieść kryminalną, wymyśla, że ofiarą pada jeden z kolegów z pracy. Pewnego dnia dzieli się tym pomysłem z resztą współpracowników i towarzystwo bawi się w grę intelektualną - symulowane zabójstwo w biurze projektów.
Kilka godzin później zabójstwo zdarza się naprawdę. Okazuje się, że większość pracowników miała motyw, by pozbyć się nielubianego kolegi, i nikt nie wychodzi spoza ścisłego kręgu podejrzeń.

Lena

Lesio
(pełny tytuł - Lesio. Powieść – nie da się ukryć – humorystyczna) – powieść obyczajowa Joanny Chmielewskiej, napisana w 1973 i wielokrotnie wznawiana. Składa się z trzech opowiadań, które łączy postać głównego bohatera i jego środowisko – kolegów z pracowni architektonicznej. Przetłumaczona na języki słowacki i rosyjski. Bohaterem powieści jest Lesio Kubajek – roztargniony architekt o romantycznej duszy, pracujący w warszawskim biurze projektów i wiecznie spóźniający się do pracy. Jego beztroskie i roztrzepane podejście do życia często przysparza mu kłopotów i powoduje niezrozumienie wśród kolegów.
Część 1: Zbrodnia niedoskonała
Lesio codziennie wpisywany jest do księgi spóźnień w firmie, co grozi mu utratą pracy. Postanawia się uwolnić od problemu zabijając panią Matyldę, personalną. Zbrodniczy plan wymyka się jednak spod kontroli. Tymczasem księga spóźnień ginie, co sprawia, że Lesio z miejsca staje się głównym podejrzanym.
Część 2: Napad stulecia
Stan finansowy w biurze Lesia pogarsza się z dnia na dzień. By poprawić sytuację, architekci ciężko pracują nad projektem konkursowym, który w razie wygranej podniósłby prestiż firmy i poprawił sytuację. Tymczasem Janusz, jeden z pracowników, przez przypadek odkrywa, że projekt nad którym pracuje grupa z zaprzyjaźnionego biura jest plagiatem zagranicznego modelu. Lesio i jego koledzy postanawiają nie dopuścić do przestępstwa. Planują napad na pociąg, którym jest przewożony projekt konkurentów, i przejęcie nieuczciwego projektu. Napad stulecia szybko jednak przeobraża się w katastrofę pełną przekomicznych wypadków.
Część 3: Droga do chwały
Do biura projektów zostaje przyjęty nowy pracownik, obywatel Danii. Brak znajomości języka rodzi całą masę zabawnych nieporozumień. Lesio i jego koledzy zostają wysłani do niewielkiej miejscowości, by zrobić pomiary zabytkowego zamku, który ma być przygotowany do modernizacji. Przeszkody w postaci uciążliwych biurokratów sprawiają, że zespół musi zabrać się do pracy okrężną drogą. Robi to z właściwą sobie fantazją i rozmachem, co powoduje wiele zabawnych i dziwacznych wydarzeń.

Lena

Całe zdanie nieboszczyka
Joanna, grająca w nielegalnej szulerni w ruletkę, zostaje przypadkowo wzięta za inną osobę. Pomyłka ta powoduje, że jej to właśnie umierający mężczyzna powierza swe ostatnie słowa, będące wskazówką do odnalezienia cennego skarbu. Jako, że i inni zauważyli ten fakt, zostaje ona porwana przez bandytów i ląduje w Brazylii. Staje ona nie tylko przed problemem wydostania się z miejsca przetrzymywania, ale i jak powiadomić władze o swojej wiedzy, aby się nie natknąć na wysłannika szajki. Ucieczka z Brazylii jachtem Stella di Mare jest tylko prologiem do dalszych wydarzeń – Joannę odnajdują członkowie mafii, po czym wtrącają ją do lochu jednego z zamków nad Loarą, ale i cudowne wydostanie się stamtąd nie kończy perypetii bohaterki.

kamila7997

Nazwisko skądś kojarzę (być morze z blogowych recenzji książkowych, albo zajęć języka polskiego), ale książek tej pani w ogóle nie czytałam. Piszę raczej (wydaje mi się) o problemach młodzieży (książki młodzieżowe (?). Przyznam, że ja takich nie czytam i nie czytałam. Sięgam po poważniejszą literaturę, dla "dzieci nieco starszych", "od małego", szczerze powiedziawszy. Wink

Rika

Chmielewska napisała tylko dwie książki dla młodzieży, tak przypadkowo. Reszta to książki dla dorosłych. Takie kryminały z humorem. Jest nawet nazywana polską Agathą Christie.
To są trochę babskie ksiązki, chyba głównie kobiety je czytają.
Uwielbiam je. To są jedne z najbardziej "sczytanych" moich książek. Świetne poczucie humoru, barwny język, ciekawe zagadki.

Zaczęłam lekturę książek Chmielewskiej od Lesia, potem już poleciały wszystkie. One się nigdy nie nudzą.

Kamila możesz sięgać bez poczucia wstydu, to nie są ksiązki dla dzieci. Laughing

kamila7997

Nie, że robię z siebie jakąś dorosłą (przecież mleko mam pod nosem!), ale mówię szczerze; nie lubię książek dla nastolatek, które mają złamane serce i czytują jakieś gorzko - słodkie romansidła.
Mnie wciągają te przeznaczone dla starszej grupy wiekowej. To jest inny sposób pisania, szerszy krąg myślenia, czytelnik sam ma się pogłowić (np. odnośnie kryminałów) o co w tym wszystkim chodzi, a nie ma wisienkę pod nos podsuwaną..

Lena

Też nie lubię tzw. książek dla młodzieży. Jeśli lubisz kryminały, oprócz książek Chmielewskiej mogę polecić serię "kot, który..." Smile

Ewelina

Witam. Jestem nowa na tym forum. Ja równiez bardzo lubię książki Joanny Chmielewskiej. Pierwszą jaką przeczytałam był Klin, potem Całe zdanie nieboszczyka, Wszyscy jesteśmy podejrzani i oczywiście Lesio. Niesamowite poczucie humoru, zabawne sytuacje, czyli ksiąźki, które poprawiają humor. Chciałam jeszcze dodać, że Chmielewska napisała też dwie książki dla dzieci - o misiu Pafnucym i kilka dla młodzieży. Bardzo zabawnych, raczej przygodowych o Teresce, jej przyjaciólce Okrętce i ich rodzinach - Zwyczajne życie, Nawiedzony dom, Ślepe szczęście, 2/3 sukcesu, Skarby i Duch. Kilka poradników Jak wytrzymać ze współczesną kobietą itp, książkę prawie kucharską (Książka poniekąd kucharska), napisała sporo przezabawnych kryminałów i Autobiografię, też ciekawą.

Rika

Czy też tak macie, że powiedzonka z książek Chmielewskiej pchają się wam do "mowy potocznej"? Dla mnie ten język jest zaraźliwy. Może jest właśnie taki "babski", że pasuje do naszych "babskich" sytuacji.

Oto parę zdań o mężczyznach:

„Mężczyźni kochają jeść. Niekiedy kochają także kobietę. Nigdy jednakże nie kochają jej bardziej niż jeść.”

„Mężczyzna ideał... takie coś jednej kobiecie się kiedyś przyśniło i obudziwszy się wybuchnęła gorzkim i żałosnym szlochem. Opowiedziała sen przyjaciółkom. Też się popłakały.”

„Kosztowna ma prawo być biżuteria, odzież, kaprysy, ale, na litość boską, przecież nie chłop!”

Lena

"Szósta rano to jest godzina do niczego. Zbyt późna do udoju krów, a zbyt wczesna do udoju architektów."
"Kura ma dziób, zapamiętaj to sobie!"
"Ta dama to Wasza mać?"
"- Czego szukasz? - zapytał.
- Pralni pierza! - odparłam bez namysłu.
- Pralni czego..?!
- Pierza. Takie białe, z ptaków.
- A... Po diabła ci pralnia pierza?
- Do prania. Pierze się pierze, jak jest brudne."
No i melancholijna morda, która występuje u mnie jako synonim portretu Razz

Ewelina

kamila7997

[img]najbardziej znana Joanna Chmielewska napisała tylko kilka książek dla młodzieży, chyba dwie dla dzieci a reszta to takie kryminały na wesoło, dla poprawienia humoru, czasem nieco refleksyjne, zawierające często złote myśli - kryminałki dla dorosłych. Polecam. Mnie przynajmniej poprawiaja nastrój.[/img]

O, dziękuję za ciekawostkę Wink

. Nie wiedziałam, że jest tyle autorek noszących te nazwisko.
Z przyjemnością przeczytam jeden z jej kryminałów - zaserwowanych na słodko, czy też na gorzko Very Happy

! Nie mam jakichś specjalnych wymagań odnośnie stylu pisania. Raczej.. każdy przełknę Wink

.

Ostatnio podałam dwie pozycje tacie, aby wypożyczył mi w bibliotece wojewódzkiej. Obydwie były tego samego autora - Stephana Kinga - mistrza grozy; "Cmętaż Zwieżąt" (zachowana oryginalna pisownia), oraz "Carrie" (ta też zresztą interesująca). Nie skończyłam "tysięcznej" "To, ponieważ musiałam oddać do biblioteki (była rezerwacja na miesiąc) - to jest jej właśnie minus. Książki możesz trzymać tylko miesiąc, bo na ogół są porobione rezerwacje. I trzeba się troszkę ścigać, bo ktoś może być szybszy i znowu sobie przedłużyć na kolejny miesiąc Rolling Eyes

. Szkoda, że do dyspozycji mam tylko bibliotekę wojewódzką. Nie mogę liczyć na publiczną w mojej miejscowości, czy miejską w okolicach. Tam nie ma pozycji, które mnie interesują. A na tą rzeszowską jest taki boom.. Confused

Zawsze znajdzie się ktoś, kto w tym czasie chce czytać to, na co ty masz ochotę.

Ewelina

Kamilko, nie wiem, czy nie popełniam nietaktu, ale nie uważam ,żeby Stephen King był odpowiednim autorem dla młodej, wrażliwej dziewczyny, której osobowość dopiero się kształtuje. Nie jestem oczywiście zwolenniczką cenzury, uważam, że powinno sie czytać wszystko, no prawie wszystko, ale tego autora to jedną, dwie powieści, ot tak, dla smaczku. Jest dobry, ale nie wiem, czy czytałaś cokolwiek z twórczości Stefana Grabińskiego. Patriotycznie twierdzę, że był lepszy, tylko jako Polak miał mniejsze możliwości. Świetny był również inny klasyk gatunku Edgar Allan Poe. Pisywał również niezłe wiersze. Jeżeli interesujesz sie historią, to wspaniałe są powieści Sergiusza Piaseckiego. Interesująca osobowość i niesamowity pisarz. Pamiętam, kiedy dostałam do ręki jego powieść "Piąty etap" (oczywiście wydaną przed wojną), to przesiedziałam do rana w WC, nie mogłam się od niej oderwać. Przeczytałam ją w czasie jednej nocy. Potem przeczytałam jej kontynuację Bogom nocy równi i Kochanka Wielkiej niedźwiedzicy. Teraz jest wydawany legalnie, ale nie zestarzał się. Ciekawa jest też jego książka o AK na Wileńszczyźnie. Ma zupełnie inne spojrzenie na różne sprawy, do którego przywykliśmy i na te z dawnej propagandy i na te z obecnej. W każdym razie autor wart polecenia. A na smutki to najlepszy Lesio Chmielewskiej.