www.bonanza.pl

[Ewelina]

Zapomniałaś o bamboszkach

[Camila]

Ale przy kim?

[AMG]

[Aga]

AMG dla Ciebie...zachęta dla Ciebie chyba sama nie wierzę w to co piszę

Ewelina bamboszki ....a kysz....

Camilo do Ciebie przyjdzie bez piżamki korytarz-schody- korytarz...

[Ewelina]

[Aga]

chodził .... na jednej nodze miał gips....na drugiej.... ? bliżej nie określony kapeć

[AMG]

[Ewelina]

[Aga]

to tylko miał być mój koszmar senny przestań już pisać ...bo zacznę myśleć.. za późno

[Ewelina]

A! ... Koszmar ... nie wiedziałam. Trzeba było uprzedzić

[Aga]

*********************
dobrze zamykam temat bamboszków

*********************

„Głupiec ze mnie!” – z tą myślą Adam nagle obudził się w środku nocy i usiadł na łóżku. Poczuł przyjemny zapach. Kiedy jego oczy przyzwyczaiły się do ciemności ze zdziwieniem zobaczył na krześle poskładane w kostkę czarne dżinsy, na oparciu wisiała wyprasowana czarna koszula, a pod krzesłem jego ukochane czarne, błyszczące kowbojki. Kapelusza i broni nie dostrzegł, ale chyba byłby głupcem gdyby na to liczył. Ucieszył się jak dziecko. Wstał, ubrał spodnie. Wziął koszulę i przyłożył ją do nosa. Powąchał raz i drugi próbując przypomnieć sobie skąd zna ten zapach. Jakieś wspomnienie cofnęło go w czasy collegu. Dziewczyna, jedna z niewielu w szkole pachniała tak samo. Zapytał ją co to za zapach, a ona wyciągnęła z tomiku poezji zasuszony kwiat konwalii. Wtedy dowiedział się dwóch rzeczy. Jak "wygląda" zapach, który go intrygował i to, że ona czyta to co i on. I tak zaczęła się ich dwutygodniowa znajomość. Tydzień zbierał się, żeby zaprosić ja na kawę. Kiedy wreszcie to zrobił zgodziła się z radością. I nigdy więcej nie pojawiła ani w szkole, ani w jego życiu. Został po niej tomik poezji z zasuszoną konwalią.
Minął śpiącego Joe i wyjrzał na korytarz. Ciemno, cisza. Adam szedł cicho, minął pokój, w którym przez uchylone drzwi zobaczył Senszen, Madę, Zosię i Hanię. Bezszelestnie na ile pozwalał mu gips doszedł do schodów. Spojrzał w górę i pokręcił z dezaprobatą głową.
Następnie zaczął schodzić w dół. Od początku powinien schodzić w dół, przecież są na drugim piętrze. Piętro pokonał kilkanaście sekund. Korytarz jak wyżej.
Podszedł do pierwszych drzwi i nacisnął klamkę. Zamknięte. Następne też. I kolejne. Frustracja zaczęła w nim narastać.
Kolejne otworzyły się i lekko zaskrzypiały. Adam wśliznął się i oparł o nie plecami. Na łóżku ktoś spał. Podszedł cicho i rozpoznał Camilę.
Omal nie potknął się o coś co leżało na podłodze. Przykucnął i zobaczył mały wiklinowy koszyczek, w którym spał niewielki kotek.
„No tak….to chyba Hoss” – uśmiechnął się do siebie.

Już nie wierzył w zbieżność imion. Nie po tym co przeczytał w ich opowiadaniach mniej lub bardziej prawdziwych. Wszystkie jakąkolwiek zawierały fabułę łączyło bezspornie jedno. Bohaterami byli on i jego rodzina. Jedno było pewne. Te dziewczyny wiedzą o nich dużo, o wiele za dużo.
Na stole pod ścianą zobaczył mnóstwo szklanych pojemników puste, pełne z kolorowymi płynami, bezbarwnymi. Odkręcił i powąchał zawartość jednego z pojemniczków. Skrzywił się z obrzydzeniem i czym prędzej zakręcił. Perfumy to nie były.
Adam podszedł do biurka i wziął do ręki zeszyt i luzem leżące zapisane kartki . Wyglądało na to, że Camila przepisuje jakieś dane.
W zeszycie było wszystko czytelne i uporządkowane na kartkach panował chaos.
I znowu jego wzrok przykuły daty. Przysunął zeszyt niemal do czubka nosa. Patrzył chwilę jeszcze nie do końca wierząc w to co widzi. Schował zeszyt w spodnie a koszulę wyciągnął na wierzch. Musiał wciągnąć brzusio bo zeszyt był dość gruby. Odwrócił się.

-Camila ja…-Adama zatkało. Patrzył na dziewczynę w śnieżnobiałej koszuli nocnej na ramiączkach do kolan stojącej pół metra od niego.
Zastanawiał się czy widziała jak chowa zeszyt.

-Szukam toalety.- wymyślił na poczekaniu.
-W moim pokoju?
-Nie wiedziałem, że to Twój pokój Camilo. Ładnie wyglądasz. – próbował odwrócić jej uwagę powoli ześlizgując wzrok po jej sylwetce.
-No wiesz- Camila szybko oplotła się ramionami jakby to miało zasłonić cokolwiek. Adam widział jej zmieszanie i sprawiło mu to przyjemność.

-Dawno Cię nie widziałem Camilo – spojrzał jej w oczy i kuśtyknął w jej stronę . Podniósł podbródek Camili i pocałował delikatnie w usta. Po jego plecach znowu przeleciał znajomy dreszcz. Odsunął się póki jeszcze miał resztki rozsądku. Przełknął z trudem ślinę, zamknął oczy i ciężko westchnął.

-To gdzie ta toaleta?
-yyy…Na Twoim piętrze Adam. Nie powinno Cię tu być. Odprowadzę Cię.
-Pójdę sam dzięki. Lepiej nie chodź w tym…bo zmarzniesz.- Adam spojrzał wnikliwie na dekolt Camili wprowadzając ją w jeszcze większe zmieszanie.

Wzrokiem odprowadziła go do schodów i upewniwszy, że wchodzi na górę zamknęła rozmarzona drzwi.
Adam usłyszał skrzypnięcie drzwi i natychmiast zawrócił.
Zszedł na parter. Usłyszał męski głos, zapewne doktora Szymona i kilka damskich. Dotknął ręką ściany. Była chłodna i chropowata. Spojrzał zaskoczony. Ściany były wykute w skale. Zdał sobie sprawę, że pomieszczenie było w szybie nieczynnej kopalni.
A więc parter to szyb nieczynnej kopalni i fundament całego budynku.
Pod stopami poczuł dziwne drżenie. Przykucnął i dotknął dłonią podłogi. Co kilka sekund wibrowała leciutko. Wstał i zrobił kilka kroków naprzód. To co zobaczył przyprawiło go niemal o zawał serca. Przykleił się plecami do ściany i zamknął oczy.

[Aga]

miałam skończyć i wkleić całość ale ...te bamboszki...

[Ewelina]

I co zobaczył, że go przyprawilo prawie o zawał? Plakat z Playboya? Jak mogłaś urwać w takim miejscu ... i jak ja teraz usnę?

[Camila]

Kto teraz mówi o spaniu, ale co on tam zobaczył?

[Aga]

myślę, że nie będziecie zaskoczone...ale chcę już to zakończyć bo się wykoleja ten fanfic przez Wasze posty dlatego póki jeszcze można ...nie robić z tego tasiemca