www.bonanza.pl

ADA

Proponuję dodatkowy temat pn. "Słomiany zapał". Czasem do czegoś bardzo się "zapalamy" i... nic nam z tego nie wychodzi. Opowiadanie może być z udziałem naszych idoli, ale również o tematyce bardziej współczesnej. Very Happy

Gość

znakomity pomysł Smile

ADA

To bierzemy się do pracy? Wink

Gość

W sumie jest to świetny pomysł na miniopowiadania Very Happy

Na tyle krótkie, by zapału nam starczyło Very Happy

ADA

Mam nadzieję, że pomysł i zapał się znajdą Wink

Gość

Dzisiaj mnie wzięło na miniopowiadania Laughing

Panowie w tym opowiadaniu są młodsi, okolice pierwszego odcinka "Bonanzy". Albo nieco wcześniej Smile

-"Człowiek, który żyje jak zboże, staje się słomą historii*" – mruknął Adam.
Joe odwrócił się, zatrzymawszy w pół ruchu rękę, w której trzymał grzebień.
- Mam wrażenie, że próbujesz mi coś powiedzieć?
- A dlaczego masz takie wrażenie? – Adam usiadł głębiej w fotelu, usuwając twarz w półmrok.
Zboże chociaż jest pożyteczne. Bardziej bym porównać cię mógł do lilli.. nie pracują ciężko ani nie przędą…
- Bracie, jesteś nazbyt złośliwy
- Może zmęczony wykonywaniem twojej pracy. A lilie… owszem – Adam pociągnął nosem. – Coś czuję.
Joe prychnął śmiechem i naciągnął kapelusz na tył głowy. Obejrzał w lustrze efekt i pociągnął jeszcze za kraniec kołnierzyka.
- A ja czuję słomę, bracie – zaśmiał się.
- Z Twoich butów? – zakpił Adam.
- Każda panna, z którą się spotykałeś… pachnie Twoim słomianym zapałem – lekkim tonem zauważył Joe.
Adam zerwał się z fotela, złapał mężczyznę gwałtownie za kurtkę i podniósł lekko, tak, by spojrzeć mu w twarz. Szybko opamiętał się jednak i odstawił Joe na ziemię.
- Mały Joe – westchnął i delikatnym ruchem poprawił niebieską kurteczkę, którą założył brat.
- No, co – zaperzył się Joe.
Adam poklepał go po głowie, spłaszczając puszystą fryzurę.
- Przestań – Joe próbował się wyrwać.
- Taki młody – uśmiechnął się wesoło Adam. – To nie słomę czujesz. To siano.
- Co… co takiego? – zająknął się Joe.
- Siano – powtórzył Adam. – Masz przerzucić siano, żeby nie zgniło. Dzisiaj. Teraz – uściślił.
- Ale…
- No, dalej. Obiecałeś. Już nawet zacząłeś. Sam mówiłeś, że to takie przyjemne zajęcie – Adam popchnął brata lekko w kierunku drzwi. – Taki piękny wieczór, na pewno będzie ci pięknie to sianko pachniało. Aż zazdroszczę.

* słowa Thomasa Jeffersona

Mada

Kwintesencja sarkazmu i złośliwości Adama.
Świetnie wpleciony motyw słomianego zapału. Joe trafnie to ujął i chyba dlatego Adam tak się zdenerwował. Nic tak nie boli jak prawda.
Senszen, smakowite to miniopowiadanie. Smile

Gość

Dziękuję Mada Smile

Cieszę się, że się spodobało Smile

ADA

Senszen, jestem pod wrażeniem. Rozmowa braci wspaniała. Świetnie oddałaś charakterki Adama i Joe.

Gość

Dziękuję

To teraz pomyślę nad kolejnymi przykładami słomianego zapału Wink

Może coś się da wyłuskać Wink

ADA

Czekam z niecierpliwością Very Happy

i nieśmiało poproszę o duet Adam - Hoss

p.s. Zastosowałam chwyt Mady może coś to da Wink

Gość

Oj, ADA

Mogę się postarać Smile

P.S. Takie chwyty to zwykle jest miecz obosieczny...

ADA

Wiem, wiem, ale zaryzykuję Laughing

Gość

Dobra, duet Hoss - Adam

***
Kurz lepką powłoką spowijał drewniane krokwie. Szara siateczka pajęczyny swobodnie spływała, powiewając delikatnie w ciepłym słońcu sączącym się przez szpary między deskami.
- Co my tutaj mamy – mruknął Adam i rozgarnął nogą cienką warstwę słomy. – Trzeba na pewno wymienić deski w podłodze… dobrze by było też wymienić w końcu kilka szczebli w tej drabinie…
- Hoss? – odwrócił się, zaskoczony brakiem reakcji.
Hoss stał, pochylony nad dziwnie wyświechtanym i poszarzałym zeszytem.
- Cos znalazłeś? – Adam podszedł, ostrożnie stawiając kroki.
- Co…? – Hoss podniósł na niego rozbawione oczy. – Myślałem początkowo… wiesz, kiedyś pa trzymał w stajni dziennik z wędrówki do Ponderosy i no…
- Myślałeś, że to coś ciekawego? – Adam domyślił się natychmiast. Uśmiechnął się lekko. – I co znalazłeś?
- Swój zeszyt – Hoss parsknął śmiechem. Pamiętasz, jak cie prosiłem o pomoc w nauce łaciny?
- A! Pamiętam – Adam parsknął śmiechem. – Chyba miałeś nadzieję, że za dobre wyniki dostaniesz złotą gwiazdkę.
- Tak… - Hoss zaczerwienił się. – To było takie…
- No cóż, każdy powód jest dobry – filozoficznie stwierdził Adam.
Zajrzał bratu przez ramię.
- Adulescentia est tempus discendi, sed nulla aetas sera est ad discendum (Młodość jest czasem uczenia się, lecz żaden wiek nie jest na to za późny). bardzo aktualne – skwitował.
- Może… może jeszcze spróbować? – Hoss spojrzał nieśmiało. – To zawsze tak jakby mądrzej się brzmi i…
- Hoss… nie mówię, że to zły pomysł. Ale powiedz mi…
- E. Nie warto. Nigdy tego nie zapamiętam. Tego adolescens… coś tam. – Hoss zmiął zeszyt w rulonik i wcisnął do kieszeni. -To co mówiłeś o deskach?

ADA