www.bonanza.pl

kronikarz56 · Wysłany: Pią 3:54, 01 Mar 2013 Temat postu: Upadek hrabiego Monte Christo

Upadek hrabiego Monte Christo - (inny jej tytuł to "Martwa ręka"), powieść rzekomo autorstwa Aleksandra Dumasa. W rzeczywistości jej autorem jest F. Le Prince. Panuje jednak powszechne przekonanie, że autor napisał ją na podstawie niezrealizowanych notatek samego Dumasa. Wielu fanów słynnego pisarza jednak w to powątpiewa. W Polsce książka wydawana jest pod nazwiskiem Aleksandra Dumasa. Stanowi ona sequel powieści "Hrabia Monte Christo".
Fabuła[edytuj]

Po utracie zmysłów przez prokuratora Gerarda de Villeforta jego syn Benedetto zostaje wypuszczony z więzienia, by móc opiekować się ojcem w szpitalu dla wariatów. Tam oboje nawiązuje się między nimi przyjaźń. Villefort powoli odzyskuje zmysły i opowiada o swojej tragedii rodzinnej obwiniając o wszystkiego hrabiego Monte Christo. Przed śmiercią prosi syna, by ten pomścił jego krzywdy. Benedetto zgadza się. Jego matka, baronowa Herminia Danglars przysyła mu sześćdziesiąt tysięcy przez zaufanego człowieka. Benedetto wraca do więzienia, gdzie czeka na proces. Otrzymawszy pieniądze oferuje je strażnikowi, by ten pomógł mu uciec w jego mundurze, po czym zabija go i dociera do grobowca rodziny Villefort i de Saint-Meran podając się za lorda Wilmore (jedno z wcieleń hrabiego Monte Christo). Odcina nożem prawą dłoń Villeforta i odtąd staje się ona jego talizmanem. Od tego czasu lord Wilmore jest poszukiwany w związku ze sprofanowaniem ciała prokuratora Villeforta. Zaś Benedetto z pomocą przestępczego półświatka trafia do Rzymu. Tam również zjawia się Herminia, która wyjeżdża z Paryża, by uniknąć skandalu związanego z procesem Benedetta. Kobieta odnajduje tutaj swoją córkę Eugenię, która wraz z przyjaciółką Ludwiką d'Armily występuje w operze. Kobieta próbuje namówić córkę, by porzuciła scenę i wróciła do domu. Nie mogąc tego dokonać nakazuje jej porwanie i umieszczenie w klasztorze o surowych zasadach. Benedetto dowiaduje się jednak o tym i listownie oznajmia kobiecie, żeby zaniechała swego planu. W liście podpisuje się jako hrabia Monte Christo.

W międzyczasie Benedetto udając sekretarza hrabiego Monte Christo melduje się w hotelu, gdzie pracuje obecnie Danglars. Obaj panowie rozpoznają się i zaczynają współpracować ze sobą. W hotelu zjawia się również bandyta Peppino, który podejrzewa, że Benedetto nie jest tym, za kogo się podaje i chce go zabić. Chłopak jednak podstępem grając na jego religijnych uczuciach wmawia mu, że hrabia Monte Christo sprofanował grób Villeforta i używa jego prawej dłoni jako relikwii, a teraz on, Benedetto, wykradł mu ją i sam jej używa. Doprowadza do tego, że bandyta nie czuje już podziwu do hrabiego (choć wciąż jest gotów wiernie mu służyć). Benedetto z pomocą Peppina kontaktuje się z bandytami Luigiego Vampy i próbuje ich sobie pozyskać. Namawia ich do porwania Eugenii Danglars, w której jest szalenie zakochany. Jednakże w Eugenii kocha się z wzajemnością sam Vampa, który planuje zabicia rywala. Benedetto jest jednak sprytniejszy i podstępnie przekabaca bandytów Vampy na swoją stronę wmawiając im, że ich herszt chce ich wydać policji. Luigi potajemnie spotyka się z Eugenią i wyznaje jej miłość, czego świadkiem jest zazdrosny Benedetto. Chłopak odwiedza Herminię Danglars i nie wiedząc, że jest ona jego matką wydziera jej ostatnie pieniądze, po czym "łaskawie" zostawia kobiecie owe sześćdziesiąt tysięcy, jakie mu ona wcześniej dała. Wychodzi i nakazuje jej pogodzić się z mężem. Danglars chce odzyskać względy wciąż bogatej żony, ale kobieta odprawia go z kwitkiem. Benedetto każe Danglarsowi uszykować dom, w którym ma zamieszkać Eugenia. Dziewczyna zjawia się tam z Luizą, ale zjawia się też tam Luigi Vampa podając się za bogatego księcia. Podstępnie porywa on z domu Eugenię i gwałci ją w Katakumbach Św. Sebastiana. Z zemsty Benedetto nasyła na niego policję, która aresztuje słynnego herszta. Benedetto obdziera Danglarsa z jego sporych oszczędności i wraz z bandytami płynie szukać hrabiego Monte Christo. Danglars dołącza do niego jako sternik. Po drodze opowiada mu o hrabi i radzi zaniechać zemsty na nim. Wybucha sztorm, podczas którego statek Benedetta idzie na dno razem z jego ludźmi (w tym Danglarsem). Jedynie Benedetto przeżywa ratując przy tym życie Alberta Mondego, którego statek również właśnie zatonął. Oboje udają się do domu matki Alberta, Mercedes, która wiedzie teraz ciężki żywot i musi zarabiać na jedzenie żebraniem. Matka i syn opowiadają chłopakowi o hrabi Monte Christo, a ich opowieść utwierdza Benedetta w zemście. Przed wyjazdem wręcza on im jeszcze sporą sumę pieniędzy.

W Wenecji Maksymilian Morrel z żoną Walentyną spędzają miło czas. Jednakże Walentyna nie czuje się szczęśliwa z powodu skarbu, jaki ofiarował jej w posagu hrabia Monte Christo. Opowiada mężowi o śnie, jaki miała niedawno i który zmotywował ją do rozdania skarbu ubogim. Jej mąż niechętnie udziela na to zgody. Walentyna dowiaduje się od siostry przemytnika (którego wspierał hrabia Monte Christo), że jej brat został zmuszony do wzięcia udziału w wyprawie na wyspę Monte Christo w celu zabrania stamtąd resztek skarbu hrabiego. Kobieta motywując się swoim snem nie przeszkadza bandytom, ale jedynie stara się uwolnić zmuszonego do tej akcji brata dziewczyny. Sama wraz z mężem udaje się na Monte Christo, gdzie znajduje wypisane wielkimi literami groźby pod adresem hrabiego. Małżonkowie opuszczają Wenecję. Niedługo potem zjawia się w niej sam hrabia Monte Christo wraz z Hayde i ich trzyletnim synkiem. Biorą udział w balu, na którym odnajduje ich Benedetto i pod kilkoma przebraniami straszy hrabiego grożąc mu zemstą za jego czyny. Na balu zjawia się też brzemienna Eugenia w towarzystwie Ludwiki. Im dwom oraz hrabi i Hayde wróży tajemniczy Cygan, który przepowiada ciężki żywot ich synowi. Można jednak temu żywotowi zaradzić - chłopak musi wsiąść udział w ceremonii tzw. uczty biedaków, podczas której pocałuje go trzech żebraków. Jedynie wtedy klątwa zostanie od niego odsunięta. Przesądna Hayde wymusza na mężu udział w ceremonii. Podczas niej ich synek zostaje porwany. Benedetto zostawia hrabiemu kartkę, że może go odzyskać zjawiając się po niego osobiście na wyspie Monte Christo. Jednocześnie zostawia dziecko u pewnej kobiety, która ma córeczkę w wieku uprowadzonego chłopca. Płaci jej sporą sumę za to, by udawała przed każdym podróżnym, że dziecko jest jej. Niedługo potem zjawiają się karetą hrabia i Hayde. Nie poznają jednak leżącego w kołysce swego dziecka - jedynie zatrzymują się tutaj na noc. W nocy Benedetto podpala dom z nimi w środku, ale domownicy i goście uciekają. Hrabia i Hayde ruszają dalej. Z pomocą wiernego Bertuccia wynajmują nowy dom, ale on też zostaje podpalony. Znowu jednak nic się nikomu nie staje.

Hrabia zjawia się w końcu na wyspie Monte Christo, gdzie Benedetto ujawnia się mu i wyjaśnia, kim jest oraz dlaczego się mści. Oznajmia hrabiemu, że nigdy nie ujrzy on już swego dziecka, zaś jego ludzie podstępem pochwycili Hayde. Hrabia w zamian za jej wolność oddaje mu resztę skarbu, którą Benedetto postanawia rozdać biednym. Mimo błagań małżonków nie zgadza się oddać im syna. Zostawia ich na wyspie. Zrozpaczona Hayde zażywa truciznę i umiera. Hrabia chce iść w jej ślady, ale nie dopuszcza do wierny Peppino, który spłaca swój dług wdzięczności wobec hrabi Monte Christo. Załamany hrabia wraca do Francji. Luigi Vampa zostaje stracony. Eugenia rodzi jego córkę i zrozpaczona na wieść o jego śmierci oddaje ją pod opiekę Walentyny i Maksymiliana. Do nich trafia również synek hrabiego i Hayde, którego powierza im Benedetto prosząc, by dali mu imię Edward. Po czym Benedetto udaje się do grobowca Villefortów, by odłożyć na miejsce "martwą rękę". Nie wie, że dozorcą, który go wpuszcza do środka jest przebrany hrabia Monte Christo. Ten zamyka go w środku i zawiadamia o wszystkim policję. Benedetto zostaje aresztowany. Sam hrabia jako nędzarz zostaje znaleziony przez Bertuccia i Peppina. Na wieść o tragedii, jaka dotknęła jego pana, intendent zaczyna chorować. Opiekę roztacza nad nim hrabia i sprowadzona przez niego siostra miłosierdzia, którą jest Herminia Danglars. Wierny sługa wkrótce umiera.

Benedetto zostaje skazany na śmierć i ginie na gilotynie. Świadkiem tego jest pani Danglars, która niedługo potem również umiera. Mercedes traci zmysły i powoli kona. Przed śmiercią odwiedza ją mnich, którym okazuje się być hrabia Monte Christo. Podczas pogrzebu kobiety serce mu pęka i martwy wpada do jej grobu. Rozpoznany przez Alberta zostaje pochowany obok niej. Walentyna i Maksymilian płyną wraz ze swymi adoptowanymi dziećmi do Afryki po spadek po krewnym Walentyny. Niestety wybucha sztorm, wskutek czego cała czwórka ginie. Ofiarą tej samej morskiej katastrofy pada również Albert. Eugenia i Ludwika święcą sukcesy na londyńskiej scenie.

kronikarz56 · Wysłany: Pią 3:57, 01 Mar 2013 Temat postu: Okropność

Nie wiem, jak wy, ale jak dla mnie ta powieść jest straszna i przypomina bardziej jakiś mroczny thiller niż powieść Dumasa. Dobrze, że nie on to napisał, ale ktoś na podstawie jego notatek, które być może nigdy nie istniały. Ale mam też prośbę - oceńcie moją pracę. Dzisiaj bowiem napisałem ten artykuł i dałem go na Wikipedię. Mam nadzieję, że tam już zostanie. Ale jestem ciekaw waszej oceny, czy opisałem fabułę powieści w sposób, że się tak wyrażę, porządny?

Ewelina · Wysłany: Sob 22:15, 02 Mar 2013 Temat postu:

Sądzę, że te notatki nie istnialy. Dumas dość swobodnie odchodził sie z faktami historycznymi, postaciami, nieraz bywał niekonsekwentny. Potrafił jednak nadać niesamowity klimat swoim powieściom, urok i tajemniczość swoim postaciom. Streszczenie powieści jest bardzo dokładne i można określić, jak potoczyły się losy głównych bohaterów.

kronikarz56 · Wysłany: Sob 22:33, 02 Mar 2013 Temat postu:

Dziękuję, że tak mówisz i że tak miło oceniasz moje streszczenie. Cóż.... po prostu nie mogłem się oprzeć i musiałem je napisać Smile

Dumas właśnie tak robił, jak mówisz. Swobodnie traktował fakty historyczne i niekiedy wręcz niekonsekwentnie tworzył przygody swoich bohaterów. A powieści swojego autorstwa czytał jedynie pod koniec życia, w ostatnie swoje lata. Bo jak powiedział "Wcześniej nie miał na to czasu". Ale w sumie to była prawda. Bo mam książkę naukową PIĄTY MUSZKIETER o jego biografii i był bardzo zapracowanym człowiekiem. Praktycznie na jedno nie mógł narzekać - na nudę.
I ja również nie sądzę, by takie pośmiertne notatki pozostały. I wolę tej wersji przygód hrabiego nie uznawać. Choć przyznaję, że w swojej kontynuacji użyję kilku wątków z tej powieści Smile