www.bonanza.pl

Domi

Mamy rok 1873, jesień... wszystko jest inaczej, ale jedno stare wraca do siebie Wink

Pisałam wiosna ale chyba coś mi świta co dalej... teraz dopiero... Rolling Eyes

*************************************************************
Pozbawieni złudzeń

Joe otworzył oczy i rozejrzał się po pokoju. Znów tu był. To był jego pokój. Od lat. Widział jasne ściany, zielone zasłony, wysokie rzeźbione biurko. Ten widok kojarzył mu się z przeszłością. Czuł, że wrócil do niej, że jego cudowną teraźniejszość pochłonął ogień i ogrom śmierci. Już od pół roku budził się tutaj i nie dowierzał własnym oczom, że tu jest. A nocami zadawał sobie pytanie, kto po nich weźmie w opiekę Ponderosę... Hoss nie żyje, nie pozostawił dziecka... On również... obiecał Alice, że ich miłość będzie "na zawsze"... Jego syn... albo córka... stracił życie, nim się narodził... Więcej już nigdy... zacisnął ręce na poduszce i wstał. Gdy już ubrał się prawie całkowicie usłyszał hałasy za swoimi drzwiami. Wyszedł powoli zastanawiając się co się dzieje...
- Gdzie on jest?! - usłyszał obok siebie, gdy wyjrzał na zewnątrz.
- Powiesz wreszcie co gdzie jest? - Joe zobaczył ojca stojącego obok szafki z obrusami. Zniżył wzrok i zobaczył, że wszystkie obrusy leżą na ziemi a ktoś ubrany w ogniście czerwoną koszulę wyciąga szuflady.
- Rewolwer. Schowałem go tu wczoraj - wycedził przez zęby Candy.
- W szafce z obrusami? - Joe ostrożnie się odezwał.
- Tak! Co w tym dziwnego? Nie wtrącaj się! - Candy z trudem wcisnął ostatnią szufladę na miejsce. - Rany... - wstał i skierował się przed siebie.
- Rany... - Joe przewrócił oczami i zamknął drzwi do pokoju.
Ben wybuchnął śmiechem patrząc na nich.
- Gdyby Adam tu był skomentowałby to odpowiednio - powiedział.
- Owszem, zrobiłby to... - Ben usłyszał głos za sobą. Ten sam, który słyszał tak często, lata temu...
Słysząc ten głos Joe delikatnie wychylił się z pokoju. Na szczycie schodów, oparty o ścianę stał wysoki, ciemnowłosy mężczyzna. Uśmiechał się z wyższością tak, jak tulko jedna osoba na świecie potrafi. Miał wąsy, ale to był on...
- Czy dobrze trafiłem? Ten skrawek ziemi nazywa się Ponderosa? - zapytał wyraźnie rozbawiony.
- Ta, skrawek... - prychnął Candy. On jeden nie wiedział kim jest ten człowiek.
- Synu! - zawołał Ben. Nie podszedł do niego, czuł, że nie może nic zrobić. - Adam... jakim cudem... - wykrztusił.
- Adam? - Candy uniósł głowę. - Ten?
- Nawet sobie nie żartujcie... - Joe wyszedł z pokoju najostrożniej, jak tylko mógł.
- Miło cię widzieć, braciszku - Adam popatrzył na niego. - Proszę, proszę... Zapamiętałem takiego dzieciakowatego pięknisia a tu... kiedy ostatnio byłeś u fryzjera? - zmierzył gop wzrokiem w tylko sobie właśviwy sposób.
- Co cię to obchodzi - prychnął Joe i spróbował choć trochę przygładzić swoje włosy, które tego dnia były wyjątkowo puszyste...
- Będą ze trzy lata! - zaśmiał się Candy. Joe zmrozil go spojrzeniem.
- Ty też nie wyglądasz najlepiej.... Zastanawiam się, jak długo nie odwiedziłeś golibrody... No chyba, że w dalekich krajach ludzie się już nie golą... - Joe spojrzał na niego z przebiegłą miną.
Widząc ten wyraz twarzy i Ben i Adam poczuli ciepło. Od tak dawna...
- Moja broda to jest mój problem - Adam popatrzył na niego ze zdenerwowaniem. - Musiałem odłożyć pieniądze na podróż dla dwóch osób...
- Acha... To już nawet na golenie ci szkoda pieniędzy... Daleko już zaszła ta twoja oszczędość... - Winni są tu raczej jankescy przodkowie - prychnął Joe.
- Przyłożę ci... - Adam zrobił krok do przodu.
- Chłopcy... - westchnął Ben wchodząc między nich. Zachowujecie się zupełnie, jak piętnaście lat temu. Nie ma Hossa, żeby was rozdzielił, więc dajcie spokój.
- A właśnie... - Adam uniósł głowę. - Gdzie jest Hoss?
Joe odwrócił się do niego plecami, oparł ręke o ścianę i powoli zacisnął ją w pięść.
- Nie żyje...! - wykrztusił ledwo zrozumiałym głosem.
- Może żyje... - mruknął Candy. - Cztery miesiące nie wracał a wy go od razu położyliście do grobu...
- Kiedy ta kobieta mówiła, że widziała, jak jakiś duży mężczyzna... - jęknął Joe.
- Nie jeden Hoss jet duży na świecie, braciszku - Adam uśmiechnął się łagodnie.
- Nie mów na mnie bracioszku. I... dajmy temu spokój! - Joe puścił ścianę i podszedł do niego. - Mówiłeś, że nie przyjechałeś sam?
- Ale... gdzie jest mój rewolwer! - Candy wydał z siebie przeraźliwy jęk.
- U mnie w pokoju na półce - Joe wskazał głową swoje drzwi.
Candy westchnął i wszedł do środka.
- A no, sam nie przyjechałem... - Adam uśmiechnął się tajemniczo. - Chodźcie.
Powoli poprowadził ich do szczytu schodów. Delikatnie i z uczuciem musnął palcami ich porecz. Przypominała mu tyle lat dom... Joe i Ben wyszli zza ściany. W salonie obok stolika i krzeseł stała śliczna, ciemnowłosa dziewczynka ubrana w niebieską, koronkową sukienkę. Przestępowała z nogi na nogę i rozglądała się uważnie dookoła.
- Przedstawiam wam moją córeczkę Sally. Ma siedem lat. Urodziła się w Paryżu. - Adam wskazał na dziecko. - Amelie zginęła trzy lata temu w wypadku. Ona została. Nie chciałem byśmy byli sami, dlatego wrócilem.
- Papa... Est-ce vous eter... - dziewczynka uniosła główkę.
- Tak ochanie, to twój dziadek. I wujek - Adam przez moment zmroził Joe wzrokiem. Tamten odwrócił się z niesmakiem.
- Sally mówi po angielsku? - zapytał Ben patrząc na syna uważnie.
- Trochę - westchnął Adam.
- Hu hu hu... - usłyszeli za plecami. - To zapowiada się niezła zabawa... Cieksawe kto tutaj mówi po francusku...
- Wszyscy! - warknął Joe. - Adam? Będzie tak formalnie, czy po ludzku? O ile to dziecko w ogóle rozumie co to zabawa... - Joe odwrócił się do Adama i zmierzył go wzrokiem.
- Okej - Adam wyszczerzył zęby w uśmiechu.
- Papa... - jęknęła dziewczynka.
- Nie bój się, kochanie. To nasz dom. - Adam zszedł ze schodów i wziął dziewczynkę na ręce. - Zostajemy tu - wysunął głowę do przodu i potarł nosem o nosek dziewczynki. Dopiero teraz Joe poczuł, że znów ma łzy w oczach.
- Adam? Czemu nie odpowiadałeś na listy? - powiedział słabym głosem.
- Bo od dwóch lat nie dostałem żadnego - Adam się do niego odwrócił.
- Acha... ech, ta poczta! - westchnął Joe.
- Mam wrażenie, że chciałeś powiedzieć mi coś innego - Adam przyjrzał mu się uważnie.
- Nie, nie chciałem - Joe zszedł powoli na dół.
Dziewczynka szepnęła coś Adamowi na ucho i oboje wybuchnęłi serdecznym śmiechem.
- Co się stało? - Joe wytrzeszczył oczy. W tej chwili miały intensywny, zielony kolor.
- Sally mówi, że twoje włosy przypominają jej owce, które widziała na wakacjach w Alpach - wykrztusił Adam. - Chyba cię zaciągnę do fryzjera braciszku.
- Nie m ów na mnie "braciszku", słyszałeś - warknął Joe, ale po chwili zorientował się, że tu jest dziecko. Trochę się wystraszył. Popatrzył na Sally i zrobił zeza. Dziewczynka wybuchnęła śmiechem.
- Kompletnie nic z tego nie rozumiem... - Candy pokręcił głową. - Powie mi ktos wreszcie co się dzieje?
- Zamknij się - Ben popatrzył na niego lodowato, a potem znów się roześmiał, Żadna przyszłość nie grozi upadkiem. Z Adamem.

*************************************************************
Adam odstawił tę szopkę, żeby ojciec i bracia nie płakali ze szczęścia... potem się wyjaśni wszystko i zacznę od perypetii Joe i małej Sally Very Happy

Uwagi mile widziane Wink

zorina13

Szalejesz dzisiaj Domi z tymi opowiadaniami.
Adam wrócił z córeczką ,może wniesie to trochę radości do smutnej Ponderosy.
A gdzie opowiadanie o Willu i Emmie ?

Isabella3

Cóż mogę rzec.... super opowiadanie, gdzieniegdzie lekkie zabarwienie humorystyczne, puszysta fryzurka Joe Very Happy

Bardzo mi się spodobało Very Happy

A Joe nie potrzebuje fryzjera! Evil or Very Mad

Jego fryzurka jest cudna Very Happy

W każdym razie Adam wracajacy do latach do Ponderosy z córeczka to świetny pomysł. Ale Joe ma taki dobry kontakt z dziećmi to powinien się z nia dogadać Rolling Eyes

Po jakimś czasie ... Rolling Eyes

Mam nadzieję, że starczy ci weny żeby to dalej pociagnać Rolling Eyes

Gość

Aga

Bardzo fajny fragment, trochę taki nostalgiczny, czuć klimat tego, że wszystko dzieje grubo po szóstym sezonie....to takie...przemijające...a jednak nieubłagane. Bardzo dojrzałe, podoba mi się Adam z córeczką Very Happy

nie podoba Adam bez żony Evil or Very Mad

Rozumiem, że sytuacja Hossa jest zła, niestabilna? Żyje, nie żyje....może to nie on....zobaczymy...

Domi

Odpopwiadam:
Hoss żyje, nie mogłam go uśmiercić...
Joe nie odwiedzi na szczęście fryzjera, Adam się tylko nabijał Wink

Candy kupił rewolwer w tajemnicy, Joe go znalazł i schował... Rolling Eyes

no był na krótko w saloonie na whisky... Rolling Eyes

A dziewczynka szybko się zaprzyjaźni z Joe, postaram się coś więcej napisać... Rolling Eyes

ADA

Mimo, że zaczęło się smutno, to potem akcja zaczęła się zmieniać. Wrócił Adam z piękną niespodzianką. Very Happy

Ben musi być szczęśliwy i wujkowie również. Ufam, że Hoss żyje i odnajdzie się. Fragment interesujący. Ciekawe, co będzie dalej? Smile

Aga

Ewelina

Fajne, chociaż sporo o Joe ... ale to porównanie z alpejską owcą ... niezłe, trafne, zabawne Very Happy

No i Adaś z milutką córeczką Very Happy

teraz to dopiero zacznie się polowanie na niego ... samotny wdowiec z córeczką ... znów jest łakomym kąskiem do wzięcia i inspiracją do kolejnych fanfików Very Happy

Kiedy dalszy ciąg ... mam nadzieję, że prędko Very Happy

black0606

Świetne. Momenty z fryzjerem, golibrodą i owcami-genialne. Czekam na więcej Smile

Marko

Domi, świetne!
Dobrze, że nie uśmierciłaś Hossa. Uff
Czekam na dalszy ciąg Smile

Domi

To jest tylko kilka słów gwoli wyjaśnienia Very Happy

Nie zdążyłam dzisiaj sklecić kolejnej sceny... Rolling Eyes

ale mam zamiar skrobać jutro... Rolling Eyes

Piszę teraz sześć fanfików na raz - trzy jeszcze nie zamieszczone... to i czasu brak i pomysłów... Rolling Eyes

Ale, jak nie mam pomysłu, to chwytam się za "Sosny...", więc i tak jest dobrze Very Happy

***************************************************************

*
- Moja teściowa powiedziała mi pół roku temu, że Ponderosa spłonęła podczas napadu. Nie otrzymałem od was wiadomości już dwa lata, ale ponieważ rodzina jest dla mnie... nieważne. Przyjechałem na wasze groby. Chciałem się pożegnać. Spodziewałem się, że zastanę tu tylko zgliszcza.... - powiedział Adam. Siedzieli we trójkę w salonie, przy jadalnianym stole, mężczyzna położył już spać swoją córeczkę. - Byłem zaskoczony, kiedy po przyjeździe do Virginia City szeryf powiedział, że ucieszycie się tato, Joe... Pytałem w mieście i zrozumiałem, że matka mojej żony mnie oszukała. Na pisałem do niej natychmiast. Zamiast odpowiedzi przysłała mi te listy - Adam wydobył z kieszeni płaszcza plik papierów, przewiązany błękitną wstążką. Położył go na stole i rozwiązał wstążkę. Ben przyjrzał się listom i pokiwał głową. - Zrozumiałem, że to ona chowała listy. Wiedziała dobrze, że kiedyś będę chciał wrócić do Ponderosy i chciała tego uniknąć. Zwłaszcza, kiedy Amélie umarła.
- Rozumiem, dziecko - mruknął Ben. Od dłuższego już czasu walczył z łzami, ale wiedział, że głowa rodziny nie powinna płakać w obecności synów i ewentualnej obecności wnuczki. Zrozumiał, czemu miało służyć zachowanie syna przez cały dzień. Nie chciał pozwolić im obu na wzruszenie. Jemu i Joe. Teraz jednak ojciec wiedział, że i najmłodszy syn to zrozumiał.
- Przepraszam was za to wszystko. Nie pisałem, b posłuchałem teściowej. Mogłem odjechać stamtąd cztery lata temu. Zabrałbym Amélie. Tutaj by nie zginęła - westchnął Adam. Gdy tylko skończył, dotarło do niego skrzypnięcie odsuwanego krzesła.
- Zaraz wracam - usłyszał, a gdy uniósł głowę dostrzegł odchodzącego Joe.
- Co mu... - zaczął.
- Wiesz... on też stracił żonę... - zaczął Ben powoli. - Nie zdążyliśmy napisać ci o tym.
- Przeczytałem wszystkie wasze listy wczoraj. Rano nie zapytałem, gdzie jest Alice, bo czułem, że coś jest nie tak - westchnął Adam. - Wiem też, że przygarnąłeś dwóch chłopców. Ile oni teraz mają lat?
- Griff ma szesnaście lat, Jamie osiemnaście - odpowiedział Ben. - Teraz pojechali na objazd rancza. Ucieszą się, kiedy wrócą jutro rano.
- Rozumiem - Adam odsunął od siebie listy. - Pójdę położyć się w gościnnym - dodał, wstając od stołu.
- Dlaczego w gościnnym? - zapytał Ben, udając zdziwienie. - Przecież masz swój pokój.

*************************************************************
Z tym fanfikiem jest problem. Pierwszy fragment w zasadzie spisałam, bo mi się przyśnił. W związku z tym, ani treść, ani forma nie są idealne... kontynuuję, żeby zobaczyć, co będzie dalej z moim snem Very Happy

zorina13

Domi znowu za krótko bym mogła cokolwiek napisać.

Domi

Dopiszę

Jutro, może dzisiaj zacznę... w każdym razie postaram się jak najszybciej... Rolling Eyes

Aga

No to sporo się wyjaśniło. Adam został wyrolowany przez teściową. Evil or Very Mad

ależ podła kobieta, jak tak można! Dobrze, że wrócił przynajmniej poznał prawdę. Very Happy

Sporo wiadomości przed nim tych smutnych i tych wesołych.

p.s. Zawsze myślałam, że Griff jest starszy od Jamiego? Shocked