www.bonanza.pl

Mada

To zabrzmiało jak herezja. Shocked

Aga

Wiem niestety....ale walczę... Rolling Eyes

w zasadzie to próbuję wyśnić kolejne fragmenty fanficów...i to takie poplątane, niestety Adama jakby mniej jednak... Crying or Very sad

Gość

Miłego czytania o poranku Smile

****************

Stał odrętwiały, zaciskając w ręku spłowiałą aksamitkę.

Wspomnienia powróciły, przyprawiając go o zawroty głowy. Co ciekawe – był w stanie opisać dokładnie wszystko. Cynamonowa korę, postrzępioną w cienkie włókna, blady błękit nieba, znaczony wstęgami różowych chmur. Białożółty piasek i ciemnobrunatną ziemię. Delikatne źdźbła trawy i ciemnozielone, przechodzące w purpurę liście berberysu.

Widział swoją dłoń wycinająca serce, inicjały; żywica zlepiała mu palce, czuł szorstkie drobiny kory i kurzu na swojej skórze.

Gdy zamknął oczy czuł tez i zapachy – wilgotny zapach ziemi, ostry zapach sosny, wdzierający się niemal przemocą do jego umysłu. Zapach zieleni, pochodzący z roztartych w jej smukłych palcach stokrotek. Oraz jej zapach – delikatny, zmysłowy. Jak zapach miodu doprawionego piołunem.

Nie pamiętał tylko jej twarzy. W jego pamięci pozostał obraz sylwetki, okrytej koronkowym cieniem, niczym migotliwą zasłoną. Zmienną, urokliwą.

Kola przeczytała jeszcze raz świeżo napisany fragment. Wydał się jej bez wyrazu, za mało w nim było emocji. Spojrzała jeszcze raz na zegarek – dochodziła już godzina druga w nocy. Westchnęła ciężko i zdecydowanym ruchem wykasowała całość.

****************

Pod młodą sosenką siedział chłopak o oczach raz to zielonkawych, raz to przejrzystych, innym razem brunatnych. Przeczesywał dłonią bujną grzywkę, wzburzając kasztanowe, młodzieńcze jeszcze loki. Śmiał się wesoło do swoich myśli, jakby nie potrafił opanować nachodzących go pomysłów. Obok niego leżała drewniana, nieukończona jeszcze zabawka; drewniany konik, z precyzyjnie nakreśloną, falująca grzywą.

Domi siedziała opatulona w miękki koc i starannie kaligrafowała powyższe słowa w dużym, trzymanym na kolanach zeszycie. Zapatrzyła się na zdjęcia wiszące na tablicy, doskonale oświetlonej przez łunę księżycową. Potem spojrzała raz jeszcze na kilka słów, wypisanych starannym pismem. Widziała ten obraz, ale nie potrafiła tego przelać na papier.
Jakby zabrakło jej nagle słów.

*************

Adam zwichrzył włosy i wpatrzył się z rozpaczą w leżące przed nim faktury. Wstał energicznie i zaczął nerwowo chodzić po niewielkim salonie, rzucając nerwowe spojrzenia na księgi rachunkowe. Jak ćma do ognia, tak i on zbliżał się co chwila do rozłożonych na biurku papierów. Nerwowym ruchem przeczesywał włosy.

W końcu stanął i zapatrzył się na własny, chybotliwy cień. Odetchnął głęboko kilka razy i na twarzy pojawił mu się zwykły, lekko kpiący uśmiech – jakby był rozbawiony własnym zdenerwowaniem. Ziewnął i leniwym ruchem zgarnął rachunki oraz otwarte księgi. Raz jeszcze zanurzył dłoń we włosach i udał się na górę, do swojej sypialni, powoli rozpinając guziki koszuli.

**************

Adam siedział przy oknie, wpatrując się w tarczę księżyca. On jeden jeszcze nie spał, przed oczami wciąż miał jej twarz – blady trójkąt w obramowaniu jasnych włosów, jasne brwi i długie rzęsy, ocieniające niebieskie oczy. Patrzyła na niego oczyma zranionej sarny, bezbronnego, leśnego zwierzątka – a on nie potrafił jej powiedzieć tych dwóch słów „kocham cię”.

Być może z przymusu, może z obowiązku – chciał się jej oświadczyć. Ale w oczach Laury było coś, co kazało mu być uczciwym; może to właśnie zawarta w nich naiwność?

Camilla spojrzała zdumiona na fragment, który właśnie stworzyła. Coś jej tutaj nie pasowało. Spojrzała z wyrzutem, na kryjący się za zasłonami księżyc. Wykasowała całość i zaczęła raz jeszcze.

Adam, z ponura twarzą, zdejmował właśnie siodło, gdy na jego ramię spadła drobna szyszka. Złapał ją odruchowo, plamiąc sobie ręce lepką żywica. W jego oczach pojawił się wyraz rozmarzenia, z jego pamięci uleciała poprzednia noc, spędzona na rozmyślaniach. Wczoraj zerwał w końcu z Laurą, w uszach dalej pobrzmiewał mu jej wysoki głos.

Camilla przyjrzała się powstałym słowom z ukosa. Tak chyba było lepiej…

*************

Zorina przebudziła się gwałtownie o trzeciej nad ranem. Śnił się jej wysoki mężczyzna, ciemno ubrany. Nie widziała jego twarzy, nie słyszała dokładnie głosu. Tylko zarys ciemnej sylwetki, charakterystyczny, płynny ruch…

Położyła się z powrotem, mając nadzieję na rozwinięcie tajemniczego snu.

zorina13

Jak zwykle ,takie lekkie ,płynne ,wymagające się logice.
Chciałabym wiedzieć kim był on ,w tym czarodziejskim ,cudownym śnie ?
Czy później go zobaczyłam ,oczy jak gwiazdy i twarz piękna tak właśnie ,piękna jak ze snu.

Ewelina

Ach! Ta bezsenność letnich nocy Very Happy

Pomysłowe fragmenty powiązane z postami i fanfikami ... zwłaszcza faktury, które tak zdenerwowały Adama, że zaczął chodzić nerwowo po pokoju, zamiast spać ...
Kawałek aksamitki, stokrotki, zapach sosen ... bardzo sugestywny opis czegoś nieuchwytnego ... jakaś migawka z przeszłości ... wciąż za mało na opowiadanie ...
Chłopiec o kasztanowych lokach i zmiennej barwie oczu. Koleżance zabrakło słów, żeby go opisać dokładniej i dołożyć nieco akcji ... ale na pewno dokończy ten temat Very Happy

kiedy jeszcze popatrzy na tablicę z fotkami Very Happy

Kogo ujrzała kolejna z koleżanek? Czarna, tajemnicza sylwetka, wysoki, płynne ruchy ... ale bez szpady Surprised

Czy to na pewno on? Może we śnie zagadka sama się rozwiąże?
Pomysłowe i romantyczne. Na pewno zainspiruje resztę koleżanek do następnych fanfików ... Very Happy

zorina13

A może wyglądał tak i śmieje się uroczo ,że zdenerwował piękną seniorię.

Gość

Fragment dotyczący Adama ślęczącego nad fakturami jakoś się przyplątał, przypadkiem Smile

Nie ma związku z resztą Smile

Ewelina

Szkoda

Może mniej romantyczny, ale za to jakże sugestywny! To nerwowe chodzenie po pokoju, przeczesywanie dłonią falującą hebanową czuprynę ... Very Happy

ADA

Czytanie było bardzo miło i nastroiło mnie przyjacielsko do świata Smile

Ewelina

Zostało jeszcze parę sierpniowych, letnich nocy ... jeszcze niejedno może się przyśnić Very Happy

Senszen, jak dla mnie to wstawka o fakturach była świetna i pasowała do całości ... czekam na rozwinięcie ... no, może bez liczb i szczegółów, ale raczej rzeczowe ... przeczesywanie czupryny, wpatrywanie się z rozpaczą w kolumny cyfr i pozycji ... łamanie długopisów ... choć te leśno przyrodnicze momenty też były dobre ...

Gość

Mada

Aga

Gość

Aga

Pewnie gdyby to był Candy zostałby w skarpetkach... Rolling Eyes

dobra, dobra juz nic nie mówię Wink