www.bonanza.pl

Odwiedzająca

To zupełnie nowe spojrzenie na życie jednego z najsłynniejszych władców w historii Anglii.Nominowany do nagrody Emmy,laureat Złotego Globu Jonathan Rhys Meyers jako król Henryk 8 uwodzi urokiem,żądzą władzy i pasją,tworząc najgorętszy portret Henryka 8 w historii.Spragniony władzy i miłosnych uniesień monarcha,rządzi swym królestwem tak jak żyje-z bezwzględną żywiołowością i zapamiętaniem.
Dynastia Tudorów to odważny,szokujący i znakomicie zagrany serial,ukazujący nieopowiedzianą dotychczas historię tyrana,który rządził swym królestwem przy pomocy intryg,zbrodni i zdrad.
W tym pasjonującym i wyzywającym obrazie znakomite kreacje tworzą także Sam Neill,Natalie Dormer,Jeremy Northam i Gabrielle Anwar.

Ewelina

Ja też go oglądałam. To nie był sympatyczny facet, ale kobiety za nim biegały ... przeważnie nie miały wyjścia. Miał aż 6 żon. To nawet jak na króla sporo, o nałożnicach nie wspomnę. Jonathan Rhys Meyers bardzo dobrze go zagrał, choć posturą nieco odbiegał od pierwowzoru Wink

Henryk miał gabaryty Hossa, a Jonathan ... Małego Joe. Ale nadrabiał kunsztem aktorskim.

Odwiedzająca

Sześć żon...dwie kazał ściął...z dwiema się rozwiódł...jedna zmarła na gorączkę połogową,wydając na świat przyszłego króla Anglii,Edwarda 6...ostatnia go przeżyła...niezbyt przyjemna postać z tego Henrysia.
Henryk 6 kojarzy się z grubasem o rudej,gęstej brodzie,takiego jakiego znamy z portretów Hansa Holbeina.Niemniej Rhys Meyers choć zdecydowanie odbiegał od historycznego wizerunku,zachwycił mnie grą,włożył w w tę rolę wiele serca i kunsztu aktorskiego.

Ewelina

Chyba jeszcze żona nr 4 też go przeżyła, Anna de Cleves. Miała szczęście, że ją odrzucił. Wzgardzona, ale z głową na karku. Chyba się zbytnio tym nie przejęła, bo piękny już nie był. Jonathan Rhys Meyers bardzo dobrze go zagrał. Potrafił wiarygodnie przedstawić siłę tego władcy, bo jednak charakter, to on miał.

Odwiedzająca

Przeżyła go,ale najpierw się z nią rozwiódł.Tak,to była żona numer 4,po Katarzynie Aragońskiej-rozwód i zdekapitowanej,nieszczęsnej Annie Boleyn i zmarłej na gorączkę połogową Jane Seymour.

Ewelina

Oj! W tym problem, że żaden Kościół nie uznawał rozwodów! Możliwe było jedynie unieważnienie małżeństwa z przyczyn kanonicznych. W przypadku Anny de Cleves było tzw non consumatum, czyli niedopełnienie małżeństwa. W przypadku Katarzyny Aragońskiej podstawą do wszczęcia postępowania unieważniającego było jej wcześniejsze małżeństwo z bratem Henryka. Unieważnione, bo nieskonsumowane. Jeżeli Katarzyna Aragońska zgodziłaby się na unieważnienie swojego małżeństwa z Henrykiem, potwierdziłaby, że około 20 lat była jedynie jego kochanką, a jej córka Maria bastardem królewskim. Nie dziwię się, że walczyła o swoje dobre imię i o uznanie Marii za prawowitego potomka. Jako królowa była bardzo dobra i lubiana. Miała nawet zasługi dla swej nowej ojczyzny, bo potrafiła pogonić Anglików do walki i odparli najazd Szkotów. Odniosła wtedy większe zwycięstwo niż jej mąż, który w tym czasie rozgrywał mało ważne bitwy we Francji a ją mianował Regentką, żeby to ona się martwiła o Anglię. Może jej zazdrościł? Kto wie. W każdym razie ona była bardziej lubiana. Jego ludzie się bali, ją kochali.

Odwiedzająca

Żaden hierarcha kościelny,a tym bardziej papież nie udzieliłby królowi rozwodu,tym bardziej ,że ślub z Katarzyną Aragońską został zawarty z zachowaniem wszystkich norm i za pozwoleniem kościoła.Dlatego zerwał wszelkie stosunki z kościołem katolickim,z Watykanem,ustanowił kościół anglikański z sobą jako jego zwierzchnikiem.Dopiero wtedy mógł być bezkarny w sprawach małżeńskich...robił co chciał...i wzystko w majestacie prawa,które sam ustanowił.
Jak na ironię jako katolik,jeszcze przed zerwaniem wszelkich stosónków ze Stolicą Apostolską,był żarliwym obrońcą"jedynejsłusznej wiary"przeciwstawiał się tezom Lutra,a nawet z nim polemizował,wyzywając go od najgorszych i grożąc stosem.

Ewelina

Jako głowa Kościoła Anglikańskiego nie robił niestety tego, co by chciał. Skoro wymyślił zasady (a raczej zaakceptował to, co przygotowano na jego potrzeby), to musiał się do nich stosować. W tym Kościele też nie uznawano rozwodów. Dlatego i Anna i Katarzyna Howard MUSIAŁY być o coś oskarżone i ścięte. W majestacie prawa, gdyć monarcha nie mógł gorszyć poddanych rozwodami. Prawdopodobnie, gdyby była taka możliwość i jedna i druga byłyby odsunięte, ale zachowałyby życie. I Boleynowie i Howardowie byli ludźmi użytecznymi dla króla. Katarzyna Aragońska była nie tylko legalnie poślubioną katolicką żoną i matką jego córki. Była córką królów Hiszpanii, ciotką cesarza. Tudorowie przy jej przodkach to zwykli parweniusze i dlatego jej ściąć nie mógł, chociaż pewnie czasem miał na to ochotę. Ponadto ona była bardzo lubiana i szanowana. Lud mógł przeboleć, że przebywa w odosobnieniu, ale egzekucji to by raczej nie darował. Groziłoby to buntami, a Henryk był zbyt rozsądny, żeby sobie tego życzyć. Zresztą, to chyba nie było nic osobistego. On po prostu chciał mieć syna, za wszelką cenę, bo bez syna nie przetrwałaby dynastia. A trafiały mu się na złość same córki. Dopiero żona nr 3 uszczęśliwiła go męskim potomkiem. Który jednak dynastii nie przedłużył, bo zmarł. Córki były silniejsze i trochę porządziły Anglią.

Odwiedzająca

Czy dobrze kojarzę,Katarzyna Aragońska była córką Fferdynanda Aragońskiego i Izabeli Kastylijskiej,dobrze mówię?A Howard została oskarżona o zdradę.
A córeczki też były nieodrodnymi potomkiniami tatuśka.
Szczególnie Marię I Tudor zapamiętano jako krwawą,okrutną władczynię,zapamiętale prześladującą protestantów,pragnącą przywrócić w Anglii religię katolicką.Nie na darmo nazwano ją"krwawą Marią".

Ewelina

Bardzo dobrze kojarzysz. To ludzie, którzy stworzyli wielką potężną Hiszpanię, która na poczatku ich związku była zlepkiem królestw, księstw i emiratów. Co do Marii Tudor, to ma paskudną opinię. Mnie zastanawia jedna rzecz. Dlaczego przydomek "Krwawa" zyskała dopiero około 20 lat po śmierci? Czyżby poddani nie zauważyli, że zaczęło ich ubywać? Chyba ktoś się do tej opinii solidnie przyłożył. Ona zdaje się faworyzowała katolików, starała się wprowadzić katolicyzm jako religię dominującą, ale protestantów kasowano raczej za spiski, niż za trwanie w wierze. I tak była łagodniejsza niż jej tata, w czasie likwidacji klasztorów. Wtedy, to dopiero się działo. Nie wszyscy zakonnicy zdążyli uciec ... A chodziło o mienie klasztorne - zgromadzony dobytek i ziemię ... li i jedynie Smile

Odwiedzająca

W każdym przewrocie jakiby on był polityczny,religijny,czy inny po jakimś czasie ludzie odchodzą od idei,która im przyświecała, a do głosu dochodzi nic innego jak rządza władzy,chęć wzbogacenia się nie patrząc ,ile ofiar to pochłonie...pięniądze...ziemia...nieprzebrane bogactwo,tylko to było w cenie...no i niczym nieograniczona władza.
Wracając do arcykatolickich władców Hiszpanii,to pod ich protektoratem płynął z zamiarem odkrycia nowej drogi do Indii,Krzysztof Kolumb...a dopłynął do zupełnie innego lądu Smile

AMG

Ewelina

Indianie na tym ucierpieli, ale za to mamy Bonanzę Smile

To jednak w pewien sposób się wiąże.

Odwiedzająca

kronikarz56

Jeden z moich ulubionych seriali. Doskonały pod wieloma względami, głównie dzięki znakomitej obsadzie aktorskiej. Moje serce szczególnie podbiła Natalie Dormer jako pełna zmysłowości i kobiecej natury bez żadnych domieszek Anna Boleyn. Podoba mi się również poeta sir. Thomas Wyatt, choć szkoda, że jego postać tak mało pokazują. Oraz pokazywana jedynie w migawkach Maria Boleyn, siostra Anny - szkoda, że nie pokazali jej więcej, gdyż to postać również ciekawa. No, a Sam Neil jako zachłanny i żądny władzy, pieniędzy i uciec cielesnych kardynał Thomas Wolsey pobił rekord doskonałości Smile

Szczególnie odpychające dla mnie są postacie Katarzyny Aragońskiej (głupiej i żałosnej dewotki), Maria Tudor (rosnącej na taką samą kobietę, co jej mamusia choć z domieszką napadów szału tatusia), Thomas Boleyn (ze względu na brak jakichkolwiek zasad moralnych i etycznych oraz wykorzystywanie córek do własnych celów) i psychiczny sir. Thomas More, który pod płaszczykiem humanizmu skrywał fanatyzm religijny i chęć palenia ludzie na stosie tylko za ich odmienne religijne poglądy. I jeszcze papież Paweł III ze swoją pobożnością i ukrytą pod nią nienawiścią do każdego, kto myśli inaczej niż on - podły, cyniczny, dwulicowy gad.

Serial pochwalam choćby za samo rozprawienie się z fanatyzmem religijnym i ukazywaniem do dzisiaj religii chrześcijańskiej jedynie jako religii wspaniałej, pięknej i szlachetnej. Tutaj widzimy jej prawdziwe oblicze i co się stało, kiedy do religii zostaje domieszana polityka.

Fabuła może i niekiedy pozostawia co nieco do życzenia, ale całokształt jest doskonały.