www.bonanza.pl

zorina13

Wszystko ,związane ,ze szkołą ,nauką i Cartwrigtami.

Mimozami ,jesień się zaczyna ,złota ,krucha ,niemiła.
Madeleine Stowe myślała o tym rozpoczynając kolejny rok szkolny.
Jako pierwsza kobieta nauczyciel ,w Wirginia City od dwóch lat spotykała się z ciągłą krytyką ze strony Rady Szkoły i rodziców uczniów.
Gdyby nie to ,że jej wujek był dyrektorem to jej kandydatura by pewnie nigdy nie przeszła.
Madeleine była wysoką ,chudą brunetką o ostrym spojrzeniu czarnych oczu. Zawsze ubrana była w białą wykrochmaloną bluzkę i długą czarną spódnicę.
Mówiła cicho i nigdy nie podnosiła głosu ,ale wystarczyło jej jedno spojrzenie ,że wszystkie dzieci w klasie były jej natychmiast posłuszne.
Większość uczniów stanowiła szarą masę.
Madeleine była jednak dumna i szczęśliwa ,że trafiła w tej klasie na prawdziwą perełkę.
Adam Cartwright był chłopcem ,spokojnym ,małomównym ale o silnej osobowości. Choć starała się tego nie okazywać ,ten zdolny ,pracowity chłopak był jej ulubieńcem i była pewna ,że pójdzie na uniwersytet i zostanie wielkim człowiekiem.
-Chciała pani ze mną porozmawiać -spytał zdziwiony Adam ,gdy kazała mu zostać po lekcjach a reszta młodzieży poszła do domu.
-Trzeba zacząć już przygotowania do wiosennych egzaminów na studia -rzekła Madeleine z uśmiechem .
Ze zdziwieniem zobaczyła ,że na jego twarzy nie pojawił się entuzjazm ,tylko coś ,jakby nutka żalu.
-Ja nie idę na studia proszę pani -rzekł grzecznym ale stanowczym tonem .
-Jak to-zdumiała się młoda nauczycielka.
-Jestem potrzebny tacie w Ponderosie -wytłumaczył jej chłopak. On sobie sam nie poradzi z Hossem i Joe a po za tym uważa ,że z książek nie nauczę się życia i tracę na to zbyt dużo czasu .
-Ach tak -Madeleine zamyśliła się a jej czerwone usta ,wygięły się w łuk.
Postanowiła udać się do tego starego barana Bena Cartwrigta i przemówić mu do rozsądku. Nie może pozwolić na to by jej najlepszy uczeń zmarnował swoje zdolności ,pozostawiając na tej zdechłej fermie.
Jak Ben Cartwright mógł być takim egoistą i zrzucać wychowanie dwóch swoich młodszych synów na swojego pierworodnego ?
Nie mieściło się to w światopoglądzie Madeleine i im więcej o tym myślała ,tym czuła większe oburzenie z tego powodu.

Aga

Ciekawie się zapowiada bo będzie ciąg dalszy jak mniemam.... jakoś tak nostalgicznie zawiało jesienią....fajny ponury klimat. Podoba mi się jak opisałaś Madeleine, krótko i na temat.

Ewelina

Ciekawe, jak dalej sobie nauczycielka poradzi z Benem. Oboje są uparci ...

Kola

Kola

-Ben, możemy porozmawiać o Joe. – panna Abigail Jones usiadła naprzeciwko ojca jednego ze swoich uczniów na kanapie w Ponderosie.

-Co tym razem? Znowu zaczepia córkę Franka, wdaje się w bójki z chłopcami… – mówił Cartwright do nauczycielki.

-…a może uciekł z lekcji. – dało się słyszeć od strony schodów. Dwoje ludzi odwróciło głowy w tamtym kierunku. Na jednym ze stopni stał…

-Adam… - westchnęła nauczycielka na widok przystojnego młodzieńca patrząc na niego maślanym wzrokiem, który był już na trzecim roku studiów, ale w chwili obecnej przyjechał na dwutygodniową przerwę świąteczną do domu.

-To co zmalował mój brat? – zapytał pierworodny Bena.

-Chodzi o jego stopnie… - zaczęła panna Jones.

-Znowu dostał kolejną jedynkę. – stwierdził z żalem senior rodu.

-Wręcz przeciwnie z ostatniego wypracowania z angielskiego jako jedyny dostał najlepszą ocenę. – poinformowała nauczycielka.

-Co? – obaj mężczyźni byli zaskoczeni. Najlepszą oceną jaką udało się przynieść najmłodszemu Cartwrightowi do domu to była tylko czwórka.

-Po resztą sam zobacz? – Abigail wyjęła z torebki kartki, które były zapisane równym, zgrabnym i czytelnym pismem.

Ben wziął od niej kartki. Rzucił okiem na pierwszą stronę, gdzie był temat wypracowania, który brzmiał „Osoba którą podziwiam.”, po czym zaczął czytać. Z każdym kolejnym przeczytanym zdaniem jego oczy robiły się coraz większe, a jego twarz oraz mina wyrażały oszołomienie i skonsternowanie.

-…chciałbym być choć w połowie tak zdolny jak on, może wtedy tata były ze mnie zadowolony i dumny. Nie zasługuje na to, żeby się nazywać Cartwright, przynoszę tylko wstyd ojcu i rodzinie. Za każdym razem kiedy przynoszę do domu jedynkę tata jest na mnie wściekły i smutny. Czasami bym wolał, żeby sprał mnie na kwaśne jabłko, może wtedy nie czuł bym ogromnego poczucia winy, że jestem czarną owcą rodziny i że mam takie beznadziejne stopnie… - Adam czytał przedostatni akapit wypracowania. Sam nie wiedział czym jest bardziej wstrząśnięty, tym, że jego najmłodszy brat dostał szóstkę*, tym, że to on jest tematem wypracowania, czy dwoma ostatnimi akapitami wypracowania, które bez wątpienia były upstrzone łzami Joe.

*nie wiem jaka jest skala oceniania w USA? U nas najwyższa ocena w szkole to sześć – czym się sugerowałam. W Niemczech najwyższa ocena to jeden, a w Stanach Zjednoczonych wstyd się przyznać, ale nie mam zielonego pojęcia.

zorina13

A w pierwszej chwili myślałam ,że to Adam napisał to wypracowanie za Joe.

Ewelina

Joe udało się zadziwić pannę Abigail swoim wypracowaniem. Oczywiście wychwalał w nim najstarszego brata i kajał się za własne wady Very Happy

Bardzo wzruszające. Ben również był oszołomiony ... Ciekawy pomysł i dobre opowiadanie.

ADA

Aga

Fajne, chociaż skoro Adam jest bohaterem wypracowania małego Joe, to nawet nie dziwne, że dostał najlepszą notę a może powód maslanych oczu nauczycielki. Rolling Eyes

zorina13

Ben Cartwright nie posiadał się z oburzenia i chodził wściekły po pokoju.
Jak ta wścibska ,złośliwa baba śmiała nazwać Ponderosę zdechłą fermą i mówić ,że źle wychowuje syna.
Zobaczył naglę ,że Adam stoi w drzwiach i patrzy na niego z lekkim rozbawieniem.
-Zdenerwowałeś się tato -spytał a na twarzy pojawiły się dołeczki.
-Ależ skąd -zaprzeczył Ben. Dlaczego miałaby się denerwować?
-Że nazwała cię starym baranem -rzekł syn ,nie przestając się irytująco uśmiechać. Ma ostry język ,ale jest bardzo dobrą nauczycielką. Wymagającą ,ale sprawiedliwą.

Następnego dnia młoda nauczycielka siedziała w klasie i poprawiała sprawdziany. Dzieci miały przerwę i były na dworze i zobaczyła naglę w drzwiach Bena Cartwrigta .
-Przepraszam -rzekł niepewnie ,chciałem z panią porozmawiać.
-Proszę niech pan siada -rzekła uprzejmie ,wstając i wskazując mu wolne krzesło.
Ben usiadł.
-Wczoraj nieco przesadziłem -powiedział ze skruchą .Nie zachowałem się najlepiej ,nazywając panią wścibską babą.
-Ja też pana przepraszam -odparła kobieta . Nie miałam prawa nazywać pańskiego pięknego rancza zdechłą fermą. Ale cieszę się ,że zmienił pan zdanie i Adam pojedzie na studia. Szkoda by chłopak się zmarnował. Powinien być pan z niego dumny.
-Jestem dumny z wszystkich moich synów -odparł stanowczo Ben.
Madeleine Stowe uśmiechnęła się i pomyślał ,ze zdziwieniem ,że nie jest taka brzydka ,jak mu się wydawało na pierwszy rzut oka.

Ewelina

Skąd wniosek Madeleine, że Ben zmienił zdanie? Może tylko chciał ją przeprosić.
Ale chyba zmienili opinie o sobie. On dostrzegł w niej kobietę a ona w nim sympatycznego faceta i ojca kochającego synów.

Aga

Zorina co to za mikroposty Laughing

zorina13

Nie wiem ,tak jakoś samo wychodzi.

Aga

Nie tykając palcami Kola pisze dłuższe Rolling Eyes

Gość

ciekawe porównanie Wink