www.bonanza.pl

Camila

Co on tak zalicza same skuchy. Niech się trochę wykarze

Ewelina

Ale pechowiec ... taka duża kobieta, a jego ręka przy podtrzymaniu jej trafiła akurat na pośladek ... jaki przypadek? Kto by pomyślał? Ciekawe, jak z tego wybrną, bo coś czuję, że złość jej szybko przejdzie i ... zacznie się rozglądać za tym impertynentem Wink

Rika

Aga

to nie takie trudne pocałować konia w d... Smile

tylko czy godność adasia nie ucierpi Confused

ale jak chce na kawe iść to będzie musiał

Ewelina

Jest bystry ... jakoś sobie poradzi ... z tym koniem Smile

Aga

Kilka dni bracia nabijali się z Adama przy każdej możliwej okazji.
-Byłeś na kawie Adam?
-Czy już pocałowałeś konia ?
-Hej Adam Sport własnie patrzy na północ idź szybko całuj w to co ma na południu…
„O Boże … moi bracia wykończą mnie” –Adam nie był przyzwyczajony do tak długotrwałego nabijania się z niego. Musi coś z tym zrobić.
-A ogrodzenie zrobione? Więc ruszcie leniwe tyłki i do roboty.
W Wirginia City Patrycja miała pełne ręce roboty. Odwiedziła Abigaile Jones, która była w ostatnim miesiącu ciąży i musiała odpoczywać. Jednak zapaliła się do pomysłu Patrycji i zajęły się tworzeniem listy potencjalnych kandydatów do śpiewania i grania. Z ukrywaną radością Patrycja zobaczyła na liście m in. Adama. Oczywiście po raz drugi musiała wysłuchać historii swatania jej przez trio Cartrwightów. Na szczęście Abigail również zajmująco opowiadała, wychwalając Adama pod niebiosa wyliczając przy okazji jego liczne zalety. Patrycja ubawiła się setnie po raz kolejny. Była również pełna wątpliwości. Czyżby pomyliła się jednak co do Adama?
Wracając od Abigaile z głową pełną pomysłów, entuzjastycznie myślała o ich dziele gdy z zamyślenia wyrwał ja głos.
-Patrycjo, droga Patrycjo tutaj jestem– głos Adama brzmiał nadzwyczaj radośnie.
Patrycja odwróciła się w stronę skąd dochodził głos. Adam stał po drugiej stronie ulicy oparty o kolumnę ze skrzyżowanymi rękoma na piersiach. Uśmiechał się tak, iż było widać jego śnieżnobiałe zęby, mrużąc przy tym oczy. Podobał jej się w tej chwili wyjątkowo, ale znając jego powściągliwość w gestach i oszczędność w emocjach stwierdziła, że to nad wyraz dziwne. „On cos knuje tylko co?” Przyglądała mu się podejrzliwie.

-Czy widzisz w którą stronę patrzy mój koń? –Adam szczerzył się jak wilk patrzący na kość.
-Widzę, w stronę banku i co z tego? - krzyknęła ciągle stojąc po swojej stronie ulicy.
-Na północ złotko, na północ. A wiesz co ja teraz zrobię?
Patrycja przekrzywiła lekko głowę marszcząc brwi, zastanawiając się czy dobrze słyszy.
Bracia Berns, którzy chwilę wcześniej wyszli z saloonu, z zainteresowaniem przyglądali się tej scenie. Dwie największe plotkarki z kółka literackiego przystanęły dyskretnie w cieniu sklepu, żeby nie uronić ani sekundy z tej osobliwej wymiany zdań.

Adam ruszył z nonszalancją, z założonymi rękoma, nie spuszczając z oczu Patrycji, ciągle uśmiechając od ucha do ucha, otoczył swojego Sport’a i przystanął. Spojrzał na Sport’a, jeszcze raz na Patrycję i …cmoknął swojego kochanego Sport’a w ….jego prawy pośladek.
Panie z kółka literackiego złapały się za serca, bracia Berns zaśmiewali się do łez.
-Szykuj kawę złotko będę u Ciebie o dwudziestej- Adam wsiadł na konia skinął lekko głową dotykając ronda dłonią i odjechał zostawiając zamurowaną Patrycję na środku drogi.

Ewelina

No to ją załatwił ... zupełnie jak ten szlachcic i król Jan III Sobieski "Słowo się rzekło, kobyłka u płota" Smile

a kawa ... w kawiarni Smile

Aga

albo... u niej w domciu Confused

Odwiedzająca

W głębi serca pewnie liczyła na to,że Adam zrobi to,co kazała Laughing

...i nie przeliczyła się Wink

...z pewnością słowa dotrzyma.Dalej,proszę.

Ewelina

Aga

kropki królują ostatnio wszędzie na forum Laughing

zgadzam sie z Tobą Ewelino mozliwe ze następny rozdział to będą same kropki Smile

Aga

Kawiarnia okazała się przytulnym miejscem, w której o dziwo Patrycja z Adamem sympatycznie spędzili czas. Rozmawiali jak wtedy na ranczo niemal uzupełniając się nawzajem jak dwie połówki jabłka. Jedno zaczynało myśl by drugie ją skończyło. Oboje wykształceni, gustowali w tej samej literaturze, o podobnym światopoglądzie i wizji życia. Nawet w muzyce się odnaleźli. Wszak ona gra na pianinie, on na gitarze i pięknie śpiewał o czym wiedziała wyłącznie od Abigaile. Perlisty śmiech Patrycji brzmiał jak najsłodsza muzyka w uszach Adama. Mądra i do tego piękna. Adama niejednokrotnie przeszedł dreszcz wzdłuż ciała, a ucisk w żołądku doprowadzał do białej gorączki. Od czasu do czasu ich palce stykały się niby niechcący, niby przypadkiem. Wtedy spoglądali na siebie lekko onieśmieleni milknąc na moment, delektując się tą magiczną chwilą, niezbyt długo jakby chcieli ukryć nawzajem przed sobą uczucie, które powoli rozwijało się w ich sercach..
W progu domu Patrycji Adam postanowił, że pożegna się szybko i krótko, Nie chciał jej zrazić do siebie i spłoszyć. Znał i rozumiał jej nieufność wobec mężczyzn i co jak co ale Adam nie zamierzał pogłębiać tego stanu.
-Cóż … było mi bardzo miło Adamie,, naprawdę dawno się tak wspaniale nie bawiłam…Patrycji pewność siebie ulotniła się wraz z opuszczeniem kawiarni.
-Mnie również było sympatycznie- Adam ujął jej dłoń dość niepewnie i trzymając ja dłużej niż zamierzał pocałował delikatnie.

Spojrzał w oczy Patrycji i już wiedział, że ten wieczór tak szybko się nie skończy. Rozwaga, rozum, rozsądek jak łańcuchy, trzymały emocje i uczucia Adama na wodzy przez ostatnie kilkanaście dni. I pękły właśnie jak tama pod naporem wszechogarniającej go namiętności.
Patrycja popatrzyła na Adama. Położyła delikatnie dłoń na policzku Adama i spojrzała na niego tak namiętnie, że Adamowi zmiękły kolana. Pocałowała go delikatnie w usta a jej dłoń wkradła się w gęste, miękkie, kruczoczarne włosy Adama. On prawą ręką otoczył ją w pasie, lewą dłonią złapał ją delikatnie za szyję na karku i zrobił krok do przodu zgrabnie zamknął nogą drzwi i przywarł całym ciałem do jej ciała. Przycisnął ją do ściany. Całował twarz, włosy, szyję jak opętany. Patrycja nie protestowała. Jej dłonie zsunęły marynarkę, by mieć łatwiejszy dostęp do guzików koszuli mężczyzny. Na chwilę znieruchomieli. Na ułamek sekundy jakby w oczach szukali potwierdzenia tego co za chwilę się tu wydarzy. W oczach Patrycji nie dostrzegł lęku, tylko ufność, pewność. Nie miała wątpliwości, fala gorąca przebiegła jej w okolicach serca. Adam z trudem łapał oddech.
-Jesteś pewna Patrycjo? – zdołał wyszeptać, ale nie czekał na odpowiedź. Jego silne dłonie już znalazły guziki na plecach sukni Patrycji i niecierpliwie próbowały się z nimi uporać. Musiał na chwilę przerwać, żeby Patrycja mogła zsunąć koszulę z jego ramion. Adam rozpinał guziki jej sukni, a Patrycja całowała go w jego umięśnione zandrze, w szyję, twarz, usta. Jej dłonie błądziły po plecach Adama i w końcu dotarły do klamry paska. Brzęk rozpinanego paska zadziałał na nich jak afrodyzjak. Patrycja błyskawicznie dotarła do guzika spodni Adama. Suknia Patrycji opadła miękko na podłogę. Adam wziął Patrycję delikatnie na ręce i zaniósł na łóżko. Położył ją na plecach. Przywarł do niej ciałem. Wsunął dłoń w okolice karku, drugą zsunął na biodro. Patrycja objęła rękoma jego szyję, zatopiła dłonie we włosach i przywarła ustami do jego ust.
Nim Adam zatopił się na dobre w namiętności pomyślał, że jest najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi i nic i nikt nie jest w stanie zakłócić tego stanu. Chyba nie…

Ewelina

Czyli jednak pełne szczęście ... prawie, chyba, że coś niespodziewanego wyskoczy ... Nie piszę o tej akurat scenie, tylko o tym, co później Smile

Mada

To "chyba" na końcu fragmentu daje do myślenia i zapowiada dodatkowe atrakcje. Laughing

Aga

no chyba.... Smile