www.bonanza.pl

Gość

spokojnie, napisałam "dłuższa przerwa" ale nie miałam na myśli miesiąca. Tylko chyba nie uda mi się nic wstawić przez przynajmniej tydzień. Czyli mniej więcej tyle, co poprzednio, może trochę dłużej Confused

Aga, chłopiec jedzie z rodzicami Smile

Myślę, że okazali się być na tyle rozsądni, żeby zabrać jakieś kanapki na drogę... wystarczą dopóki nie dojadą do następnej stacji Rolling Eyes

a Peggy... Na pewno jest bardzo zaskoczona Smile

zresztą, raczej nic w tym dziwnego Wink

ADA

Senszen cieszę się, że to tylko tygodniowa przerwa (choć i tak będzie mnie skręcać z ciekawości) Very Happy

bowiem wizja głodnego chłopca przedstawiona przez Agę wstrząsnęła mną do głębi Shocked

Teraz uspokojona postaram się jakoś dotrwać do następnego odcinka Very Happy

Aga

Ufam, ze to syn Adama jest tym chłopcem...nie mów! Ja tylko znoszę jajko Rolling Eyes

Gość

jak sobie życzysz Smile

Aga

...zbliża się koniec tygodnia...hm... Rolling Eyes

Gość

Ciekawe... Dla mnie się tydzień dopiero zaczął Very Happy

Jak to w poniedziałki Smile

Nie mam jak na razie nowego fragmentu, pomyślę nad nim. Obiecuję Smile

Aga

..ekm...pracujemy do środy....to jakby koniec bliski... Rolling Eyes

Gość

I dlatego od środy może zacznę pisać...a jak twoje pozostałe opowiadania ? Smile

Aga

Muszę dokończyć wątek Cassidy może za dwa dni coś wkleję muszę dobrze to przemyśleć wuj Aron rzadko się zdarza, nie mogę się machnąć Rolling Eyes

... potem wracam na plan...potańcówka w końcu tuż, tuż... Rolling Eyes

Gość

Aga, to wyprosiłaś kolejny fragment Rolling Eyes

Mam nadzieję, ze się spodoba. Głównie wyjaśnia kwestię adresowania listów. Wink

****

Pociąg linii Southern Pacific monotonnie stukotał, rytmicznie nakłaniając do snu.

Chłopiec spał spokojnie w ramionach ojca. Ciemne rzęsy opadały mu na policzki, powieki drżały w momentach niespokojnego snu. Ręce zaciśnięte były mocno na drewnianym żaglowcu.

Ciemne oczy jego ojca świeciły ciepło, lekki uśmiech krył się w kącikach ust. Mężczyzna był ubrany w nienaganny ciemny surdut. Łańcuszek od zegarka mienił się dyskretnie na tle dopasowanej, grafitowej kamizelki.
Jego żona siedział pod oknem. Niciane rękawiczki leżały na jej podołku. Ciemnoniebieska doskonale skrojona suknia uwydatniała smukłość jej kibici. Szeroki koronkowy kołnierz okalał kwadratowy dekolt. Jasne loki opadały spod szerokiego ronda kapelusza przyozdobionego piórami czapli.

Kilkudniowa podróż powoli dobiegała już końca.

****

Peggy roztrzęsiona, próbowała nałożyć rękawiczki na drżące ręce. Mokre ślady lśniły na jej płonących niezdrowym kolorem policzkach.

Harvey obserwował ją, czekając w milczeniu na choć jedno słowo. Nie oczekiwał takiej reakcji. Był pewien, że Peggy będzie chciała wyjechać. Wyrwać się z ciasnej klatki konwenansów, oczekiwań i obowiązków w której tkwiła. Miał wrażenie, że kobieta taka jak Ona dusi się w małym mieście.

- Harvey… Panie John. – Peggy wykrztusiła. – Jestem przekonana, że opacznie mnie Pan zrozumiał. Chciałam jedynie ułatwić Panu pobyt tutaj. Czyniłam to z sympatii, ale …
- Peggy, nie chcesz wyjechać? – Wtrącił Harvey - Przecież ty się tutaj dusisz. Tu nie ma nic tylko kurz, piasek i mizerne kwiatki… Bez zapachu…Bez wdzięku…
- Ale tu jest pięknie. – Peggy uśmiechnęła się nieśmiało. – Nie chce wyjeżdżać. Nie muszę wyjeżdżać. Proszę, odwieź mnie już do domu.

Peggy wstała i wygładziła suknie.

- Szkoda, że tego nie widzisz. – Dodała po chwili. – Obawiam się tylko, że niezależnie gdzie pojedziesz, wciąż nie będziesz tego dostrzegał.

Harvey spojrzał na nią zaskoczony.

- Nie będę dostrzegał tego? – Powtórzył. – Tu jest tylko szara rzeczywistość, praca, ciasna klatka...

****

- Kolejny list jest inaczej zaadresowany? – Zdziwiła się Peggy, oglądając kopertę. Szanowny Pan Ben Cartwright…

Peggy i Ben siedzieli na ganku, popijając zaparzona przez Hop-Singa mocną kawę. Zarówno Griff jak i Jaimie zajęci byli obowiązkami na ranczu. Chłodne powietrze zapowiadało nadchodząca jesień.

- Peggy, nie czytaj tego listu. – Ben wyciągnął rękę. – Adam widocznie miał do przekazania coś osobistego. Taka była nasza umowa. – Wyjaśnił. – W ten sposób adresował listy skierowane tylko do mnie…
- … Wielmożny Pan… to taki nasz żart, jeszcze z czasów jego studiów. Tak adresował listy skierowane do mnie, do swoich braci…
Ben umilkł.

Peggy również milczała w zmieszaniu niezdarnie próbując się okryć różową narzutką.

- Dostałem wiadomość, że zaginiona paczka zostanie przywieziona jutro. Prosili o odbiór osobisty, z pociągu pocztowego. – Ben odezwał się po chwili, lekko ochrypłym głosem.
- Wujku, jeżeli chcesz, chętnie pojadę z tobą do miasta.
- Bardzo chętnie przyjmę twoje towarzystwo. A teraz, przeczytaj kolejny list. Proszę. – Ben uśmiechnął się z lekkim wysiłkiem.
Peggy otworzyła kolejną kopertę.

…. Życie marynarza obfituję w cudowne zjawiska. Każdego ranka budzę się w zalanej światłem (lub wodą) kajucie. Nie było łatwo przyzwyczaić się do spania w krótkim hamaku. Jestem nawet przekonany, że wrócę niższy o kilka centymetrów.
Ale każdego dnia doświadczam czegoś, co wynagradza mi kolejne niewygody.
Wypłynęliśmy już z zatoki Bengalskiej, wpłynęliśmy do zatoki Manar. Dzisiaj powinniśmy przybić do brzegów Cejlonu.
Płyniemy ostrożnie, uważając na liczne rafy koralowe. Nurkowałem już na płytszych wodach, biorą przykład z tubylców.
Aż dziwne się wydaję, że to, pozornie martwe porowate skały żyją… Jest coś niesamowitego w tych podmorskich tunelach, skałach, pałacach zamieszkałych przez kolorowe stworzenia. Rozkwitające żywymi, podwodnymi kwiatami nie mniej barwnymi niż te, które widzimy na co dzień.
Kiedy tak nurkowałem, mogłem popuścić wodze wyobraźni. Wszystko wydawało się być możliwe. Wodorosty delikatnie poruszane podwodnymi prądami zdawały się być ciemnymi włosami obdarzonych anielskimi głosami syren. (…)
Ale niezależnie od tego jak pięknie tutaj jest co noc śnią mi się czerwone pustynie Nevady, migoczące fioletowe cienie, purpurowe w świetle zachodzącego słońca kępy drzew. Nie jestem poetą, nie umiem pisać elaboratów pełnych uczucia… Ale tęsknie do domu. (…)

ADA

Jak to dobrze czasem zajrzeć na forum przed snem. Senszen zrobiłaś prawdziwą niespodziankę. Very Happy

A to jutro wielkie oczy zrobi Aga Very Happy

Cały fragment jest niezwykle piękny, zwłaszcza list, w którym Adam tak cudnie opisuje swoje wrażenia z podróży

zorina13

Po za tym nie tyle ,że Peggy chce zostać w Wirginia City ,ona chyba tego młodego lekarza nie kocha.

Aga

Zrobiłam wielkie oczy Rolling Eyes

wyjątkowo tylko zerknęłam dzisiaj czy aby coś w tramwaju poczytam i proszę Very Happy

Muszę sobie komórkę ustawić na fanfic bo internet mam tylko w obrębie domu... Rolling Eyes

Ewelina

Jeśli pociągiem jedzie Adam wraz z żoną i synem, to znaczy, że gust mu się nie zmienił. Nadal lubi blondynki Very Happy

Fajny ten szyfr między Adamem a Benem Smile

Kiedy ciąg dalszy?

Mada