www.bonanza.pl

Ewelina

Zabraklo Zorro, to Ramon musiał zamiast niego damę ratować ... i dobrze ... okazało się, że i złagodniał i rycerski się stał ...
Conrad Morendo jest wyjątkowo antypatyczny ... mam nadzieję, że zostanie odpowiednio potraktowany ...

zorina13

-Teraz nikt mi już nie przeszkodzi w robieniu ,tego na co mam ochotę -rzekł Morendo ,zwracając się do Milany.
-Chyba się jednak myli -mężczyzna odwrócił się i zobaczył ubranego na czarną mężczyznę ,z maską na twarzy.
-Sławny El Zorro -rzekł Conrad Morendo.
-Legendarny Zorro -poprawił mężczyzna.
-Ciebie również mogę zastrzelić -odparł Conrad i zaczął rechotać. Przecież jesteś tylko człowiekiem.
Zorro podszedł do niego i jednym sprytnym ruchem wybił mu broń z ręki. Mężczyźni zaczęli się szarpać i szamotać ,w pewnym momencie Morendo zerwał Zorro maskę z twarzy.
-Za ciebie dostanę sporą nagrodę -rzekł Morendo złośliwym tonem.Ile tego jest ?500 pesos ,prawda. Albo poszyję się pod ciebie ,nikt nie zauważy różnicy.
Wziął maskę i założył na swoją twarz. Nagle się poślizgnął na wysokiej skale i spadł w wieczną przepaść.
Diego spojrzał na Milan ,która patrzyła na niego nie mogąc ochłonąć ze zdumienia a wręcz szoku.
-Trzeba zawieść kapitana do lekarza -rzekł stanowczym tonem a kobieta skinęła twierdząco głową.

Ramon powoli dochodził do siebie. Leżał w swoim łóżku ,gdy usłyszał pukanie do drzwi.
-Proszę wejść -rzekł a w drzwiach stanął młody de la Vega.
-Chciał się pan ze mną widzieć panie kapitanie -rzekł uprzejmym głosem.
-Tak -potwierdził Ramon. Chciałem ci powiedzieć ,że Morendo nie żyje ale Zorro również. Nikt nie będzie cię już ścigał ani wysyłał za tobą listów gończych.
Diego przyjrzał się Ramonowi uważnie i zrozumiał ,że ten mówi szczerze i poważnie. Gdyby chciał mógł go wsadzić do aresztu i skonfiskować majątek Dela Vegów ale nie było już w nim tej nienawiści ,która zatruwała całą jego duszę.
-Teraz -odparł Diego uśmiechając się -możemy zostać przyjaciółmi.
-Nigdy się nie przyjaźniłem z fircykiem ,właścicielem ziemskim -odpowiedział Ramon.
-A ja z kapitanem -rzekł młody De la Vega ,wyciągając rękę w jego stronę.
Ramon przyjął jego rękę i odwzajemnił uśmiech.
Po chwili w drzwiach stanęła Milana.
-Zostawię was samych -rzekł Diego w jego oku ,pojawił się figlarny błysk. Przypomniałem sobie właśnie ,że dzisiaj mieli mi przysłać nową książkę.
Gdy wyszedł ,Milana usiadła ,przy łóżku Ramona i zdziwiła się ,gdy naglę chwycił ją za rękę.
-Milana ,ja -zaczął niepewnym głosem.
-Nie musisz nic mówić -rzekła młoda kobieta ,patrząc na niego z czułością.
-Musze -sprzeciwił się Ramon. Wiem ,że robiłem rzeczy niewybaczalne i jestem nic nie wartym nędznikiem. Ale gdybyś jednak zechciała wyjść za mnie ,byłbym najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi. Bo pokochałem cię ,jak tylko cię zobaczyłem.
Milana ,pochyliła się nad nim i pocałowała delikatnie w usta i zrozumiał ,że jego propozycja została przyjęta.

Był to słoneczny ,wiosenny dzień ,ptaki śpiewały a ksiądz Felipe cieszył ,że będzie udzielał ślubu dwóm parom -Diego i Annie Marii oraz jej kuzynce Milanie i kapitanowi Luisowi Ramonowi.
Milana była w śnieżnobiałej sukni a Ramon też się dobrze prezentował w swoim mundurze.
Diego był w najlepszym ciemnym garniturze ,spodniach i nieskazitelnie białej koszuli.
Anna Maria była najpiękniejszą panną młodą w białym welonie i satynowej sukience ,osłaniającej jej zgrabne kostki.

Gdybym mówił językami ludzi i aniołów,
a miłości bym nie miał,
stałbym się jak miedź brzęcząca
albo cymbał brzmiący.
2 Gdybym też miał dar prorokowania
i znał wszystkie tajemnice,
i posiadał wszelką wiedzę,
i wszelką [możliwą] wiarę, tak iżbym góry przenosił.
a miłości bym nie miał,
byłbym niczym.
3 I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją,
a ciało wystawił na spalenie,
lecz miłości bym nie miał,
nic bym nie zyskał.
4 Miłość cierpliwa jest,
łaskawa jest.
Miłość nie zazdrości,
nie szuka poklasku,
nie unosi się pychą;
5 nie dopuszcza się bezwstydu,
nie szuka swego,
nie unosi się gniewem,
nie pamięta złego;
6 nie cieszy się z niesprawiedliwości,
lecz współweseli się z prawdą.
7 Wszystko znosi,
wszystkiemu wierzy,
we wszystkim pokłada nadzieję,
wszystko przetrzyma.
8 Miłość nigdy nie ustaje,
[nie jest] jak proroctwa, które się skończą,
albo jak dar języków, który zniknie,
lub jak wiedza, której zabraknie.
9 Po części bowiem tylko poznajemy,
po części prorokujemy.
10 Gdy zaś przyjdzie to, co jest doskonałe,
zniknie to, co jest tylko częściowe.
11 Gdy byłem dzieckiem,
mówiłem jak dziecko,
czułem jak dziecko,
myślałem jak dziecko.
Kiedy zaś stałem się mężem,
wyzbyłem się tego, co dziecięce.
12 Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno;
wtedy zaś [zobaczymy] twarzą w twarz:
Teraz poznaję po części,
wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany.
13 Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość - te trzy:
z nich zaś największa jest miłość.

1 list do Koryntianin Hymn o miłości.

Koniec.

lucy

Piękne, bajkowe zakończenie!

Camila

Wszystko się szczęśliwe zakończyło.
Pary połączone na ślubnym kobiercu, a zły typ skończył tak jak na to zasłużył

Ewelina

Lubię szczęśliwe zakończenia. Ramon bardzo się zmienił ... a może zawsze taki był i teraz powrócił mu dawny charakter? Zorro i tak jest górą Very Happy

ADA

Przedostatni fragment bardzo dynamiczny i ciekawy. Okazuje się, że miłość potrafi wiele zmienić. Ramon wcale nie był takim złym człowiekiem, jedynie skrzywdzonym przez los. Bohatersko stanął w obronie kobiety, należy dodać ukochanej kobiety. Być może przypłaciłby to życiem, gdyby nie Zorro, który pojawił się we właściwym momencie.
Ostatni fragment niezwykle optymistyczny zakończony ślubem obu par. Też lubię szczęśliwe zakończenia Smile

Mada

Ramon zaczął inaczej patrzeć na wiele spraw. To człowiek z charakterem. Myślę, że znalazł nie tylko piękną żonę, ale w przyszłości - oddanego przyjaciela w osobie Diego.

Aga

Bardzo fajne zakończenie. Opowiadanko krótkie, ale akcja wartka i mila przemiana głównych bohaterów. Podobał mi się Garcija, wiernie oddana postać nieco mało rozgarnietego sierżanta. Very Happy

no i Ramon jego przemiana i początek przyjaźni z Diego.

Kola

Wspaniałe opowiadanie, a jeszcze lepsze zakończenie. Kiedy je czytałam miałam szczyptę wzruszeń, zachwytów, zmartwień, strachu. Jedynie jestem niepocieszona tym, że takie krótkie, przeczytałam całość za jednym razem i nadal mam niedosyt.