www.bonanza.pl

AMG

Nie fanfiction, ale tu mi najbardziej pasuje...

Jest to ot, taki temacik, gdzie możemy pomieścić całą naszą teorię (i praktykę) dotyczącą pisania.

Dla przykładu:

Czego się nauczyłyśmy pisząc? - Ja się nauczyłam np. ogromnej pokory. Na początku ciężko mi było przekonać się do wielu poprawek wprowadzanych przez nativów do mojej twórczości. Teraz cieszę się z poprawek i przestałam przywiązywać wagę do poszczególnych słów, które mi się akurat podobają. Ale coś takiego zajmuje dużo czasu i kosztuje dużo wysiłku, bo własny upór jest straszliwie ciężko połknąć - przynajmniej mnie.

Jak piszemy? - Są tacy, co piszą linearnie, zdarzenie po zdarzeniu, początek, środek i koniec. (Mnie się to rzadko udaje.) Inni zaczynają np. od środka, przechodzą przez koniec i dokańczają początkiem...

A może ktoś nie pisze sam, ale chciałby się włączyć w dyskusję z punktu widzenia czytelnika?
(Jako czytelnik uwielbiam autorów, o których wiem, że dopracowuja swoje opowiadania co do najmniejszego szczegółu historyczno-geograficzno-merytorycznego... Nigdy nie osiągnęłam i chyba nie osiągnę takiego poziomu. Fakt, że chyba Amerykanom trochę to łatwiej przyjdzie, w końcu to ich historia i ich geografia... ale pracy trzeba włożyć mnóstwo.)

Trochę taki misz-masz, ale wpisujcie swoje opinie, pytania, pomysły - coś z tego na pewno wyjdzie.

zorina13

Ja czasem widzę pewne sceny i wiem że muszę je spisać.
Nie sądze żebym miała wielki talent -filmiki które montuje wychodzą lepiej są dla mnie żywsze i prawdziwsze.
I wracając do opowiadań które pisałam kilka lat temu mam wrażenie że to pisał ktoś inny.

AMG

Ja zwykle najpierw widzę scenę, a potem ją opisuję. Inaczej by mi chyba nie wyszło.

Rika

Piszący powinien jednak zwracać uwagę na poprawność językową. Wiem, że nie jesteśmy literatami, to są wszystko amatorskie teksty, ale myślę, że powinniśmy się postarać. Tak, żeby tych błędów było z tekstu na tekst, coraz mniej. To jest szacunek autora dla czytelnika, żeby ten mógł czytać ze zrozumieniem.
Bardzo dobrze oddaje tę tezę zdanie, które już tu kiedyś podawałam, że piszący powinien włożyć więcej wysiłku w tekst, niż czytający.

Jak już mamy taki wątek, to może zróbmy sobie mini poradnik. Zacznę od dialogów, bo to się przydaje.

Jak pisać dialogi? Praktyczne porady

Zaczerpnięte ze strony: [link widoczny dla zalogowanych]

3. Czasownik oznaczający mówienie (powiedział, krzyknął, szepnął, odparł, zapytał, stwierdził, odrzekł itp.) zawsze powinien występować po myślniku. Jeżeli zdarzy się, że narracja dotycząca dialogu zawierać będzie np. imię bohatera, to musi ono stać po czasowniku.

Przykład:
– Wyglądasz bardzo ładnie – odpowiedział Adam.

A to nieprawidłowy zapis:
– Wyglądasz bardzo ładnie – Adam odpowiedział.

Jedna uwaga: Może się zdarzyć, że w wypowiedzi bohatera występuje pytajnik, wykrzyknik lub wielokropek. Jeżeli narracja po niej następująca dotyczy tej wypowiedzi, to znak taki nie jest traktowany jak kropka, a zatem nie wymusza wielkiej litery w narracji.

Przykłady:
– Niemożliwe! – wrzasnęła Ewa.
– Jak masz na imię? – zapytał nieśmiało Adam.

4. Dialog zamyka się kropką wtedy, gdy narracja nie odnosi się do wypowiedzi bohatera. W przykładzie do poprzedniego punktu narracja (czyli odpowiedział Adam) odnosiła się do wypowiedzi. Kropki po wypowiedzi zatem nie było.

Przykład z kropką zamykającą wypowiedź:
– Dobranoc. – Otworzył drzwi i wyszedł.

5. Gdy w takiej narracji pojawia się nazwa wykonawcy czynności, to musi ona poprzedzać czasownik.
Przykład:
– Pięknie. – Adam się uśmiechnął.
A to nieprawidłowy zapis:
– Pięknie. – Uśmiechnął się Adam.

6. Postawienie kropki po wypowiedzi narratora sprawia, że dalszy tekst rozpoczyna się wielką literą (niezależnie od tego, czy jest to dalsza część dialogu, czy narracji).

Dwa przykłady:
– Kocham cię – wyszeptała Ewa. Jej głos był ciepły i czuły.
– Kocham cię – wyszeptała Ewa. – Jesteś wspaniały!

7. Narrację wplecioną w dialog należy oddzielić myślnikami z obu stron.
Przykład:
– Powinniśmy – powiedział – przemyśleć to raz jeszcze.

8. Gdy zdarzy się, że wpleciona narracja doprowadzi do zbiegu myślnika i przecinka, to przecinek należy pominąć.

Przykład:
– Wiem – powiedziała – że mnie nie znosisz.

AMG

Czyli na razie wszystko robię dobrze. Uff Smile

Czasem mi się to wszystko myli.

zorina13

Ja mam w życiu fazy pisania i niepisania jak również pisania o określonych postaciach.
Kiedyś były to opowiadania o Zorro lub historie w stylu Ani z Zielonego Wzgórza.
A teraz te sceny łóżkowe z Adamem uff -nie wiem skąd mi się to wzięło.

Rika

Ewelina

Dobry pomysł.

AMG

Rika

O tej "niewdzięczności" chyba nie pomyślałam, bo z mojego punktu widzenia, to fajnie byłoby mieć sprawdzony przez kogoś tekst, ale z punktu widzenia takiego korektora-wolontariusza, to musi inaczej wyglądać. Absolutnie nie próbuję Cię tu w nic wrabiać.

Ale gdyby ktoś miał jakieś uwagi do moich tekstów, to śmiało wysyłajcie na PW. Nie tylko się nie obrażę, ale będę zadowolona. To jest bezcenne gdy wiadomo, jak na teksty reagują czytelnicy. A w komentarzach na forum wszyscy starają się być mili i to niczego nie odzwierciedla. Coś tam tylko można wyczytać między wierszami i w podtekstach Laughing

.

AMG

Co Wam sprawia największą trudność (bądź trudności) przy pisaniu?

zorina13

Napisze kilka zdań bo widzę pewną scenę i zacina się -nie wiem sama co dalej.
Ktoś mi kiedyś napisał że u mnie jest za mało opisów -za to mam talent do dialogów -chyba coś w tym jest.

Rika

Dynamizm jest dość trudną rzeczą. Jeśli bohater jest nudny, to nikt o nim nie chce czytać. Najlepiej go pokazać w działaniu, tylko trzeba wymyślić, co on takiego ma robić. To nie jest łatwe, bo to jego działanie musi do czegoś prowadzić i z czegoś wynikać. Jakaś jedna wymyślona scena to za mało. Autor powinien wiedzieć, po co jest ta scena. Dlatego najlepiej byłoby mieć koncepcję całości przed napisaniem jednej części – i tu często mam problem, piszę a jeszcze nie wiem, jak to się skończy i jaka powinna być ta puenta, a sama okropnie nie lubię czytać utworów, które są chaotyczne i nielogiczne, których poszczególne części przeczą sobie nawzajem.

AMG

Mam mnóstwo rzeczy zaczętych i niepokończonych. Czasem królik zdechnie śmiercią naturalną, czasem to tylko hibernacja... Baaaardzo rzadko piszę z całością w głowie. Często zaczynam od jednej sceny (np. w środku), potem pisze koniec... potem początek... a potem uzupełniam...

Bywa też, że mam problem z powtarzaniem się. Wtedy bardzo potrzeba kolejnego posiedzenia ze słownikiem synonimów... a najlepiej z różnorodnymi tekstami.

zorina13

Taka mnie naszła refleksja że niektórzy mówią że moje fanfiki są niedopracowane -dlaczego taka Musierowicz wydaje książki pełne błedów ?
Czy pisarce z takim dorobkiem wszystko się wybacza?
I to nie jest scenarzystka serialu telewizyjnego która musi szybko napisać odcinek i oddać go w terminie do produkcji -tylko wydaje książki raz na kilka lat.
A pisze coraz gorzej ,postaci konsekwetnie budowane przez lata zmieniają nagle charakter.