www.bonanza.pl

lucy

Powiadomienie w poczcie @ - już myślałam Sad

Mada

Aga

Koleżanki bardzo dziękuję za przesympatyczne komentarze, które zawsze w jakiś sposób inspirują. Very Happy

Z niespodziewanej sytuacji jaką jest moje natychmiastowe wyjście z domu wklejam to co mam bo jeśli znowu ten fragment przezimuje zbyt długo wzorem poprzedniego zostanie przerabiany aż w końcu zostanie usunięty.

* * **
-Sympatycznie wygląda. –szepnęła Zorina.
-Żartujesz? On przyprawia o bezdech. –Mada zadrżała.
-Masz rację, zapiera dech w piersi. –ADA westchnęła.
-I jak tu ćwiczyć scenę kiedy on taki przystojny. –westchnęła Camila.
-To już wiecie co ja czułam kiedy grałam z Pernellem na oczach wszystkich. –szepnęła ADA. –Teraz to tylko ćwiczenia na oczach…nas tylko.
-Głównie ci zazdrościłyśmy. –stwierdziła Lucy.
-Li tylko i jedynie zazdrościłyśmy.
-Nie wciskaj nam kitu, że cierpiałaś z powodu kamer. –Aga spojrzała litościwie.
-O mateńko nic się nie da ukryć.
-Skupmy się na …moim zadaniu. –przerwała Mada.-Sosna gładka?
-Jak pupcia niemowlaka. –szepnęła Domi.
-Raczej policzek Landona. –dodała Ewelina.
-Na pewno nie ma żadnej zadry, o którą mogłabym podrzeć sukienkę?
-Mada sama widziałaś ile razy Laura była pod sosną, nic się nie stało.
-To co? –Aga spojrzała na koleżankę. -Do dzieła Mada. Czas ochrzcić sosnę.
-Do dzieła. –Mada przełknęła ślinę i ruszyła.
-Pernell scena z sosną przełożona na później. –Landon wpadł jak burza po czym pośliznąwszy si ę w wiórach wpadł wprost w ramiona Domi.
-Bidulku ty mój. –Domi sprawnie podtrzymała aktora.
-Uuuu….-szepnęła Aga unosząc znacząco brwi.
-No co….ja tylko niosę pomoc. –Domi z trudem kryła uśmiech.
-Domi omal nie zginąłem. Uratowałaś mi życie. –Mike popatrzył wniebowzięty na dziewczynę.
-Nie mylmy obitej kości ogonowej z utratą życia. –Ewelina pokręciła z politowaniem głową.
-Jak to scena z sosną przełożona? –jęknęła ADA.
-Was? –To znaczy … „co?” –Lucy warknęła.
-Lucy a coś ty taka nerwowa. –Landon odsunął się na wszelki wypadek.
-Dołki psychiczne prowokują u mnie krwiożercze nastroje! Nie wierzę, że znowu przerywamy.
-To niemożliwe. –Camila ściągała wiór z ramienia Zoriny.
-To jakiś pech. –Mada z niedowierzaniem spojrzała na Mike’a.
-To już drugi raz! –krzyknęła Ewelina.
-Jestem cierpliwa, jestem cierpliwa….-Mada zamknęła oczy.
-Ale jak?
-Co?
-Dlaczego?
-Mów! –ponaglały dziewczyny otaczając ciasno aktora.
-Dajcie wysłowić się bidulkowi. Biegł całą drogę, jest pewnie głodny…
-Jak wilk Domi….-przytaknął Mike.
-Zrobię ci coś do jedzenia…
-Chwilunia.-ADA zagrodziła im drogę.
- No co. Nie może dobyć głosu. On musi zjeść. –protestowała Domi choć przyciśnięta jak sardynka w puszce do Landona rumieniła się coraz bardziej.
-Już ja mu pomogę wydobyć głos. –Ewelina wyciągnęła szydełko .
-Właśnie. –Lucy przypomniała sobie o dawno nieużywanym szydełku pokrytym kurzem zapomnienia.
-Ewelino, Lucy co tak nerwowo. –Pernell chwycił dziewczęta delikatnie za nadgarstki i uśmiechając się fantastycznie obdarzył je niebiańskim spojrzeniem. –Szkoda …. szydełek.
-O rany ależ na nie spojrzał.
-Topnieją niczym wosk.
-Zaraz odpłyną niczym fresk Leonarda da Vinci ze ściany. Choć to raczej nie był fresk tylko…-zamyśliła się Aga.-Senszen na pewno by wiedziała.
-Mike mów co jest grane? –Pernell przynaglił Mike’a.

-Harry O’Hara przyszedł po swoją krowę więc trzeba dokręcić szybko scenę. Dortort płaci za krowy jak za zboże. Wiecie jaki jest kiedy się uprze.
-Wrzeszczy…
-….wyżywa się na wszystkich…
-…zwłaszcza na nas….-westchnęła Camila.
-No cóż Mada… dla waszego dobra scena pod sosną musi zaczekać. –Pernell westchnął spojrzał na dziewczynę.

-Cóż Mada…-Aga poklepała współczująco koleżankę po ramieniu.
-Nie wiem dlaczego, ale jakoś nie czuję się ani trochę lepiej.
-Co to za scena konkretnie? –ADA spojrzała na Mike’a
-Nic wielkiego…. Pernell znaczy Adam wpada do rzeki za krową,
-Ojej….
-…wychodzi z niej mokry …-kontynuował Mike.
-Wow….
-….niezupełnie sam… pomaga mu jeden złodziej…rozbiera się… ale już sam.
-Ooooo….-westchnęły dziewczęta.
-Rozbiera powiadasz? –ADZIE zaświeciły się oczy.
–Idziemy.-zdecydowała Ewelina.
-Ale po co? –Mike spojrzał zdumiony.
-Trzeba pilnować….-Lucy spojrzała błagalnie na koleżanki.
-…. Krowy? –Aga spojrzała nieco idiotycznie na Landona.
-….żeby się nie utopiła. –pokiwała głową Camila.
-Wiesz Mike …koszty….
-…krowa dużo kosztuje….
-Może trzeba będzie ją wyciągnąć….
-…osuszyć plecy….
-…podać kocyk….
-….krowie? –Mike wyglądał na zdezorientowanego.
-Wiesz Mike czasem lepiej milczeć i udawać głupca niż się odezwać i rozwiać wszelkie wątpliwości.- Westchnął Pernell i wyszedł.
-A ja zaczekam tutaj. -Laura wśliznęła się do pokoju.
Dziewczyny spojrzały na aktorkę podejrzliwe.

-Laura coś knuje.
-Wygląda…nawet naturalnie.
-Dla mnie podejrzliwie. –szepnęła Mada.
-Nie interesuje cię półnagi Pernell? –zagadnęła Zorina.
–Nie. Popilnuję …sosny.
-Poważnie? –Camila spojrzała podejrzliwe na Laurę.
-Poważnie. –Laura uśmiechnęła się wyjątkowo ładnie. -Po co…. tam ja…. Idźcie sobie kochane może pomożecie. –Laura uśmiechnęła się słodko.
-A wiesz Pernell ….-ADA zatrzymała się w pół kroku i zmrużyła oczy patrząc na Laurę. -My jednak zostaniemy…..
-Mało razy widzieliśmy cię półnagiego?–chlipnęła Lucy.
-Chyba aż tak wiele tego nie było? -Pernell zaczął się nad czyms zastanawiać.

-Było, było….
-…porzeźbimy sobie… -dodała płaczliwym głosem Camila.
-Co tam zanadrze….-żałośnie dodała ADA.
-…uprzątniemy wiórki….-westchnęła Aga roniąc łzę.
…mnóstwo wiórek…. –dodała zrozpaczona Mada.
-…li tylko i jedynie mnóstwo wiórków.
* * *
Godzinę później.
* * * *
-No i co wy na to koleżanki. –ADA chodziła tam i z powrotem.
-Laura coś knuje.
-To pewne jak w banku.
-Chciała nas wywabić stąd.
-Dlaczego chciała nas odciągnąć od sosny?
-To proste. Chce ją poharatać papierem ściernym, żeby Mada podarła kieckę i odsłoniła tatuaż.
-Na oczach wszystkich.
-Musimy jej pilnować koniec i kropka.
-Dziewczyny Pernell jest ranny. –nadbiegł Mike.
-Nieeee….
-Ale niezbyt ciężko.
-Nieważne. –poderwała się ADA.
-W zasadzie lekko. –uspakajał Mike.
-Nieważne . –Ewelina szukała apteczki.
-W sumie to zadrapanie.
-Idziemy. –Lucy wstała a za nią ruszyły wszystkie.
-Chwilunia. –Aga złapała ADĘ i Ewelinę za łokcie i szpnęła. –A Laura?
-Ja idę. Jestem podwójnie poszkodowana. –Mada ruszyła .
-A ja jeszcze nie udzielałam pomocy Pernellowi. –Lucy stwierdziła dobitnie.
-Idźcie ja popilnuję Laury i sosny. –szepnęła Zorina. –W sumie tylko Guy mógłby mnie stąd wywabić.

* * * *

-Pernell na Boga co ci się stało? –dziewczyny rzuciły się niczym harty.
-Kamień spod kopytka krowy. –krótko podsumował Pernell.
-O mateńko.
-Siadaj uratujemy cię.
-Chwileczkę. –Lucy złapała ADĘ za rękaw. –Teraz MOJA kolej.
-Jak ja to zniosę. –jęknęła ADA.
-A my? –jęknęły koleżanki patrząc jak Lucy dwoi się i troi.
-To powierzchowna rana. –możecie trzymać plasterek i wodę utlenioną.
-Boli?
-Bez przesady to tylko draśniecie.

-Ależ on dzielny.
-Nawet powieka mu nie drgnie.
-Trochę się krzywi.
-Ale majestatycznie a to się nie liczy.
-To fakt.
-Widziałyście jakie ma piękne kosmki. –westchnęła Aga.
-Trochę zakurzone….ale i tak piękne. –zastrzegła Mada.
* * * *
Godzinę później
* * * *
-Pernell gotów?-ADA podeszła i zerwała plasterek.
-Tylko zjem. Mogę?

-Niby że możesz, ale szybko. –rzuciła Ewelina.
-Ale szybko. I ściągnij tę marynarkę. Ona chyba przynosi Madzie pecha. –stwierdziła Aga.
-No i gdzie on jest?
-Sprawdźmy. –Ewelina pierwsza poderwała się do kanciapy Pernella.
-Co ci jest Pernell.
-Chyba coś wpadło mi do oka.

-Nie trzyj na niebiańska poręczę! –Mada błyskawicznie złapała Pernella za nadgarstek.
-Dajmy im pięć minut. –Ewelina spojrzała na dziewczyny.
-No nie wiem Mada nie ma przeszkolenia. –zaczęła Lucy.
-Dokładnie. –dodała ADA, -A jak wiecie nieudzielenie pomocy jest karalne….
-Daj spokój pazerna istoto. –Aga spojrzała na koleżankę. –To nieudolna próba wyrwania Pernella dla siebie.
-Mada jest poszkodowana. Niech go sobie ratuje przez pięć minut.- Aga mrugnęła.
* * * *
Pół godziny później
* * * *
-Nie sądzicie, że pięć minut już minęło? – Zorina spojrzała na zegarek.
-Ileż można wyciągać paproch. –Zorina spojrzała na koleżanki.
-Bardzo długo, bardzo….-rozmarzyła się ADA.

**********

p.s. wybaczcie raz jeszcze, ale reszta nie nadaje się jeszcze do wklejenia Mad

dlatego w tak durnym momencie urwane. Wink

zorina13

Laura dzisiaj ładnie wygląda ,to trzeba jej przyznać ..
Gdzie Guy ,nie mam się z kim sprzeczać ..

lucy

Aga, mój stan ducha oddałaś doskonale, tak, Mike powinien się odsunąć w popłochu! Chichotanie w poduszkę nieco poprawiło mi nastrój. Niestety, nie na długą chwilę, jak trzeba, mogę się i na Laurze wyżyć, z przyjemnością zrobię jej krzywdę!
A krowiego nieszczęścia bym nie darowała, zawsze było mi szkoda krzywdzonych zwierzątek! Koniecznie trzeba osuszyć plecki.

Tu w okolicy zwierząt jest sporo: dwa gospodarstwa z kilkudziesięcioma kurami, konie, używane pod siodło, w ogródkach - kaczki i gęsi! No i te papugi! W lecie nocą nieraz było słychać pianie kogutów! Inne przyjemności życia na wsi też się zdarzają (np. świeżo wywieziony obornik) Wink

Ale, patrząc na zdjęcie, mam wątpliwości, czy mógł to być tylko kamień spod kopytka? Obrażenia wyglądają, jakby krowa użyła swojej kończyny bezpośrednio, chyba, że nie była to krowa, ale raczej słoń?

Już raz musiałam przerwać pisanie, teraz znowu! Wrrr...

ADA

Aga

ADA w końcu dotrą do tej sosny....w końcu. Wink

i nie bądź zachłanna.... jeszcze go weźmiesz w obroty. Wink

Gość

dziewczyny dotrą do sosny, pytanie tylko, czy ta sosna jeszcze będzie tam stała Laughing

przy tak pracowitym polerowaniu jej powierzchni Laughing

Mada

Aga

zorina13

W opowiadaniu się nie sprzeczamy ,ale myślę ,że to była by kłótnia na poziomie.
Po pierwsze i tak zawsze zrobi po swojemu a po drugie ,powie coś tak uroczego ,rozbawi ,że za chwilę zapomnę o co byłam zła ..

Gość

zorina13

Ten typ tak ma ,nie umiem się na Guy długo gniewać ..

Ewelina

Aga