www.bonanza.pl

Mada

Wszystko da się usprawiedliwić. Wink

Wolałabym jednak myśleć, że Adam zawsze był w pełni sił i nie miał zadyszki...

Aga

to tylko człowiek....superman ....ale człowiek Confused

Ewelina

No tak, jedna każe mu wydawać odgłosy, druga zmusza go do biegu w kowbojkach ... strasznie ostatnio cierpi ... biedny Adaś ...

AMG

Miałam dokleić trochę dialogu, ale skoro ktoś ma nie wydawać odgłosów...

Aga

nawet się nie waż Laughing

niech wydaje cokolwiek Confused

ale wydaje...

Ewelina

Aga

ewidentnie AMG wodzi Cię za nos Shocked

odkręca kota ogonem czy jakoś tak...

Ewelina

Aga

Hoss dobiegł do stacji ze sporym opóźnieniem. Zobaczył Adama siedzącego na stopniach schodów z ukrytą twarzą w dłoniach. (Nie płakał Wink

).
-Adam co się stało? Gdzie dyliżans? Zdążyłeś? – Hoss zarzucał brata pytaniami sapiąc niemiłosiernie z wysiłku nachylony z opartymi dłońmi na kolanach.

-Nie było jej, nie było ich. Wiesz co to znaczy Hoss? –Adam wstał i popatrzył na brata- Jesteśmy dwanaście godzin w plecy. Przynajmniej wiemy, którą drogą pojechali Patrycja i ten przeklęty George Clayton. Musimy przygotować się do drogi. Jedziemy do Utah. Ja idę do szeryfa zostawić wiadomość dla Joe.

Gdy tylko oddalili się ze stacji dyliżansów, wolnym krokiem ruszył za nimi Jordan McGill.
„Spryciarz z tego Claytona, zna się na ludziach. Byłem pewny, że Cartwright odpuści a jednak depcze mu po piętach. Kto by pomyślał” – szczerze zaskoczony poszedł nadać telegram do Utah.
----------------------------
-Muszę odpocząć – Patrycja zdecydowanie zaprotestowała w Utah, kiedy mąż nalegał na wyjazd dyliżansem następnego dnia - Jeden dzień to za mało na regenerację sił. Jestem zmęczona, źle się czuję, muszę pójść chyba do lekarza.

- Coś nie tak? Jak to źle się czujesz? Pójdę z Tobą- troska Georga wynikała z niskich pobudek, ale Patrycja nie musiała o tym wiedzieć.
- Po prostu źle- nie zamierzała się tłumaczyć ze swego odmiennego stanu- i zmęczona pójdę do hotelu. Spotkamy się za dwie godziny.
- W porządku. Zatem do zobaczenia. Ja też muszę załatwić kilka spraw.

George omal nie dostał zawału czytając niepokojący telegram od wspólnika. Wynikało jasno, że za kilkanaście godzin dotrą tu bracia Cartrwight.
„F…ck, i do tego dwóch” – czuł, że Adam nie jest głupi.

Kiedy go poznał widział w nim zdecydowanego człowieka, pewnego w działaniach. Kiedy ten cholerny Cartwright patrzył na niego wnikliwie miał wrażenie, że przeszywa go na wskroś i czyta mu w myślach jak w otwartej książce. Czuł, że musi coś wymyślić i to szybko. Plany się zmieniły. Ma jeszcze 9-10 godzin. Musi zmienić trasę. Wiedział jak na chwilę zatrzymać Cartwrigta, to może się udać. Musi porozmawiać szeryfem.

- William – Patrycja dostrzegła go wchodzącego do biura szeryfa Madsona.
To akurat nie było Georgowi na rękę by słyszała jak oczernia Adama. Absolutnie nie na rękę.
-Patrycjo miałaś iść do lekarza. Muszę coś załatwić w biurze szeryfa. Idź już. – delikatnie próbował się jej pozbyć
-Państwo do mnie?- potężna sylwetka szeryfa ukazała się w progu.
-Dzień dobry szeryfie, nazywam się William Clayton a to moja żona
Patrycja- George podał rękę szeryfowi z uśmiechem na twarzy i niepokojem w myślach.
-Dzień dobry – Szeryf przywitał się lekkim skinieniem głowy w stronę kobiety- W czym mogę pomóc?
-Patrycjo miałaś iść do lekarza zostaw nas samych proszę- George starał się mówić najspokojniej jak to możliwe- Spotkamy się za pół godzinki.

Patrycja była ciekawa czego William chce od szeryfa ale zwyciężyło zmęczenie i złe samopoczucie.
-Dobrze zatem zobaczymy się w hotelu.

George odprowadził wzrokiem. Wszedł za szeryfem do biura.

-Mam problem szeryfie. Podróżujemy z żoną od kilku tygodni, jesteśmy małżeństwem dziesięć lat. Tutaj mam akt ślubu. Od kilku miesięcy nęka nas jeden z ranczerów, któremu żona wpadła w oko. To Adam Cartwright. Problem jest taki, że to jeden z najbogatszych ranczerów w Wirginia City w Nevadzie i ma w kieszeni wszystkich w mieście. Łącznie z szeryfem niejakim Roy’em Coffee. Jak pan widzi szeryfie Madsen, moja żona źle się czuje, mieliśmy tu odpocząć a tymczasem Cartwright jest kilka godzin drogi stąd. Chciałbym wnieść oskarżenie. Żona nic nie wie. Nie chcę jej niepokoić. On już dostatecznie zszargał jej nerwy…

George spokojniejszy opuszczał biuro szeryfa. Udał się do lekarza, musi przekonać Patrycję do opuszczenia miasta. Wszedł do gabinetu ale jej nie zastał.
-Szuka pan kogoś? –mężczyzna w gabinecie siedział nad plikiem dokumentów.
-Tak była tu moja żona Patrycja Clayton….
-Dobrze, że pana widzę, proszę jej przekazać recepty do zrealizowania. Powinna dbać o siebie i dużo wypoczywać. Podróż dla kobiety w ciąży w taki upał to naprawdę ogromny wysiłek.
George Clayton z trudem ukrył zaskoczenie odbierając recepty z rąk lekarza.. Nie musiał zgadywać czyje to dziecko. Nie powiedziała mu chociaż obiecywał, że zniknie z jej życia na zawsze. Czyżby nie do końca mu ufała. Trzeba być bardziej czujnym.
--------------------
- Hoss ja idę do szeryfa, Ty zarezerwuj pokój. Tylko dyskretnie- Adam już kierował śię do biura.

- Dzień dobry szeryfie, nazywam się Adam Cartwright. Mam tu..
-Cartwright? Adam Cartwright? – Szeryf przerwał, wstał i sięgnął po broń.

Zaskoczony Adam zmarszczył brwi i powoli uniósł ręce.

-Szeryfie nie wiem o co chodzi, ale…
-To Ci wytłumaczę, odwróć się, odepnij pas, wchodź do celi. Szybciej !!!

Adam poczuł lufę rewolweru na plecach. Wszedł do celi i zanim się odwrócił usłyszał brzęk zamykanej celi.

-Szeryfie to jakaś pomyłka. Jestem Adam Cartwright. Mam tu list od szeryfa Coffee . Moja żona jest w niebezpieczeństwie.
-Wszystko wiem panie Cartwright. Prawdziwy mąż pani Patrycji Clayton – William Clayton - szeryf Madson położył nacisk na słowo Clayton- wszystko mi wytłumaczył.

-To jakaś bzdura – Adam wściekł się słysząc historię wymyśloną przez Georga- niech pan mnie wysłucha… - Adam zamilkł.

W zasadzie co miał powiedzieć? Jak przekonać szeryfa do siebie? Myślał gorączkowo jak wybrnąć z tej patowej sytuacji. Nie chciał wspominać o Hossie bo i on skończy w celi. Nie miał aktu małżeństwa z Patrycją, bo jest w rękach Joe.
Adam ciskał się po celi jak zraniony niedźwiedź. Chodził tam i z powrotem, zastanawiając się co robić. Musi coś wymyślić. Jest tak blisko Patrycji, w zasięgu kilkudziesięciu metrów. Ta świadomość doprowadzała go do szału. „Patrycja…”

-Wiem, szeryfie!!! Wiem jak udowodnię, że jestem niewinny!! Niech mnie Pan posłucha!! Niech mi pan da szansę – Adam zniżył głos i uspokoił się widząc, że szeryf podniósł głowę z nad gazety. – Proszę tu przyprowadzić Patrycję, ona potwierdzi moją niewinność.

- Nie sądzę bym miał zamiar ją na to narażać – trochę niepewnie odezwał się szeryf – Niby co miałaby dać ta konfrontacja? Przecież Pan ją nęka od kilku miesięcy. Pani Clayton nie zezna na Pana korzyść.
- Proszę mnie posłuchać. To tylko minutka. Proszę do niej pójść i zapytać czy mnie zna.
- O tego jestem pewien – ironicznie rzekł szeryf.
-Szeryfie na Boga! – Adam mimo wewnętrznej ekscytacji starał się mówić spokojnie by nie zrazić Madsona do siebie – Proszę iść do niej i zapytać czy mnie zna. Co Panu szkodzi? To tylko chwila. Jeśli będzie chciała przyjść to chyba będzie oznaczało, że robi to z własnej woli.

Szeryf zastanowił się nad słowami Adama. Miały sens. Ale dlaczego Clayton by kłamał? Patrycja nie wyglądała na więzioną czy zastraszoną? Cóż nie zaszkodzi sprawdzić. Choćby dlatego, że miał dość słuchania Cartwrigta.

-W porządku. Pójdę po nią. Przyprowadzę ją tylko jeśli będzie chciała - dodał z naciskiem.
Szeryf wziął kapelusz, poprawił rewolwer i wyszedł.

Adam stał trzymając się krat odprowadzając wzrokiem szeryfa, jakby bał się, że ten zrezygnuje z zamiaru i zawróci. Kiedy drzwi biura się zamknęły oparł czoło o kraty. Przymknął oczy i westchnął. To będą najdłuższe minuty jego życia.

Ewelina

Ciekawe, czy szeryf jeszcze zastanie Patrycję? Nieźle powikłana akcja a do tego Adaś za kratkami ... czekam na dalszy ciąg Smile

zorina13

Dawaj ,dalej.

Camila

Jak zawsze przerywasz w najciekawszym momencie

Aga

to już reguła wszystkich forumiczek Smile

Aga

Camila

On i tak już wytarmoszony jest