www.bonanza.pl

Domi

Zastrzegam, że oni wszyscy bardzo ładnie się bili Wink

Jeden z nich nawet bardzo oryginalnie Rolling Eyes

Zazdroszczę stylów walki wszystkim razem i każdemu z osobna! Niemniej jednak przepadam, jak Joe się bije... Rolling Eyes

Aga

to nawet zrozumiałe Rolling Eyes

Domi

Dlaczego niby?! Rolling Eyes

Aga

**************

-Co Wy macie na sobie? – AMG patrzyła z lekkim zdziwieniem na Ewelinę, Zosię i Zorinę.
-To ostatni krzyk mody. – Zosia z dumą poprawiła kapelusik spoglądając w małe lusterko.
-Ten kapelusz wygląda jak mały ogródek. Twój zresztą nie lepiej. – spojrzała na Ewelinę – Czy to kapeć?
-Tak….rozdeptany. – skrzywiła się Ewelina – Lepiej powiedz ile biednych kurczaków pozbawiłaś piór, na twoje dzieło.
-Oj tam raptem jeden kogut- westchnęła AMG- A Ty Zorino chyba czytałaś nie te kroniki.

Dziewczyny patrzyły na powiewającą, czarną pelerynę koleżanki.

-Ot, małe szaleństwo. – westchnęła Zorina wzruszając ramionami.
-Przypominam koleżankom, że stoimy na środku drogi, po której za chwilę przebiegnie byk. –Ewelina zaczęła nerwowo rozglądać się za zwierzęciem, szukając jednocześnie idealnego miejsca do obserwacji.
-Stańmy naprzeciwko saloonu. Będziemy widziały jak Adaś wylatuje przez szybę. – AMG westchnęła rozmarzona.
-Dziewczęta?!? ...-Zorina chwyciła Zosię i Ewelinę gwałtownie za łokcie- W nogi!!!

Dziewczynom nie trzeba było powtarzać dwa razy. Skandujący tłum jasno donosił się, z której strony nadbiega byk. Pędem puściły się przed siebie.

-W lewo!
-Nie! Tam jest Saloon!!! W prawo! – z trudem łapiąc powietrze mówiła Zosia.
-W prawo?…czytałam ….notatki Mady…Saloon jest po ….
-Szybciej!!!- AMG nad wyraz żwawo przegoniła koleżanki.
-Tylko...nie ...do Saloonu...-dyszała Zosia.

-Uciekaj! –wrzasnął Hoss do mężczyzny w drzwiach budynku. –Schowaj tę chusteczkę!

Wbiegły za AMG do budynku mijając mężczyznę z "tą" czerwoną chusteczką. Ewelinie śmignął szyld, a raczej jego końcówka„…oon” - „No to po nas” .
Schowały się zasapane za przewróconym stolikiem na kształt barykady. Zerknęły w stronę wahadłowych drzwiczek. Byk z trudem zmieścił się w pomieszczeniu.

-No pięknie. – szepnęła Zorina – Tośmy sobie popatrzyły na Adasia.
-Chyba widzę podwójnie. – Zosia patrzyła na dwie postacie zabarykadowane obok za podobnym stolikiem.

Obie postacie w kowbojkach, ubrane w stalowe spodnie a’la Joe Cartwright , w zielonych kurteczkach i kowbojskich kapeluszach, które ukrywały ciemne włosy a’la Joe Cartwright!.

-Domi!? Isabell!? Co Wy tu robicie?!? – Zosia pociągnęła za łokieć swoją pociechę.
-Mamciu nie czas na takie pytania! –palcem wskazała wbiegającego Joe.

Rozróba była na całego. Krzesła i beczki latały, szkło się sypało, mężczyźni w panice salwowali się ucieczką. Domi i Isabell syknęły z przerażeniem gdy Joe wyleciał przez wahadłowe drzwiczki saloonu.
Kobiety - gdy Adam wyleciał przez okno. Po chwili Joe wbiegł, a Adam wskoczył drogą, którą wybył.

-Tu nawet więcej widać.– szepnęła rozemocjonowana Zorina.
-Genialne! - z zachwytem wtórowała Ewelina.

W końcu byk wybiegł trzymany przez Hossa za rogi, a za nimi mężczyźni. Dziewczyny wyszły na zewnątrz w momencie gdy Joe fiknął karkołomną bliżej nieokreśloną figurę akrobatyczną.

-Wow! –Isabell zacisnęła pięści z wrażenia.
-Mamciu!!! - Domi aż podskoczyła.
-A wy dokąd?!? - Zosia chwyciła pociechę za ramię.
-Za bykiem! Za Joe!- zawołały dziewczęta i z bliżej nie określonym okrzykiem „juhu” pobiegły za swoim ulubieńcem.

-Chłopcy załatwią sprawę? – Ben spojrzał na towarzysza.
-O’le!…- mniej pewnym głosem odpowiedział jego hiszpański przyjaciel.

Obok o filar stał oparty uśmiechnięty Adam Cartwright, a właściciel saloonu krzyczał coś o stratach i szkodach.

-Ja tylko grałem na gitarze.- machnął lekceważąco mężczyzna w czerni z błogim uśmiechem na ustach.

Intensywnie zapatrzone w niego z maślanymi oczami i równie błogimi uśmiechami Zorina, Zosia, Ewelina i o dziwo AMG stały najwyżej metr o ulubieńca. Zosia podniosła czarny kapelusz.

-Proszę – podała mu tę część garderoby patrząc w jego ciemne oczy.
-Thanks – Adam Cartwright zerknął przelotnie na Zosię, następnie na zarumienione towarzyszki i lekko skinąwszy głową i włożywszy kapelusz ruszył wolnym krokiem w stronę Pa.

Wszystkie jak na komendę westchnęły.

O'le! Wink

********

zorina13

Ładna rozzruba.

Neth P

Bardzo zabawny fragment Smile

"Za bykiem! Za Joe! - zawołały dziewczęta i z bliżej nieokreślonym okrzykiem "juhu" pobiegły za swoim ulubieńcem" Very Happy

Joe chyba dostanie traumy, kiedy zobaczy, że ściga go nie tylko byk, ale jeszcze dwie dziewczyny ubrane jak on i we fryzurach a'la on...

Ewelina

Ja wolę fragment z Adasiem, nawet jeśli wylatuje z saloonu przez okno ... a raczej szybę okienną Very Happy

Zresztą wskoczył z powrotem do lokalu, żeby rozprawić się z bykiem Cool

i później to: "ja tylko grałem na gitarze", a lokal i miasteczko zrujnowane Rolling Eyes

... no i widział nas ... choć wiele uwagi nie poświęcił, bo musiał dołączyć do Bena i gości Sad

Fajne ... i akcji sporo Smile

Gość

To można powtórzyć za tobą:
Ole!

Mada

Bardzo zabawny fragment. Dziewczyny zabarykadowane ze stolikiem w saloonie? Tego się nie spodziewałam. Shocked

Duże ryzyko, ale czego się nie zrobi dla ulubieńca...

Aga

nie zamierzały wbiegać do saloonu, ale znajomość topografii legła w gruzach Rolling Eyes

kochana nie wiesz co dla Ciebie szykuję Cool

jak oczyma wyobraźni widzę Twoje dłonie na pewnej części pewnej osoby....w celach pomocy oczywiście Laughing

Mada

Nie wierzę... Laughing

AMG i Ewelina nie znają topografii miasta? Specjalnie tam wbiegły Laughing

, tylko udawały, że to przypadkiem...

Aga

fakt źle chyba dobrałam bohaterki Laughing

błądzić to ja, nie one Laughing

ale Domi i Bell były tam świadomie i z pełną premedytacją Laughing

Gość

a jak twoje opowiadanie?? Smile

Aga

klarują się sceny jakoś Confused

ale znowu na dramat mnie ciągnie Confused

Aga

********

Kilka dziewczyn z lekkim znudzeniem na coś czekało. Słońce ostro dawało się we znaki, a woda skończyła się dwie godziny temu. Wszystkie patrzyły z lekkim wyrzutem na Agę.

-No co? Pomyliłam się, nie pierwszy i nie ostatni raz. –westchnęła i przykucnęła opierając się plecami o ścianę.

ADA i Ewelina dyskutowały patrząc na jezioro Tahoe. Tylko Mada patrzyła niezłomnie przez lornetkę mimo iż pot ściekał jej po czole.

-Rodzina dziewczyny była koszmarna, -Stwierdziła Ewelina - Ojciec, wujowie i apodyktyczna babka. Jak dla mnie to była rodzina degeneratów.
-Ciekawe jak on zostanie ranny? –Mada rozważała nie zaprzestając obserwacji.
-Może przestraszy go huk wystrzału, podskoczy w siodle, w tym czasie koń się spłoszy i...Adaś zleci i prawie złamie nogę. –zawyrokowała NethP.
-Nie można prawie złamać nogi. Myślę, że kula wejdzie mu w udo i będzie krwawił jak zarzynane… no w każdym razie będzie krwawił. –zakończyła Aga.
-Aga mam nadzieję, że chociaż jesteśmy w dobrym miejscu. –ADA niepewnie spojrzała na koleżankę.
-Jestem pewna, że to tutaj…-niezbyt wyraźnie odpowiedziała Aga po raz setny raz spoglądając w notatki. –…a przynajmniej mam taką nadzieję. Nie mogę się rozczytać, następnym razem Mada będzie grzebać w kronikach. Jest dokładniejsza i ma ładne, a na pewno czytelne pismo. –Aga zmełła kartki w kulkę i ze złością rzuciła przed siebie.
-Oszalałaś?! Posprzątaj to, żadnych śladów. –Ewelina złapała się za serce.
-Zastanawiam, jak po tym strzale i upadku z konia Adam wróci do domu nie mówiąc o wsiadaniu na konia. –Mada zmarszczyła brwi.

Jest! –podekscytowana Mada machnęła ponaglająco ręką na koleżanki nie odrywając oczu od lornetki.

Dziewczęta wstały i spojrzały w dół. W dali majaczyła się sylwetka jeźdźca.

-A jednak! –zawołała ADA.
-Co a jednak? –Ewelina zerknęła na chwilę zdezorientowana na ADĘ.
-Ma migdałowe oczy.
-Nie mów, że widzisz stąd kształt jego oczu na Boga!? –Aga i Ewelina spojrzały z lekką ironią na koleżankę.
-Może jeszcze podasz kolor. –zaśmiała się NethP.
-Oczywiście! –ADA grzebała przy lornetce regulując ostrość. –Ma….
-Tak? –dziewczęta czekały z zaciekawieniem.
-Jest…bliżej nieokreślony. –ADA ostatecznie stwierdziła.

Wszystkie roześmiały się starając niezbyt głośno, zapominając na chwilę o upale i zmęczeniu.

-Co do koloru zupełnie już się pogubiłam. –NethP próbowała coś zobaczyć przez lornetkę. -Raz wydaje mi się, że są ciemnozielone, raz, że brązowe Na razie uznaję je za "ciemne migdałki".
-ADA, pieknie to wymyśliłaś. –westchnęła Kola.- Zawsze będę myśląc o Adamie jedząc migdały.
-Mnie się wydaje, że ma brązowe. –Domi nawet nie patrzyła. –Zielone to kolor zarezerwowany dla Joe.
-Mnie to raczej wygląda na kolor piwny. -stwierdziła Kola.
-Nieźle ile nas tu jest tyle kolorów oczu ma Adam. –parsknęła Aga.

Adam jechał konno w kierunku wschodniego pastwiska. Mężczyzna nie wiedział, że na ranczo byli wichrzyciele, diabły w ludzkiej skórze. Joe zabił właśnie ojca Willow, który nie zważając na nic postanowił wypalić sobie kawałek ziemi. Miał fantazję i zatrzymał się akurat na ranczu Cartwrightów.
Adam leniwie rozglądał się podziwiając bezchmurne niebo, karmiąc swoje zmysły piękną przyrodą nieskażoną ludzką ręką i ulubionymi wierszami.

-Ewelina nie wychylaj się za mocno bo nas zauważy. –Mada z niekłamanym zachwytem patrzyła na mężczyznę. –Piękna kanarkowa kurtka, koń i do tego książka. Mogłabym tak patrzeć na niego bez końca.
-Nie podniecajmy się dziewczęta. –Aga ostudziła zapał koleżanki. –On bez końca siedzieć tam nie będzie. Jak dobrze wiemy z kronik i moich bezbłędnych notatek…-Aga z triumfem zerknęła na koleżanki, że tym razem nie schrzaniła sprawy. -…. za chwilę Adam zostanie…-Aga drgnęła nie dokończywszy zdania.

Dziewczyny, które do tej pory spoglądały przez lornetki skrzywiły się z przerażeniem. Widok Adama spadającego z konia był ponad siły dziewczyn. Niemal czuły jego ból.

-A niech to! – ADA wychyliła się zza skały- Mam ochotę udzielić mu pierwszej pomocy. Dopiero przeszłam kurs.
-Wiecie, że jesteśmy obserwatorkami i nie możemy ingerować w żaden sposób w przeszłość. –Mada przypomniała na wszelki wypadek.
-…li jedynie obserwować. –westchnęła Ewelina.
-Przecież wiemy, że wszystko będzie dobrze. Tak? –Camila spojrzała niepewnie na koleżanki by wrócić do obserwacji. –Ależ on się męczy.
-A miał szybko wstać i wsiąść na konia.
-Ależ mnie korci, żeby przetestować pierwszą pomoc na Adamie. –ADA wierciła się w miejscu.
- Zwłaszcza na Adamie…-roześmiała się Camila.
-…zwłaszcza li i jedynie na Adamie. –rozmarzyła się Ewelina.
-Mada powiedz mi…-Aga zerknęła w miejsce gdzie powinna być koleżanka. –Mada?

Dziewczęta zaniepokojone popatrzyły na siebie po czym w mgnieniu oka rzuciły się do lornetek spoglądając w kierunku rannego Adama. Z niedowierzaniem i rozdziawionymi zazdrośnie buziami patrzyły jak ADA przewiązuje bandaną udo Adama.

-A to małpy jedne.
-Wow! –Aga aż się zapowietrzyła –widziałyście jak pomogły mu wsiąść na konia?
-Tak…-Ewelina westchnęła zazdrośnie. –Tylko nie mogę rozeznać…. Ale tak….to Mada pomogła mu wsiąść dotykając jego…-westchnienie z ust Eweliny i żałosny jęk wydarł się z ust reszty. –A to zawsze ja nalegałam na obserwację w celach porównawczych. Mada zarzekała się, że nigdy nie interesują ją pośladki Adama, tylko od pasa w górę…
-Tak…z powątpieniem pokręciła głową Camila. –Od pasa w górę. Widać było jak żywo.

Dziewczęta spoglądały przez lornetkę dopóki Adam nie zniknął całkowicie z horyzontu trudem siedząc w siodle. ADA i Mada machały do niego długo po tym jak zniknął za drzewami. Kiedy się odwróciły koleżanki patrzyły na nie pobłażliwie.

-„Nie wolno ingerować…”
-„…jesteśmy tylko obserwatorami…”
-Nie zmieniłyśmy biegu historii. –Mada niepewnie patrzyła na koleżanki przyciskając tomik poezji do piersi. –I tak wlazłby na tego konia i wrócił do domu.
-A poza tym nieudzielenie pomocy jest karalne z paragrafu…
-Daj spokój ADA. Lepiej powiedzcie jak było.
-Cudownie!
-Bosko!
-Pewnie, że bosko zwłaszcza, że Twoje dłonie wylądowały na jego…
-Niechcący, Adam jest ciężki i jakoś dłonie same mi zawędrowały….Musiałam go jakoś wepchnąć na siodło.
-…li…-Ewelina pociągnęła nosem.
-Nie tłumacz się już.

Dziewczyny roześmiały się i jak na komendę sięgnęły do swoich nadgarstków na których każda miała mały zegarek. Rozejrzały się ostatni raz z tęsknie po ogromnym ranczo i wcisnęły guziczki.

***