www.bonanza.pl

Aga

********

-I co? Widzisz coś? – Senszen niecierpliwie patrzyła na Ewelinę z lornetką.
-Widzisz? – Domi chodziła nerwowo w kółko.
-Ewelina?!- Mada prawie znosiła jajko, a niezwykle rzadko zdarzało jej się niecierpliwić.
-Ciii- Ewelina skrzywiła się. – Jest! – szepnęła po minucie.

Niemal równolegle powietrze rozdarł huk wystrzałów.
Wszystkie jak na komendę spojrzały w tym samym kierunku w dół. Nie martwiły się, że ktoś je zauważy. Były na skarpie, schowane za skałami. Z posępnymi twarzami patrzyły na rozgrywający się dramat kilkadziesiąt metrów od nich. Krzyk kobiet i mężczyzn próbujących się schronić. Ranni i zabici.

-Nie mogę na to patrzeć. – Domi odwróciła się i kucnęła zatykając uszy.
-Już po wszystkim. – grobowym głosem powiedziała kilka minut później Senszen. –Po wszystkim.

Domi wstała i niepewnie spojrzała na domek, z którego wyszli żywi mężczyźni. Powoli niepewnie rozglądając się ze strzelbami gotowymi do strzału rozglądali się niepewnie dookoła. Co jakiś czas pochylali się nad leżącymi na ziemi. Czasem wstawali i kręcili głowami przecząco, czasami ktoś krzyknął i wtedy inni pomagali przenieść rannego do domu.

-Tam!- Isabell wskazała palcem.

Z domku wyszedł chłopiec i podszedł do barczystego mężczyzny. Miał może siedem lat, rozglądał się lękliwie, w rękach tulił tobołek, w którym coś wyraźnie się ruszało. Nawet stąd kobiety widziały jak mały, czarnowłosy chłopiec przemawiał do tobołka i tulił do piersi.
Dziewczyny milcząc patrzyły na scenę.

-Wracamy. – lekko drżącym głosem powiedziała Ewelina.

Domi i Isabell pociągały nosem. Mada i Senszen ciężko westchnęły. Wiedziały, że tak musiało być i nic nie można było zrobić.. Ale i tal czuły się źle i winne. Spojrzały ostatni raz na tych, którzy przeżyli. Na chłopca.
Odwróciły się i zeszły ze skarpy znikając za skałami.

Mały Adaś będzie kiedyś wspaniałym bratem dla chłopca w tobołku.

****

Ewelina

Jeżeli to jest TEN Adaś, to był starszy od średniego braciszka o 6 lat ... czyli kiedy Hoss był niemowlęciem, on miał około 6. Chyba, ze wyglądał z daleka na więcej ...
Ale akcja emocjonująca ... choć nie wiadomo, kto ich napadł? Mam nadzieję, że to się wyjaśni w dalszej części ...

zorina13

To my mamy coś wspólnego z tym napadem ?

Aga

już poprawiam Confused

i wiadomo kto ich napadł ...przecież wiecie Rolling Eyes

nie pamiętacie? Cool

Ewelina

Gość

Zaczęło się bardzo interesująco Smile

Duży przeskok w czasie Smile

Domi

Chyba rozumiem co się stało... Neutral

Bardzo ciekawie się zapowiada... Wink

Aga

**********

Dwie dziewczyny siedziały w barze starając się nie rzucać w oczy. Miasteczko nie cieszyło się dobrą reputacją. Popijały kawę i cicho rozmawiały patrząc co jakiś czas niecierpliwie na drzwi.

-Jest – podekscytowana blondynka złapała za rękaw dziewczynę siedzącą obok.
-Widzę, nie musisz się tak gorączkować - powiedziała filigranowa szatynka aczkolwiek na jej twarzy pojawił się rumieniec rzadko spotykany, a w oczach błyski.

Obie spojrzały w kierunku mężczyzny, który wściekły wszedł do saloonu podchodząc do dwóch mężczyzn przy kontuarze. Mężczyzna w czerwonej koszuli w czarnej kamizelce i czarnych spodniach, oczywiście nieziemsko przystojny. Zacięty wyraz twarzy dodawał mu tylko uroku.

-Dajcie mi broń- zdecydowanym głosem zwrócił się do braci.

-Nareszcie jakieś emocje. – szepnęła blondynka.
-Ciii ..musisz tyle gadać – syknęła towarzyszka, nie spuszczając wzroku z mężczyzny w czerwonej koszuli, aby nie uronić ani jednej sekundy z tej ekscytująco zapowiadającej się sceny.

-Jesteście Cartwrightowie?
-Nie wstydzimy się tego nazwiska. – powiedział najstarszy z braci zerkając na Hossa. .
-Wynocha stąd! –krzyknął ktoś z tłumu.
-Bez ojca się nie ruszymy. – odpowiedział najmłodszy z braci ubrany w niebieską kurteczkę.

-Mam ciarki na plecach –szepnęła blondynka widząc zbierający się ciasno tłumek górników wokół braci.
-Cicho! Teraz będzie najlepsze – drobniejsza dziewczyna przyłożyła palec do ust i wstała, żeby lepiej widzieć.

-Bardzo gościnne miasteczko – Adam zerknął na Hossa.

Wtedy od rosłego górnika, otrzymał niespodziewany cios w szczękę. Adam nie spodziewał się tego i wylądował na kontuarze. Gdyby nie to na pewno by upadł. Hoss i Joe jednocześnie wyciągnęli broń powstrzymując zapędy górników. Adam pocierał dłonią policzek i szczękę. Poprawił kamizelkę.
Dziewczyny patrzyły zafascynowane. Po chwili wszedł szeryf i kazał braciom oddać broń. Adam przechodząc obok sprawcy jego bólu znienacka przyłożył mu pięścią w brzuch.

-Upss…musiało boleć. – ironicznie stwierdziła Aga patrząc na skulonego górnika.
-Zaraz zemdleję – powiedziała Mada chwytając się za serce. – Widziałaś jak poprawiał kamizelkę! Bosko!

Usiadły na krzesłach trzymając kubki z kawą patrząc na siebie.
-Jeszcze pięć minut i wracamy – Mada zerknęła na zegarek.
-O rany musisz być taka dokładna i drobiazgowa? – westchnęła zawiedziona blondynka.

*******

Gość

Zapowiada się naprawdę ciekawie:) takie skoki w czasie:D
Czekam niecierpliwie na dalszy ciąg Smile

Isabella3

Ja również czekam na dalszy ciąg Very Happy

Mada

Aga, ja cię kiedyś uduszę. Laughing

(metafora). Uwielbiam tę scenę w barze, dobrze o tym wiesz i to poprawianie kamizelki... Bosko! Very Happy

"-Jeszcze pięć minut i wracamy – Mada zerknęła na zegarek.
-O rany musisz być taka dokładna i drobiazgowa? – westchnęła zawiedziona blondynka".

Zegarek? Shocked

Rozumiem, że skaczemy w czasie... jako wielbicielki kolejnych odcinków... Szalej dalej. Czekam z niecierpliwością. Wink

Aga

czuję Twoje ręce zaciskające się na mej szyi Very Happy

(metafora)

Ewelina

Wspaniała scena i bardzo bojowy Adaś Smile

Lubię, kiedy kogoś bije ... choć muszę przyznać, ze robi to w ostateczności ...

Aga

a kto nie lubi Very Happy

...ehh....oczywiście w ostateczności, żeby nie było Rolling Eyes

Ewelina

On raczej działał intelektualnie ... bił w ostateczności Very Happy

ale jakże cudnie Rolling Eyes