www.bonanza.pl

Mada

Joe jest dziadkiem stryjecznym. Ciąg dalszy wkrótce, mam kilka pomysłów, ale muszę wszystko dobrze przemyśleć. Wink

Ewelina

Wychodzi, że nadal pies na baby Smile

Mada

Dzień później

- Babciu, co robisz? – zapytała Susan, przytulając się do kolan.
- Wyszywam na chusteczce inicjały A.C.
- To dziadek się ucieszy!
- Z pewnością. Będzie mógł ją nosić w zanadrzu…
Susan wdrapała się na kolana babci i przytuliła z ufnością. Po chwili odsunęła się i zajrzała jej w oczy.
- Babciu, mama mówi, że dziadek Joe to pies na baby. Pytałam o to dziadka Adama.
- I co ci powiedział?
- E, dziadek chyba nie wie. Tylko się śmiał – poskarżyła się Susan.
- Cóż… Jak ci to wyjaśnić? – zastanawiała się chwilę. – Pies na baby to taki mężczyzna, który często całuje kobiety.
- O! Dziadek Adam często cię, babciu, całuje. To on też jest takim psem?
- Nie, skarbie. On całuje tylko mnie, a Joe całuje… - zastanowiła się nad odpowiedzią.
- Baby! – podsunęła ochoczo Susan.
- Właśnie. A gdzie mój ukochany Adam?
- Dziadek siedzi przy kominku i czyta książkę. Chyba bolą go zęby, bo strasznie się krzywi – wyznała z przejęciem Susan.
- A co czyta?
- Kotleta!
- A może „Hamleta”?
Susan nie zdążyła odpowiedzieć, bo w drzwiach pokoju stał Joe i tak się śmiał, że w końcu dostał czkawki.
- Dziadku, to nieładnie podsłuchiwać – upomniała go Susan. – Mama mówi, że potem ponosi się konsumencje.
- Konsekwencje – poprawiła ją babcia.
- Czkawka to niewielka kara. Mogę ją znosić nawet przez tydzień, jeśli tylko będę mógł wysłuchiwać tak odkrywczych uwag – Joe puścił oko do Susan i wziął ją na barana. - Chodź, pójdziemy do Adama. Może go namówimy i opowie ci historię, jak poznał twoją babcię…

zorina13

Właśnie czekamy na te historię ,jak dziadek poznał babcię.

Odwiedzająca

Rezolutna ta Susan...powolutku,ale konsekwentnie wyciąga informacje na temat dziadziusiów Laughing

...i bardzo jestem ciekawa tej historii,jak dziadek Adam poznał babcię.Może ulegnie czarowi wnusi i opowie?Dalej,proszę.

Gość

dziwnie zabrzmiało (w kontekście rozmów na forum):"Będzie mógł ją nosić w zanadrzu".
Ciekawie się rozwija Smile

Aga

raczej na zanadrzu Smile

Mada

- Dziadku, wczoraj obiecałeś, że opowiesz, jak poznałeś babcię – zaczęła prosząco Susan.
- Tak cię to interesuje? – powątpiewał Adam.
- Tak. Dziadek Joe mówi, że to ciekawa historia.
- Zwłaszcza, że twoja babcia nazwała mnie zarozumiałym pajacem – uśmiechnął się Adam.
- Babcia porównała cię, dziadku, do Pinokia? – zdziwiła się dziewczynka.
- Cóż… Byłem wtedy trochę drewniany… - Adam zamyślił się.

Przed oczyma pojawił się tamten słoneczny poranek… W San Francisco nie poszło mu tak, jak się spodziewał. Przez dwa dni usiłował namówić Deytona, aby zawarł z nimi kontrakt na wyłączność dostaw drewna, ale przedsiębiorca był nieugięty. Nie chciał o tym słyszeć, bo już wcześniej umówił się ze swoim przyjacielem Newmanem, że ten również zaangażuje się w dostawy. Adam był wściekły. Nie tak to sobie wyobrażał. Chciał wrócić do Ponderosy jako bohater, w glorii i chwale, a tymczasem narazi się na docinki Joe.
Na stacji dyliżansów znalazł się chyba przed wszystkimi, bo nie było nikogo oprócz woźnicy. Z rozmachem cisnął swoją torbę podróżną na dach pojazdu, a sam usadowił się wewnątrz i zagłębił w niewesołe myśli – analizując spotkania i rozmowy z Deytonem. Zajęty myślami dopiero po chwili zauważył, że nie jest już sam w dyliżansie. Po przeciwnej stronie, w odległym kącie siedziała młoda kobieta. Nie patrzyła w stronę Adama, miała zmarszczone brwi i wydawała się zagniewana. Nie odrywała wzroku od książki. Adam wyginał się dyskretnie we wszystkich kierunkach, aby zobaczyć tytuł, ale nic z tego nie wyszło. Ponieważ piękna nieznajoma nie wyglądała na chętną do pogawędki, mężczyzna postanowił lepiej jej się przyjrzeć. Ubrana była bardzo elegancko i bogato. Adam musiał przyznać, że żadnej kobiety w Wirginia City nie byłoby stać na takie koronki i hafty. Ponadto nosiła kosztowną biżuterię. „Dosyć to ryzykowne w podróży” – pomyślał. Siedziała wyprostowana, piękna jak marzenie, a każda fałdka jej sukni dawała Adamowi jasno do zrozumienia, że ma do czynienia z prawdziwą damą.
Kontemplację urody i stroju tajemniczej nieznajomej przerwało wtargnięcie nowych pasażerek. Były to dwie zażywne staruszki, które z hałasem sadowiły się naprzeciwko Adama. Przez pierwszą godzinę jazdy cały czas jadły jajka, cebulę i jabłka, nie przestając gadać jak nakręcone. Następnie zaczęły śpiewać religijne pieśni, ale tak fałszywie, że Adam rozważał opuszczenie dyliżansu w biegu. Już chciał zrealizować swój zamiar, gdy napotkał wzrok nieznajomej. Było w nim i rozbawienie, i cierpienie. Patrzyła to na Adama, to na staruszki i było widać, że jest na skraju załamania. Właśnie miała coś powiedzieć, gdy dyliżans się zatrzymał. Ślicznotka ewakuowała się w przyśpieszonym tempie, zanim Adam zdążył wykonać jakikolwiek ruch. Pomógł wysiąść starszym paniom i z prawdziwą ulgą wciągnął w płuca świeże powietrze. Ponieważ staruszki weszły do zajazdu, wokół zaległa błoga cisza. Adam poszukał wzrokiem nieznajomej. Otworzyła koronkową parasolkę i coraz bardziej oddalała się od budynku. Podążył za nią czym prędzej.
- To tereny Indian. Radzę się zbytnio nie oddalać – zaczął, zagradzając jej drogę.
Nieznajoma podniosła na niego fiołkowe oczy, które z miejsca go oczarowały. Chciał powiedzieć coś jeszcze, ale wszystkie sensowne słowa uleciały mu z pamięci.
- Chciałam się tylko przespacerować – wyjaśniła głosem, który pozbawił go oddechu (na szczęście tylko na chwilę).
- W takim razie czuję się w obowiązku pani towarzyszyć. Dla bezpieczeństwa – wyjaśnił, uchylając kapelusza. – Nazywam się Adam Cartwright.
- Konstancja Carnegie. Muszę nabrać sił przed dalszą podróżą – wyjaśniła z lekkim rozbawieniem. – Nie sądziłam, że podróż dyliżansem może być takim wyzwaniem.
- Mówi pani o naszych uroczych sąsiadkach?
- Słowo „urocze” nie oddaje całego wdzięku tych pań – odparła ze śmiechem. - Nie wiem, jak wytrzymam kolejne godziny podróży…
- Ma pani przynajmniej książkę – rzekł z westchnieniem.
- To opowiadania Edgara Allana Poe – wyjaśniła, lekko się rumieniąc. – Mogę panu pożyczyć.
- Nie chcę pani pozbawiać lektury – wymawiał się Adam.- Może usiądę obok i skorzystamy oboje - zaproponował.
Kolejne godziny Adam spędził u boku Konstancji. Niby coś tam czytał, ale głównie upajał się jej bliskością i zapachem perfum. Ze zdziwieniem zauważył, że zapomniał o gadatliwych sąsiadkach. Z rozmarzenia wyrwały go strzały. Dyliżans gwałtownie się zatrzymał. Woźnica zeskoczył z góry i otworzył drzwi.
- Mam nadzieję, że dobrze pan strzela – zwrócił się do Adama. – Jadą tu jacyś trzej. Zaraz tu będą.
Adam wyskoczył zwinnie z powozu, jednocześnie wyciągając broń. Woźnica stanął obok ze strzelbą. Napastnicy znowu zaczęli strzelać, na szczęście niezbyt celnie. Adam zranił jednego, który omal nie zsunął się z konia. Pozostali dwaj bandyci postanowili ratować się ucieczką. Gdy wszystko wskazywało na to, że to koniec tego nieprzyjemnego incydentu, jeden z napastników odwrócił się i strzelił na oślep. Adam poczuł szarpnięcie i ból w lewym ramieniu. Zaskoczony przysiadł na ziemi. Pobieżne oględziny wypadły pomyślnie. Okazało się, że to tylko draśnięcie, broczące dosyć obficie krwią.
Konstancja po chwili znalazła się przy Adamie.
- Musimy zatamować krwawienie – powiedziała przejęta.
Szybko zdjęła rękawiczki, podniosła spódnicę i oderwała kawał śnieżnobiałej halki. Bardziej niż jej zgrabne nogi zdekoncentrował Adama widok pierścionka zaręczynowego na jej palcu. Z jękiem osunął się na ziemię…

Aga

taka lekka rana i biedaczek zemdlał Confused

no no moze specjalnie zeby go cuciła Rolling Eyes

Ewelina

Osunął się na ziemię dopiero po ujrzeniu jej pierścionka zaręczynowego? No to rzeczywiście musiała byc miłość od pierwszego wejrzenia Smile

Co dalej z tak interesującym początkiem znajomości? Bo epilog już znamy Smile

Jest wnuczę Wink

AMG

No. I w końcu interesująca znajomość Razz

zorina13

Mada co dalej ?

Odwiedzająca

Widok pierścionka powalił Adama...no,no...wychodzi na to,że już podczas podróży snuł zamiary wobec Konstancji...udane zresztą Laughing

Dalej,proszę.

Mada

W ostatnim zdaniu umknęło mi jedno słowo. Miało być: Z jękiem zawodu osunął się na ziemię. Tak to jest, gdy się pisze w nocy, zamiast spać. Smile

Nie planowałam jego omdlenia, ale może i dobrze, że tak to odczytałyście... Dla Was mogę nawet pozbawić Adama przytomności. Oczywiście, w granicach rozsądku. Smile

Aga

pozbawiaj Mada pozbawiaj Confused

wszystkiego z Adasia