www.bonanza.pl

Aga

cóż Mada nie wysyłaj...widziałam Confused

, eee...

Mada

Rozczarowana wąsami czy p..........? Confused

Gość

Mada, jak bardzo przewidujesz Adama sponiewierać w ciągu tygodnia? Mam nadzieję, że przydarzy mu się choć jedna miła rzecz Smile

Aga

nie wiem czym bardziej Confused

w... czy p.. Confused

Mada

Aga

dobrze, że chociaż jesteś skonfundowana Confused

Mada

* * *

WTOREK

Adam nie mógł odżałować utraty Sporta. Czuł się tak, jakby stracił przyjaciela. Jak szukać złodziei/złodzieja, jeśli nie można podać rysopisu czy trafić choćby na najmniejszy ślad? Sprawa wydawała się beznadziejna. Najmniej bolała go strata kanarkowej kurteczki. Nie lubił jej i od dawna myślał o kupnie nowej. Jutro wybierze się do miasta i kupi coś odpowiedniego. Dziś zostanie w domu. Musi podleczyć obtarte i poranione po wczorajszej wędrówce stopy.

Zszedł na dół, lekko utykając. Przy kominku stał Ben, trzymając na rączkę trzyletnią dziewczynkę.

- Pa, czyje to dziecko? – wolno zapytał Adam, przeczuwając kłopoty.

- Pani Smith prosiła o przypilnowanie wnuczki – Ben miał niewyraźną minę. – Musiała pojechać do ciężko chorej siostry.

- Kiedy wróci? – spytał ostrożnie.

- Za kilka godzin, ale … nie będziesz miał z Daisy kłopotów – obiecał Ben.

- Ja?! – zdziwił się Adam.

- I tak zostajesz w domu… – Ben uśmiechnął się przepraszająco. – Poza tym umiesz sobie radzić z dziećmi – powiedział i już go nie było.

Adam zerknął na Daisy, która patrzyła na niego spode łba, z wydętymi policzkami i rączkami kurczowo zaciśniętymi na drewnianym koniku-zabawce. Podszedł do dziewczynki i przykucnął, aby spojrzeć w oczy małej osóbki.

- Pobawimy się? – zagaił z miłym uśmiechem.

Daisy łypnęła na niego okiem i zdzieliła go zabawką prosto w czoło z taką siłą, że Adam klapnął lekko zamroczony na podłogę. Poczuł, że skóra na głowie mu pulsuje i zrozumiał, iż będzie miał drugi guz do kompletu. Spojrzał na małą, która postanowiła właśnie się rozpłakać. Wyła pół godziny. Na nic się zdały próby perswazji, przekupstwa czy racjonalnego tłumaczenia.
„A ponoć mam taki dobry kontakt z dziećmi…” – pomyślał zrezygnowany. Spojrzał z niepokojem na dziewczynkę, niepewny, co go jeszcze czeka.

Gdy Ben wrócił w porze obiadowej, w salonie zastał istne pobojowisko. Fotele były poprzewracane, wokół walały się jabłka – częściowo poobijane i zgniecione. Na sofie spał jego syn, do którego przytulała się maleńka Daisy. Włosy Adama były sklejone resztkami kaszki, a koszulę zdobiły liczne, tłuste plamy. Na czole kwitły dwie różowe wypukłości.

Pani Smith odebrała wnuczkę dwie godziny później. Adam, już przebrany w świeżą koszulę, z umytymi włosami pożegnał dystyngowaną damę i jej „słoneczko” z prawdziwą ulgą. Daisy, zanim wyszła, odwróciła się i pokazała Adamowi język.

* * *

Gość

Coraz bardziej Adamowi współczuje Confused

Dobrze chociaż, że to tylko jedno popołudnie, nie cały tydzień.

Bardzo ciekawe opowiadanie Mada, Adam jest w nim jakby bardziej ludzki Smile

ma gorsze dni, nie radzi sobie z czymś...

zorina13

W tym opowiadaniu on wychodzi na jakoś kompletną ofermę.

Ewelina

Ewelina

Biedny Adaś. To wyjątkowo pechowy tydzień. Co jeszcze go czeka? Taki sponiewierany ... dwa guzy na czole! A to DOPIERO wtorek! Co będzie w piątek?

Aga

Gość

Ja optymistycznie zakładam, że pod koniec Adama - choćby i przypominał już włóczęgę po przejściach - spotka coś, choć trochę miłego. Na przykład w niedzielę w kościele wystąpi wybitnie dobry chór Smile

Aga

chór starszawych pań z kółka parafialnego z ustami wygiętymi w dzióbki Confused

Neth P

Mada, co planujesz na pechowy dzień tygodnia czyli piątek? Już wolę nie myśleć Shocked

może być i tak, że ostatecznie wszystko wyjdzie Adasiowi na dobre, ale szczerze mówiąc nie wiem, jak może do tego dojść Confused