www.bonanza.pl

Ewelina

Jest mniejszy i bardziej wytworny ... mnie pasuje, nie wiem, jak Adaś zareaguje na nasze śpiewy ... W każdym razie ja się będę starać Smile

Gość

Tam więcej osób może pośpiewać, przewiduję też męskie głosy Smile

Kola

Może od razu założymy zespół, że umilić swoim śpiewem relaks Adamowi

Mada

Aga

ufff...dzięki Bogu że się odchylił Laughing

Gość

To raczej będzie duet niż chórek Smile

Dzisiaj prawdopodobnie doczekacie się kolejnej części, tylko muszę ją nieco poprawić Smile

Gość

Więc tak - mam nadzieję, że ta część wam się spodoba, nikt się nie poczuje w żaden sposób rozczarowany. Very Happy

Nie wiem jakie konkretnie ma znaczenie noc przesilenia letniego, więc nie rozwijałam wątku...
Miłego czytania Very Happy

Przez cały dzień nad Ponderosa unosiła się atmosfera oczekiwania. Ben, w refleksyjnym nastroju nawet nie próbował skupić się na pracy. Hoss zniknął na cały dzień, mały Joe cały dzień sprawiał wrażenie nieobecnego. Adam usiadł na ganku z gitarą i cicho grał, co pewien czas śpiewając cicho. Dochodził końca najdłuższy dzień w roku.

Adam spał niespokojnie, w pewnym momencie usłyszał te same głosy – już nie szepty. Uśmiechnął się.

***
- Szkoda, że się nie udało wcześniej. – Westchnęła Zorina. – A mogło być tak przyjemnie...
- Teraz na pewno tez będzie, tylko trzeba go... Zawołać. – Stwierdziła stanowczo Aga.
- To co w końcu śpiewamy? – Spytała Ewelina. – Zdecydowałyśmy się na „Early one morning”?
- Ale jest juz noc. – Zauważyła Zorina. – Może...
- Może „Oh, happy day”? – Zaproponowała ponownie Camila.
- Dobry pomysł, mogę zagrać. – Podchwyciła Aga.
- A co powiecie na „Water is wild”? – Rzuciła Kola.
- Albo „They call the wind Maria” – Rozmarzyła się Mada.
- Jest jeden problem. – Zauważyła Zosia. – Wszystkie te piosenki lepiej brzmią w wykonaniu...
- Męskim. – uzupełniła Hania
- To może ...- W tym tempie, to nigdy nie zaśpiewamy. A noc się skończy. – Zrezygnowanym tonem powiedziała Kola

***

Adam bał się otworzyć oczy, a nuż i ten sen się skończy? Uchylił lekko powieki. Był w swoim pokoju, nikogo wokół nie było. Zły na siebie usiadł na łóżku.

- Może najprościej . Zaśpiewamy motyw z Bonanzy. – Rzuciła Ewelina.

Adam usłyszał śmiechy – i sam się uśmiechnął; sen, czy cokolwiek to było, dalej trwało! Ubrał się pośpiesznie, założył najnowszą koszulę. I powoli zszedł na dół. Stanął zaskoczony na schodach. W salonie już ktoś czekał.
Na sofie siedziało dwóch mężczyzn – jeden z nich, w czerwonej koszuli miał zdecydowany podbródek i niebieskie oczy. Drugi, znacznie młodszy, również miał niebieskie oczy ale profil znacznie łagodniejszy. Na czerwonym fotelu siedział mały Joe, trzymający w ręku jabłko. W niebieskim fotelu siedziała spokojnie dziewczyna, podobna do chochlika. Uśmiechała się niewinnie i kartkowała zawzięcie trzymaną książkę. Usłyszała go chyba, bo wstała szybko i odwróciła się.

-Witam panie Cartwright, czekamy na Pana.

Adam stał jeszcze chwilę zaskoczony. Dziewczyna była drobna, na głowie miała niewielki, ciemnoniebieski kapelusz ozdobiony niebieskimi kwiatami. Co dziwne, miała na sobie spodnie a do paska przytroczone srebrne dzwonki.

- Spokojnie panie Cartwright. - Zaśmiała się – To tylko noc przesilenia letniego. Różne rzeczy mogą się dziać, nawet te najbardziej niezwykłe.
-Pozwoli pan, że dokonam małej prezencji – Kontynuowała.

Adam zszedł powoli.

- To jest pan Candy Canaday. – Zaczęła dziewczyna – A to pan Griff King.
Adam podał im rękę i od razu poczuł do nich sympatię.

- A ty jak masz na imię? – Odważył się zapytać.
- To nieistotne. – Zaśmiała się – Dzisiaj robię za Puka.
- Panowie pozwolą za mną, chciałam was przedstawić kilku damom, które wręcz nie mogą ustać z niecierpliwości... No i postaram się wszystko jak najlepiej wyjaśnić. Jeszcze tylko jedna rzecz...
Panie Cartwright, zapomniał Pan czegoś.

Adam spojrzał na nią zaskoczony; uśmiechała się.

- Proszę pamiętać o swojej gitarze.

Wyszli razem na ganek, w ciemną, pachnącą upojnie noc. W powietrzu unosił się zapach maciejki i paproci.

Przed Ponderosą zgromadzone były piękne damy, ubrane w różnokolorowe suknie. We włosy – rozplecione lub prosto upięte – wplecione miały kwiaty i liście.

- Mały Joe! – Pisnęła jedna z nich, młodziutka dziewczyna w jasnej sukience.
- Ta fryzurka jest urocza... – Powiedziała druga, na wydechu.
- Najsłodsza na świecie! – Dorzuciła trzecia, w sukience bladożółtej, trzymająca w ręku floret.

Mały Joe uśmiechnął się i delikatnie zwichrzył sobie bardziej włosy.

Dziewczyna w niebieskim kapeluszu stanęła na poręczy balustrady i zadzwoniła srebrnymi dzwoneczkami.

- Wypadałoby Wam wszystkim wytłumaczyć dzisiejsza noc. Posłużę się więc cytatem:
„Pomyślcie tylko (łatwe przypuszczenie),
Że was sen zmorzył, że wszystko, co było,
Tylko uśpionym we śnie się marzyło.
Jeżeli dzisiaj senne to marzenie
Wasze łaskawe zyska przebaczenie, ”

Wzięła głęboki oddech. I uchyliła zręcznie przed rzuconą szyszką.

- Jaki sen? Jaki sen pytam? – Ktoś zawołał.

Ciągnęła dalej.

- Dzisiaj jest noc świętojańska, noc dziwów. Panie; wy mówiłyście i myślałyście o Ponderosie, w Ponderosie więc jesteście. – Odwróciła się w kierunku Panów. – To dlatego jesteście zgromadzeni tutaj, w jednym miejscu, w jednym czasie. To stąd te sny, które mam nadzieję, zbytnio Was nie przeraziły. Dzisiaj każdy przeżywa swoje najpiękniejsze marzenia senne...

- Korzystajcie ze spotkania, macie czas do rana. – Zakończyła i zeskoczyła z podwyższenia.

Do małego Joe natychmiast podbiegła Domi, Ola i Bella; wciągnęły go w rozmowę. Domi zanurzyła dłoń w jego włosach i poprawiła grzywkę...

Do Adama podeszła Ewelina.
- Mam nadzieję, że...Adamie, Candy... – Zarumieniła się wdzięcznie – Chciałyśmy zaśpiewać, ale nie możemy się zdecydować.
- Słyszałem. – Adam uśmiechnął się. – Może pomożemy wybrać. Piękne Panie, nie spodziewałem się dzisiaj takich cudów.
- Mado, mam nadzieję, że ta koszula jest odpowiednia? – Adam skłonił się lekko, dotykając rąbka kapelusz i uśmiechając się.
- Ach te dołeczki... – wyrwało się jednej z nich, Adam tylko szerzej się uśmiechnął.
- Ja myślę, że mam lepsza propozycję – Odezwał się do tej pory milczący Candy.
- Myślimy o tym samym? – Adam uśmiechnął się i sięgnął po gitarę.
- Najpierw musimy czymś się odwdzięczyć za tak ... ciepłe myśli. – Zakończył Candy i uśmiechnął się, uchylając kapelusz.

Adam rozejrzał się po wpatrzonych w niego twarzach. Gdyby nie znał się na kobietach, mógłby powiedzieć, że... Lekko się zmieszał na samą myśl. Jakby chciały go wzrokiem przewiercić...

- Sądzę, że dzisiaj możemy zaśpiewać wszystko co tylko sobie zażyczycie. – Adam skłonił się, poprawił kapelusz i spojrzał na Candy’ego – Gotowy?
- To będzie dla mnie czysta przyjemność.

Pierwsze nuty zabrzmiały.

***

fragment jest - jakże inaczej Razz

- ze Snu Nocy letniej.

zorina13

I co dalej ?

Gość

a co, mało? Smile

Kola

To miło być w twoim opowiadaniu choćby epizodycznie. Very Happy

Aga

Isabella3

Bardzo ciekawe opowiadanie Wink

Aga, można by też śpiewać z tekstem Very Happy

Aga

Gość

W zasadzie noc się dopiero zaczęła, mam nadzieję, że pojawią się kolejne osoby Smile

a motyw Bonanzy można jeszcze wpleść...

Mada

"Dzisiaj każdy przeżywa swoje najpiękniejsze marzenia senne... "
Jeśli dobrze zrozumiałam powyższy tekst, to ze snu Adama wynika, że zawsze marzył o ... haremie? Rolling Eyes

O tłumie adorujących go kobiet? Oczywiście, żartuję.
Senszen, dziękuję za ten fragment z koszulą. Very Happy

Sprawiłaś mi dużą przyjemność.