www.bonanza.pl

zorina13

Forum jest po to by rozmawiać i wymieniać się poglądami.
Ja zdecydowanie wolę drugą wersję ,bo jest logiczniejsza i bardziej bonanz-owa.
Tamten fragment był napisany całkowicie spontanicznie bez żadnego pomyślunku ,jaki był w przypadku Willa i Konstancji ,Bena i Madeleine ,czy tego ,że trzeba się trochę poznęcać nad Joe.
Tam wiedziałam co chce napisać i długo te sceny za mną 'chodziły ' że tak powiem.
A z Adamem miałam wrażenie ,jakieś sztuczności.

Aga

Dla mnie w sumie różnicą jest fakt podania ewentualnej przyczyny mordu. Moim zdaniem spokojnie mogłaś to pociągnąć w następnym fragmencie... wiesz jakieś takie dłuższe wyjaśnienie podłoża konfliktu. No ale może masz inną koncepcję, której nie dostrzegam bo nie znam całokształtu Twojego pomysłu.

Kola

A mnie się tam mimo wszystko podoba i nie oczekuje żadnych wyjaśnień dobrze jest tak jak jest.

Aga

Kola, potencjalne wyjaśnienie już jest ...przeczytaj dokładniej... Rolling Eyes

Kola

Rozumiem. Już zdążyłam przeczytać i bardzo mnie to satysfakcjonuje.

Aga

Ja wolę przeczytać tak bardziej rozwlekle, no ale każdy ma inny styl... przy okazji Zorina długo ci przysięgli będą obradować?

zorina13

W tym temacie dotknął mnie jak to mówisz paraliż umysłowy.

Aga

O zgrozo....witaj zatem w klubie Rolling Eyes

zorina13

Miałam napisać ,że morderstwo widział mały chłopiec i on mówi o tym Adamowi ,a ten postanawia to sprawdzić i znowu dostaje po łbie ,ale jak te myśli ubieram w słowa wydaje się koszmarnie głupie i sztuczne.

Aga

Póki co się klei....tylko rozwiń to i będzie ok....tylko niech to będzie dłuższy kawałek a nie trzy zdania co? Wink

ma być długo, ze szczegółowym opisem Adasia dostającego w łeb Wink

szczegółowym opisem Adama leżącego po dostaniu w łeb....i takie tam...tak sobie marudzę.

zorina13

Do biura szeryfa ,ktoś zapukał i Roy otworzył drzwi. Na progu stał Karol Pinter ,poważny ,dwunastoletni chłopiec ,o dużych czarnych oczach.
-Wejść chłopcze -rzekł Roy z typową dla siebie dobrodusznością. W czym mogę ci pomóc ?
-To raczej ja mogę pomóc panu -odpowiedział chłopiec z cechującą go powagą. Mam informację ,mogące zmienić decyzję Ławy Przysięgłych ,bo byłem świadkiem zabójstwa.
-Świadkiem zabójstwa -Roy przyjrzał się chłopcu uważnie.
-To było dwóch zamaskowanych mężczyzn ,mówili ,że są od Schneidra-wytłumaczył chłopiec . Pójdzie go pan aresztować .
-Oczywiście -odparł Roy ale takim tonem jakby myślał o czymś innym .A teraz chyba masz być w szkole co nie ?
Gdy chłopiec wyszedł ,Roy usiadł na swoim krześle ,spojrzał na Adama i mimowolnie westchnął .
-Ach dzieci -rzekł pobłażliwie szeryf. Różne rzeczy im przychodzą do głowy.
-Ja bym to sprawdził i pojechał porozmawiać ze Schneidrem-rzekł Adam .
-Nie mówisz chyba poważnie -odparł szeryf. Chłopiec ma po prostu bujną wyobraźnię.
-Wiesz ,że Schneider jest bezwzględny i skupuję ziemię od wszystkich -wytłumaczył Cartwright. Nie cofnie się przed niczym ,by osiągnąć swój cel.
-To może ty znajdziesz dowód ,że naprawdę zlecił to morderstwo -odparł zniecierpliwiony szeryf.
-A żebyś się nie zdziwił -odparł Adam z lekkim śladem uśmiechu na ustach. Znajdę ten dowód i przedstawię go lawie przysięgłych.

Wykorzystując przerwę w obradach Ławy Przysięgłych ,Adam pojechał do domu Johna Schneidra.
John Schneider był wysokim ,przystojnym ,mężczyzną z lekką siwizną na skroniach ,zimnych oczach i ustach. Jego maniery były doskonałe ale wzrok twardy jak u jastrzębia ,czyhającego na swą ofiarę.
Przywitał uprzejmie Cartwrigta ,udając ,że nie jest zdziwiony tą niespodziewaną wizytą.
-Jak tam interesy -spytał Adam ,wpatrując się w niego swym ,przenikliwym spojrzeniem.
-Doskonale -odparł Schneider.Wszystko idzie jak po maśle.
-Domyślam się -rzekł Adam ,nie spuszczając z niego swojego ,ostrego ,zimnego spojrzenia ciemnozielonych ,migdałowych oczu. Nawet na śmierci można nieźle zarobić prawda ?
-Nie rozumiem o co panu chodzi -odparł Schneider ,czując jakiś lekki niepokój a jego zdenerwowanie nie umknęło uwadze Adama. Jestem dosyć zajęty ,wiec niech pan powie konkretnie o co chodzi.
-Chciałabym wejść z panem w spółkę -odparł mężczyzna. Będziemy razem przejmować rancza.
Schneider zaśmiał się złośliwie.
-Nie wystarcza ci bycie władcą Ponderosy -spytał ,patrząc na niego z niedowierzaniem. Myślisz ,że jestem głupi i w to uwierzę ?
Adam nie zdążył odpowiedzieć ,gdy Schneider wyciągnął broń i skierował w jego stronę.
Rozległy się strzały a Cartwright osunął się w ciemność.

Camila

Co za podły typ z tego faceta
I znowu Adam jest ranny, ale chyba bardzo nie ucierpi?

ADA

No i Adam nieźle wytarmoszony

, tylko co będzie z nim dalej?
Roy nie powinien lekceważyć chłopca. Gdyby poważnie potraktował słowa Karola, to może Adam uniknąłby postrzału

Aga

Mam nadzieję, że Adam jest tylko ranny, ale co dalej?

Przecież chyba nie będzie więził Adama w nieskończoność...

zorina13

Artur White prowadził bryczkę ,tuż obok siedziała jego córka. Naglę zobaczyli idącego ,pełzającego młodego przystojnego mężczyznę ,który naglę upadł.
Artur wysiadł z bryczki ,zobaczyć co się stało temu człowiekowi . W pierwszej chwili był pewien ,że osobnik był pijany ,dlatego słaniał się na nogach. Dopiero teraz zobaczył ,że młody mężczyzna został ciężko postrzelony w brzuch ,a mimo bólu i dużego upływu krwi szedł w sobie tylko znanym kierunku.

Mężczyzna otworzył oczy. Nie wiedział gdzie się znajduję. Leżał w jakimś obcym łóżku a nad nim pochylały się dwie osoby ,starszy pan z siwą bródką a tuż obok niego stała ,piękna wysoka brunetka z dużymi ,czekoladowymi oczami i lekko zadartym nosie.
-Gdzie ja jestem -spytał.
-W moim domu -odpowiedzi starszy mężczyzna . Nazywam się Artur White a to moja córka Miranda. Ne wiem jakim cudem pan przeżył panie.
-Cartwright ,Adam Cartwright -odparł młody człowiek. Muszę jechać do Wirginia City na proces.
-Nie ma mowy -sprzeciwił się stanowczo Artur. Jestem ,kiedyś byłem lekarzem i mówię ,że wstać będzie pan mógł dopiero za tydzień lub dwa.
Na razie musi pan leżeć.
Artur wyszedł a Miranda została ,podając choremu szklankę wody.Podobała jej się ta twardo zarysowana ,męska szczęka i czarne jak migdały oczy Adama.
Napił się wody i spojrzał na młodą kobietę.
-Podoba mi panie moje ubranie -spytał ,patrząc na nią badawczym zimnym wzrokiem. Muszę jechać do Wirginia City i to jak najszybciej.
-Pan chyba zwariował -odparła . Słyszał pan co mój ojciec powiedział.
-Owszem ,słyszałem -rzekł zdecydowanym głosem.Ale nie mogę tu zostać. To kwestia życia lub śmierci.
-Tak się panu śpieszy na cmentarz-stwierdziła Miranda złośliwym tonem.
Milczał przez chwilę a jego rysy przybrały wyraz stalowego uporu. Podjął decyzję i nie zamierzał jej zmieniać .
-Wytłumaczę pani -rzekł w końcu. Byłem ławnikiem w pewnym procesie i możliwe ,że w czasie mojej nieobecności powiesili niewinnego człowieka.
Jeśli jednak proces wciąż trwa ,mogę dostarczyć dowód jego niewinności.
-Jaki dowód -spytała młoda kobieta ,mimowolnie zaciekawiona.
-Ja jestem tym dowodem -odpowiedział Adam. Człowiek ,który zlecił to zabójstwo mnie postrzelił a potem zostawił w swoim domu ,pewny ,że nie żyje.Rozumie pani teraz jakie to ważne.
-Tak -zgodziła się Miranda. Ale ja pojadę z panem.
-Ale dam sobie sam radę -odparł mężczyzna z irytacją.
-Nie da pan sobie rady -rzekła młoda kobieta.I proszę się ze mną nie kłócić. Jadę z panem i już.
W jej oczach zapalili się iskierki i Adam się nieco zdziwił ,bo pierwszy raz w życiu spotkał kobietę ,równie upartą jak on sam.