www.bonanza.pl

ADA

Ok. nie poganiam Very Happy

Trudno będę cierpliwie czekać Mad

Niech autorka w spokoju popracuje Very Happy

Oczami wyobraźni widzę jak walę Adasia centralnie w jego głowę o hebanowych pięknych włosach ... Very Happy

na to warto czekać Very Happy

Aga

* * * *

Z piętra schodzili dwaj mężczyźni. Żywo rozważali sytuację Billa Endersa i oskarżeń Adama wysuwanych pod jego adresem. Adam siedział i na pewno wszystko słyszał.

-Ależ mi go szkoda. –Mada patrzyła ukradkiem w stronę mężczyzny.
-Nie tobie jednej….-westchnęła Camila.

-…Jeśli jest więcej niż dwadzieścia osiem mil ten cały Adam będzie musiał wszystko odszczekać.
-Moim zdaniem jest więcej niż trzydzieści.
-Najpierw zmierz potem się zakładaj.
-Jeśli ten facet z Pony Express nie przyjedzie za trzy minuty to znaczy, że ten cały Cartwright bardzo się pomylił.

Adam niespokojnie poruszył się na fotelu. Miętosił kapelusz w ręku i obracał go na wszystkie strony. Wyskubywał niewidzialne nitki, udając, że nie słyszy rozmowy na swój temat. Zerkał na zegar coraz bardziej nerwowo.

-Biedaczek. –Ewelina spojrzała w stronę Adama. –Gdyby mógł, zatrzymałby wzrokiem wskazówki.
-Są! –Aga podekscytowana wstała z krzesła.
-Nie gorączkuj się tak. –syknęła Kola. –Bo nas zauważą.

-Adamie dowiedziałam się, że tu jesteś. –żona Billa chwyciła dłoń Adama i trzymała ją dość długo. –Chcę porozmawiać. Jesteśmy przyjaciółmi od lat…
-Przykro mi Mary….-Adam delikatnie acz stanowczo zabrał dłoń.

-Brawo Adam nie daj się. –szepnęła Zorina.

-Gdyby nie moja żona, już bym się z tobą pojedynkował.
-Mężczyźni…-Mary spojrzała na Adama. –Myślą, że wszystko można załatwić za pomocą broni. Nie mówię o tobie Adamie…-Mary uśmiechnęła się i spojrzała z ukosa na męża.

-Widziałyście jak się na niego patrzy? –Kola zmarszczyła brwi.
-Jakby zapomniała, że obok stoi mąż. –Ewelina pokręciła głową.

-Mary powiedziała, że przyzwoity człowiek nie będzie krył przyjaciela jeśli kogoś zabił. Ty jesteś wzorem przyzwoitości.

-O tak... wzór przyzwoitości. –Mada potaknęła z zachwytem. -Podoba mi się to zdanie.
-Cii.. -ADA wyczekująco patrzyła na Adama.

-Myślałeś, ze mnie tam widziałeś...-kontynuował Bill. -...ale mylisz się. Nie zmienisz zdania jeśli nie będziesz pewien, że się myliłeś. To godne podziwu. Na pewno jest ci ciężko, nazwałeś przyjaciela mordercą.
-Tak, to straszne. –Adam spojrzał z bólem na przyjaciela.

-O kurczę jak mi go szkoda. –chlipnęła Aga.

-Zaczekajmy zostało jeszcze kilka minut. –Mary spojrzała na zegar wiszący w holu.

Adam również spojrzał. Wskazówki nieubłaganie przesuwały się. Westchnął i przygryzł wargę. Kapelusz w jego dłoniach po raz setny zataczał koło.

-Nie martw się, jeszcze dziś będziemy się z tego śmiali.

-Jasne. –ADA zacisnęła pięści. –Ależ mnie wkurza ta babka.
-A co z Twoim zamiłowaniem do człowieków. –niewyraźnie zażartowała Aga.
-Robisz się strasznie pamiętliwa. –Mada zerknęła na Agę. –Zaczynam się ciebie bać.
-E tam. To przez te podróże…nerwowa się zrobiłam po wizycie w więzieniu.
-Cicho wyszli. –Camila wskazała na drzwi, którymi zniknęli państwo Enders.
-Camila co robisz? –Kola chwyciła koleżankę za rękę.
-No co, podchodzę bliżej, to hotel... chyba nie zaburzę continuum czasowego?
-Cóż szkodzi? –Ewelina i Zorina wstały.
-Co wy chcecie zrobić? –Mada wstała. –Będziecie się tak w niego gapić jak sroka w gnat?
-Ty się lepiej nie odzywaj, „panno patrząca na rannego Adama nie pomagająca mu wstać” -Aga nie mogła darować koleżance akcji z pośladkami. –idziemy tylko popatrzeć ….na zegar.
-Jasne…idę z wami.

Dziewczyny zbliżyły się do Adama patrzącego za oddalającymi się „przyjaciółmi”. Stał zamyślony nie wiedząc, że za jego plecami wpatruje się w niego w niemym zachwycie kilka par oczu. Odwrócił się zerkając na zegar nie widząc tłoczącej się grupki dziewcząt.
Zrezygnowany powoli zamknął drzwi. Ze spuszczoną głową zmierzał do fotela. Dziewczęta w ostatniej chwili się rozstąpiły. Adam usiadł i rzucił kapeluszem o ziemię.

-Gdzie? –syknęła Ewelina chwytając Madę za nadgarstek.
-Ja tylko chciałam…
-Sam sobie podniesie. –szepnęła ADA.
-Jak mi go szkoda. –Kola patrzyła to na zegar to na Adasia.
-Mnie też. –Camila pociągnęła nosem i podniosła kapelusz.

Dziewczyny zamarły. Adam spojrzał na dziewczyny i pytająco uniósł brwi.

-Eee…
-Yes?
-Pański kapelusz. –Camila podeszła dwa kroki i roztapiając się pod Adasiowym spojrzeniem podała mu jego własność.
-To my już idziemy. –Zorina chwyciła za łokieć koleżankę.
-Chciałyśmy tylko powiedzieć….
-…że wierzymy ci…
-…to znaczy panu….panie Cartwright.

Dziewczęta wycofywały się rakiem w stronę wyjścia po raz ostatni napawając się widokiem majestatycznie zafrasowanego Adama.

-Czy my się przypadkiem nie znamy.? –Adam zmarszczył brwi zerkając na ADĘ i Madę.
-Nie, skąd. –zaprzeczyła żywo ADA.
-Do widzenia. –nieśmiało uśmiechnęła się Mada.
-…I powodzenia. –Ewelina pomachała szydełkiem niemal zderzając się w drzwiach z małym Joe. Za nim weszli Hoss i Ben.
-I’m sorry –mały Joe w ostatniej chwili uchylił się przed dziewczyną uchylając kapelusza.. -I co Adam nie dajesz za wygraną?

-Uff…-Zorina westchnęła z ulgą kiedy drzwi zamknęły się za nimi.
-Mamy tylko obserwować…ob-ser-wo-wać. –Aga pokręciła zrezygnowana głową.
-Za dużo marudzisz. –Kola zerknęła na koleżankę. –Nic się nie stało.
-Ale mogło.
-To tylko kapelusz. –Camila nawet nie siliła się na skruchę. –Cóż za doznanie. Byłam kilka centymetrów od niego. –westchnęła rozanielona.
-Niektórzy byli bliżej. –Zorina spojrzała mimowolnie na ADĘ i Madę.
-Długo będziecie nam to wypominać? –ADA parsknęła śmiechem.
-Nie, tylko do końca życia.. li tylko i jedynie do końca życia. –Ewelina zazdrośnie westchnęła nim wcisnęła guzik.

* * * *

Gość

Aż tak bardzo cię zestresowała wizyta w więzieniu Aga?

Bardzo przyjemny kolejny fragment:) Gdzie jeszcze skoczymy?

Aga

...zobaczymy gdzie nas poniesie... Rolling Eyes

Kola

Gość

a masz już kolejne pomysły, czy oglądasz odcinki w poszukiwaniu inspiracji? Smile

Ewelina

Aga

Mam kilkanaście ulubionych odcinków, ale postaram się wziąć również pod uwagę wasze sugestie Rolling Eyes

Mada

"-Czy my się przypadkiem nie znamy.? –Adam zmarszczył brwi zerkając na ADĘ i Madę. "
Jestem w rozpaczy. Crying or Very sad

On mnie nie pamięta. To znaczy coś tam niby kojarzy, ale moja twarz nie zapadła mu w pamięć. Straszne. Laughing

Szkoda, że nie miałam przy sobie tego tomiku wierszy. Mogłabym zwrócić i wtedy na pewno by sobie przypomniał.

Emocjonujący fragment. My wszystkie takie współczujące, nieutulone w żalu, że Adam cierpi, mimo że racja jest po jego stronie. Ach!

Aga

Aga

Mada nie wymagaj od niego zbyt wiele....ranny był...i za wiele Ciebie nie widział, wszak Twoje łapki na jego innej części jestestwa były ...a oczy z przodu...może po dotyku by rozpoznał? Cool

Ewelina

Proponujesz grę w "salonowca" w niektórych rejonach nazywaną "szlachetnym" Very Happy

Aga

proponujesz tę grę na Joe zastosować Rolling Eyes

bo Adama wolałabym oszczędzić...

Mada

Ewelino, na tę grę mówiło się też "dupnik". Rolling Eyes

Aga

ciekawe jak niby rozpoznać od kogo się szpica dostało Confused