www.bonanza.pl

Ewelina

To co teraz obserwujemy? Sprintime?

Aga

pomysł niezły, ale wiele to ich spod błota widać nie będzie Rolling Eyes

Ewelina

I o to chodzi ... o to chodzi ... przecież potem juz byli czyści! Więc kiedyś musieli się pozbawić tej błotnej "maseczki" ... mniemam, że w kąpieli Rolling Eyes

Gość

ADA

To chyba Senszen i Candy Wink

zorina13

Bardzo ładna para.

Aga

Co na to Senszen? Wink

Gość

Para jest bardzo ładna Smile

zdjęcie bardzo pasuję do scenki, która opisała Aga Smile

Aga, a jak tobie pasuję do wizji twórczej?

Gość

Skoro już ostatnio był poruszony temat - kiedy planujesz kolejną odsłonę? Mimo braku czasu masz jakieś pomysły?
Smile

Aga

pomysły mam....od wtorku wklejam... Very Happy

zabieram się za "koniki" kleję "na planie"... Rolling Eyes

Gość

Dobre wiadomości Smile

Czekam więc niecierpliwie Very Happy

Aga

a Ty chyba też miałaś skrobnąć : Cool

Gość

Jeszcze nie mam dobrego pomysłu na całość, więc jak na razie tylko myślę Smile

Bez pomysłu i fabuły tym razem ani rusz!

Aga

to myśl...to dobry pomysł ....lol:

Aga

* * * * *
Tylko nie krzyczcie ...to przez ten UPAŁ Evil or Very Mad

* * * * *

-Witam w Wirginia City ojcze.
-Bardzo dziękujemy.
-Zabawicie tu dłużej?
-Nie chcemy tylko napoić konie.

-Dobra koleżanki, wpasowujemy się w o-to-cze-nie. -ADA patrząc spod półprzymkniętych oczu powoli podeszła do grupki obcych na środku ulicy.
-Dyskretnie…-szepnęła Kola.
-….i powoli…-dodała Ewelina.
-Usmażymy się zobaczycie. Mnie już gorąco. –Aga sapiąc otarła pot z czoła.
-Marudzisz….-Mada upychała niesforny kosmyk pod czepek.
-Nie dość, że suknie do kostek z długim rękawem to jeszcze peleryny do ziemi, ja oszaleję. –Aga stękała jak nigdy.
-Przestań jęczeć. –syknęła Ewelina. –Bo przegapimy fajną akcję.
-Lubię sukienki. –Senszen gładziła niewidzialną fałdkę na udzie.
-Mnie dziwi, że ADA dała sobie wcisnąć sukienkę. –Camila zmarszczyła brwi dostrzegając dziwną wypukłość na biodrze koleżanki. –Co to? –dotknęła. -Matko ty masz broń!
-Cii….oszalałaś. –szepnęła ADA.
-To ty oszalałaś. –Kola podniosła głos. –Jesteśmy…. Niosące nadzieję… -powiedziała patetycznie unosząc brwi. -….a nie rewolwerowcami.
-Akurat z tym bym się kłóciła. –ADA spojrzała znacząco na koleżankę. –Takie z nas niosące nadzieję, jak z Adama eunuch. To na wszelki wypadek. Przecież wiecie co będzie po drodze…
Chichot koleżanek na chwilę odwrócił uwagę od rewolweru ADY.
-Ale strzelby tam nie schowałaś? –Mada spojrzała łobuzersko.
-Nie, ale….-tu ADA uniosła kawałek sukni ukazując przymocowany nad kostką sporych rozmiarów ….
-O matko! –Aga wytrzeszczyła oczy z zachwytem. –Toż to nóż a’la Rambo.
-Super nie. –ADA mrugnęła. –Ma busolę, a w środku w rękojeści igła z nitką….
-Wiem…-przerwała podekscytowana Aga. –zapałki, żyłka, haczyk do łowienia ryb...-wyliczała.
-Ten nóż wygląda tak jakbyś zamierzała oprawić rekina. –Senszen patrzyła ze zgrozą.
-Po co prawdziwemu mężczyźnie igła i nitka w dziczy? –Domi spojrzała na ADĘ.
-To proste, żeby zszył sobie ranę…w razie czego…
-E to nie dla mnie. –Domi machnęła ręką. –Nie umiem szyć.
-Ciszej. –Lidka położyła palec na ustach. –To Regina.

-Mamy za sobą długą podróż. Wędrujemy aż z Ohio.

-Patrzcie na Adama. –Senszen głową wskazała na mężczyznę, zupełnie bez potrzeby zresztą bo koleżanki gapiły się w niego z zachwytem od dłuższej chwili jak sroki w gnat.
-Jakby w niego piorun strzelił. –z rozmarzeniem patrzyła Ewelina.
-Miłość od pierwszego wejrzenia. –Zorina pociągnęła nosem.
-Piękna sprawa, piękna….-Ewelina walczyła ze wzruszeniem.
-Żeby tak na mnie spojrzał. –westchnęła Mada.
-Takich mężczyzn już nie ma. –rozmarzyła się Lidka.
-W zasadzie nie wiem co MY tu robimy? –Bell spojrzała na Domi. –Będziemy zdzierać sobie pięty żeby patrzeć na waszego Adama wpatrującego się w Reginę?
-Racja. –przytaknęła Domi. –Małego Joe przecież nie ma i nie będzie tutaj.
-Nie jęczcie dziewczęta, mamy się nie rozdzielać przecież wiecie. Po ostatniej wpadce w więzieniu podróżujemy razem . –Zorina spojrzała na koleżanki. –A poza tym trudno zedrzeć pięty w butach sportowych.

Z gardeł Domi i Bell wydobył się żałosny jęk.

-Czuję się winna. –Senszen spojrzała na koleżanki. –Gdyby nie ja…
-Trudno Senszen, nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem. –krótko skwitowała Lidka.
-Spójrzcie jak on się pięknie oparł barkiem o filar. –Mada złapała za ramię ADĘ.
https://www.youtube.com/watch?v=6ZMXX2Ek5IQ#t=235
-A jak pięknie kciukami zahaczył o pas z bronią. –dodała Camila.
-I pasek nie najgorszy…-zauważyła Aga.
-Uśmiecha się tak….-ADA żałośnie pokręciła głową. –Chyba ta podróż będzie bardzo ciężka dla moich hormonów.
-On rzadko miał taki rozmarzony wzrok. –Ewelina chwyciła się za serce.
-Auć.- Kola potarła dłonią udo. –Co ty tam masz Ewelina?
-Pytasz jakbyś mnie nie znała. –Ewelina wzruszyła ramionami. –Na pewno to nie broń. –spojrzała znacząco na ADĘ.
-Mam nadzieję, nie ma co niezłe z nas Niosące nadzieję. –parsknęła Lidka. –Z takim zapleczem to nikt nam nie podskoczy.
-Czy to nie Sam Bord rozmawia z Adamem? –Zorina wskazała dyskretnie palcem na mężczyznę który podszedł do Adama.
-On.- Mada zmarszczyła brwi. –Musiał się przyplątać…
-Ano musiał…-westchnęła Ewelina.
-Sam Bord to kłopoty? –zapytała Domi. -Jakoś nie pamiętam.
-Niestety.-zasępiła się Bell.
-O nie…patrzcie. –przerwała Lidka. –To te pijaczyny.

-Czarny kapelusz, czarna kapota broda jak u kozła. –rechotał jeden z nich.
-Chcemy gdzieś zanocować nie szukamy kłopotów.-odezwał się ojciec Reginy.

-Ale mam ochotę mu dokopać. –szepnęła Senszen.
-Ty? –Mada była w szoku. –Aleś się wojownicza zrobiłaś.
-Wkurza mnie kiedy bez powodu zaczepia się innych. –szepnęła Zorina.
-Mnie chyba bardziej wkurza ojciec Reginy, który się nie broni. –dodała Ewelina.
-Dziewczyny policzmy do dziesięciu.-Bell spojrzała na koleżanki. –Jesteśmy pokojowymi ludźmi pamiętacie?
-Udajemy….a to zasadnicza różnica. –przez zęby powiedziała Mada.
-Otóż to. –zmarszczyła brwi Lidka.

Tętent koni dobiegł uszu dziewczyn. Adam i Sam Bord nadjechali błyskawicznie. Adam płynnie, niemal w biegu zsiadł z konia, chwycił prowodyra nieprzyjemnej sytuacji i mocnym ciosem w szczękę powalił na ziemię.

-Wszystko w porządku? –spojrzał na kobietę ściągając kapelusz.
-Tak.-odpowiedziała Regina wpatrzona w oczy mężczyzny.
-Stój. –krzyknął Bord mierząc do pijaczka, który wstając sięgnął do biodra. -Nawet nie próbuj! –Sam Bord mierzył pewnie patrząc z uśmiechem na mężczyznę.-Zabierz go stąd i wynoście się obaj. –dodał również do współtowarzysza pijaczka.

Dalsza podróż mijała całkiem nudno. Dziewczynom doskwierało słońce, pragnienie i nuda przez większość czasu. Jedyną rozrywką było patrzenie na Adama i do tego z daleka. Chętnie wdałyby się w pogawędkę z nim, ale to też nie wchodziło w grę.

-Powiedzmy sobie szczerze. –ADA spojrzała na koleżanki podczas postoju. –To był głupi pomysł.
-Masz rację. –przyznała Ewelina. –Patrzenie na Adama, który jest zakochany w Reginie jest ponad moje siły. Chociaż zawsze lubiłam ich znajomość.
-A co będzie po kolacji? Adam będzie cudownie spędzał urocze chwile z Reginą na naszych oczach. –Mada zajrzała do notatek.
-Cudowne chwile.-westchnęła Zorina.
-Namiętne…-pociągnęła nosem Ewelina.
-Do kitu ten skok. –stwierdziła Kola.
-Może pogadajmy z nim. W końcu jesteśmy wdzięczne za ocalenie Reginy.
-Jasne już to widzę. –powątpiewała Zorina. –Otoczymy go, będziemy robić maślane oczy…
-….i rumienić się jak pensjonarki. –dodała Domi.
-No akurat ….ty będziesz się rumienić na widok Adama? –parsknęła Mada.
-No co, on też mi się podoba…co prawda nie tak jak Joe…
-Wiadomo.-dodała Bell. –Joe jest najpiękniejszy koniec i kropka.
-Uzna nas za nawiedzone. –pokiwała głową Senszen.
-Czyli wracamy. –zawyrokowała Aga.
-Zaczekajmy do wieczora. –ADA zaprotestowała. –Będzie strzelanina. Nie po to brałam rewolwer, żeby go nieść bez sensu w tym skwarze.
-Nie wspominając o tej „siekierze” nad kostką. –zakpiła Lidka.
-Nóż, nie siekiera, do obrony tylko…
-…li i jedynie. –zaśmiała się Ewelina.
-Dobra dziewczęta, powoli wycofujemy się. Dyskretnie i cicho. Na trzy cztery….
-No i? –Zorina spojrzała na dziewczyny.
-Chyba jednak zniosę widok całującego się Adama na żywo z inną babeczką. –Mada nawet nie sięgnęła do zegarka.
-Ja też. –Ewelina dodała z niewinną miną.
-Czyli zostajemy? –Camila uśmiechnęła się szeroko.
-Super. –ADA pomacała broń przez materiał sukni. –Obiecuję, strzelać do szyszek. –dodała na wszelki wypadek.
-Ale tylko do kolacji i chwili po…-Lidka spojrzała na dziewczyny. –Wiecie?
-Wiemy, wiemy. –Senszen westchnęła.
-Mnie też nie uśmiecha się przypatrywanie się jak Bord zabija Jacoba. –skrzywiła się Aga.
-Tym bardziej, że wiemy iż tak się stanie. –Mada patrzyła z wbitym wzrokiem w ziemię.
-Chyba jednak odechciało mi się tej podróży. –ADA popatrzyła na koleżanki. –Mam broń i nie wiem czy nie zawaham się jej użyć.
-A więc wracamy.
-Przegapimy wściekłego Adama. –westchnęła Mada sięgając do zegarka.
-Tak rzadko to robił. –zawahała się Aga.
-I był tak pięknie utytłany na końcu. –ADA również sięgnęła do nadgarstka.

Dziewczyny westchnęły i rozejrzały się po obozowisku. Ostatni raz spojrzały na Adama. Nikt nie zauważył ich zniknięcia.