www.bonanza.pl

Aga

Licho Cię tam wie....przez okno Ci nie zaglądam Rolling Eyes

Aga

* * * *

-Ten upał mnie wykończy. –ADA wachlowała się czasopismem.
-ADA przysuń się bliżej, niech twoje machanie nie idzie na darmo. –Aga uśmiechnęła się szeroko.
-Czy ty mnie ostatnio za bardzo nie wykorzystujesz?
-Nie przypominam sobie. Natomiast serce mnie boli kiedy marnuje się tyle chłodnego powietrza.
-Znaj zatem moje dobre serce.
-Mada jakie jest hasło do sejfu? –Senszen podeszła do ściany.
-Hm?
-Mada, chcę wyciągnąć zegarki. –Senszen spojrzała wyczekująco.
-Dzisiejsza data. –Mada mruknęła znad mapy.
-Nie działa. Jesteś pewna?
-Spróbuj wczorajszą.
-Mada jesteś roztargniona, no, no.
-To ten upał. –Mada westchnęła ciężko.
-Gorąco i nudno. –Camila oparła się dłońmi o parapet patrząc w dal.
-Marzy mi się kąpiel w chłodnym jeziorze Tahoe. – westchnęła Domi.
-Najlepiej w towarzystwie małego Joe. –dodała rozmarzona Isabell.

Senszen otworzyła sejf i wyciągnęła zegarki biorąc przy okazji kroniki. Już miała zamknąć sejf kiedy dostrzegła gruby zeszyt, którego wcześniej nie widziała.

-Mada co to? –pomachała znaleziskiem w kierunku dziewczyny.
-Kroniki...- Mada zbyt zabsorbowana wyliczeniami nawet nie podniosła głowy. Ewelina właśnie jej coś pokazywała.
-Daj Senszen te zegarki, wymienię baterie. –Zorina wyciągnęła rękę.
-Dzięki.- Senszen usiadła w wolnym fotelu i zaczęła przeglądać kroniki. –Dokąd by tu skoczyć? Może coś z życia Adama?
-Gdzie nasz deser? Ktoś obiecywał nam mrożoną kawę z gałką lodów, bitą śmietaną i truskawkami. –Domi wstała i podeszła do Senszen. –Ja tam wolałabym zobaczyć Joe.
-Kawa mrożona wedle życzenia. –w drzwiach z tacą kilkunastu szklanek stanęła Lidka.
-Nareszcie. –Camila przejęła tacę i rozdała kawę.
-I jak? Wybrałyście coś? –Lidka zajrzała przez ramię Senszen.
-Nie możemy się zdecydować. –Senszen przewracała strony. –Wiecie, że Candy nigdy się nie ożenił?
-Nie, jego losów nie śledzę. –Bell usiadła obok. –A co żal ci Candy’ego?
-Nie o to chodzi, przysięgłabym, ze kiedyś czytałam, iż założył rodzinę.
-Pewnie Ci się zdawało.
-Może….jeśli się nie pomyliłam miał żonę dwóch synów…ale dość o tym….jaki fragment z życia mieszkańców Wirginia City nas tym razem interesuje?
-Joe! –niemal równocześnie zawołały Domi i Bell.
-Will! -Zorina niemal weszła im w słowo.
-Moje zdanie znacie. –Senszen wzruszyła ramionami.
-Adam to oczywiste- ADA przełknęła truskwakę.
-Nie mamy tyle czasu, proponuję losowanie. –Ewelina na chwilę przerwała. –Może każdy napisze gdzie chce skoczyć i ….
-Nie zgadzamy się. –przerwała Bell. –To oczywiste, że wygra Adam.
-Może nie. Może tym razem wygra Joe? –Ewelina zrobiła uśmiech a’la banan.
-Trele morele. –Domi zmarszczyła brwi. –Powiedz mi jeszcze, że pierwsza na niego zagłosujesz.
-W sumie dziewczyny raz widziały swojego ulubieńca. –wtrąciła Lidka.
-Niby tak. –dodała Camila.
-Żądamy sprawiedliwości. –Bell kuła żelazo póki gorące. –Chcemy Joe.
-Tak o mamciu nie bądźcie takie. –Domi podekscytowana wierciła się w fotelu. –Ostatni raz co?
-Dobra wygrałyście. Koleżanki? –ADA spojrzała na resztę.-Zgadzamy się wszystkie?
-A niech wam będzie. –Mada machnęła dłonią.
-W sumie czemu nie. –Zorina zgodziła się, a Lidka kiwnęła głową.
-Ewelina? –Aga spojrzała wyczekująco na koleżankę.

Twarz koleżanki zdradzała wewnętrzną walkę. Ewelina zamknęła oczy i zacisnęła usta. W końcu kiedy nie mogła znieść intensywnych spojrzeń Bell i Domi zrezygnowana westchnęła żałośnie.

-A niech to! Ale pod jednym warunkiem. Joe i Adam. Ten duet mogę obserwować. Samego Joe nie zdzierżę.
-Ok., nie ma sprawy. –Bell wstała. –Senszen daj nam kroniki wybierzemy fragment z życia Joe.
-Ależ proszę. –Senszen uśmiechnęła się szeroko. Chwilę piła kawę patrząc na Madę i Ewelinę. Ogarnęła z wolna resztę koleżanek. Aga i ADA szeptały coś między sobą. Zorina i Camila wymieniały baterie w zegarkach, a Lidka synchronizowała dane. Domi i Bell zaabsorbowane przewracały strony kroniki , podekscytowane naradzając się szeptem. Senszen ziewnęła dyskretnie. I jej upał dawał się we znaki. Strzepnęła znudzona niewidzialny pyłek z mankietu koszuli. W końcu jej wzrok padł na zeszyt wyciągnięty z sejfu. Zmarszczyła brwi i znudzonym ruchem położyła go sobie na kolanach. Notatki Mady, sprawozdania z podróży. „Mada ma bardzo precyzyjne notatki, fiu, fiu” –Senszen z podziwem przewracała strony. Było tu wszystko; podróże, które się odbyły, według kolejności, liczby uczestników. Był rozdział poświecony realiom epoki, zwyczajom, ubiorom i wielu innym rzeczom, o których wszystkie dyskutowały buszując w necie lub dzieląc się wiedzą z innych źródeł. „Ale żeby takie dokładne notatki?” –Senszen spojrzała na koleżankę z podziwem.

-Słyszałaś ADA? –Aga zbliżyła się do twarzy koleżanki.
-Słyszałam, ale nie przejmowałabym się tym. Senszen powiedziała, że wydawało jej się tylko, że Candy był żonaty.
-Niby tak, ale w końcu może sobie przypomnieć, że Candy był żonaty z Alice Bartley i miał z nią dwójkę chłopców. –Aga nie dawała za wygraną.
-Tak...-westchnęła ADA. –dopóki w więzieniu nie spotkał Senszen i nie zakochał się w niej od pierwszego wejrzenia.
-Myślisz, że to z powodu Senszen nigdy się nie ożenił z Alice?
-Tak myślę, bo niby jak inaczej to wytłumaczyć? Gdyby nie spotkał Senszen w więzieniu, kilka dni później zakochałby się kulturalnie w Alice Bartley, a tak…spotkanie sprawiło, że nastąpiło małe zaburzenie.

Senszen zatopiona czytała notatki Mady. Większość znały wszystkie. Zaintrygował ją jeden z rozdziałów „Alternatywna przyszłość związana z zaburzeniem continuum czasoprzestrzennego przez poszczególnych członków grupy badawczej”. Senszen niespodziewala się znaleźć coś w tym rozdziale, wszak robiły wszystko by w żaden sposób nie zmienić przyszłości obserwowanych poprzez nieopatrzne grzebanie w ich teraźniejszości. A poza tym nie mogły wiedzieć co zmieniły bo wracając do współczesności nie pamiętały co zmieniło się w życiorysach osób z przeszłości. Chyba, że ktoś siedział tu i odnotował prawdziwe życie osobnika i jego alternatywne rozwiązanie.

-I co dziewczęta wybrałyście? –Senszen odłożyła zeszyt i zerknęła na Domi i Bell.
-Tak. –równocześnie krzyknęły. –Chcemy zobaczyć jak Joe niósł brata na rękach, strzelając jednocześnie do Indian.
-Nie!!! Tylko nie to!!!

Dziewczyny parsknęły śmiechem. Nie trzeba było zgadywać kto tak jęczał. Very Happy

-Kto zostaje?
-Ja! –Ewelina podniosła rękę jak uczennica w szkole. –Chętnie będę studiować kroniki i w razie czego ruszę wam na pomoc.
-Ewelina o nie! Ty skaczesz z nami. Musisz TO zobaczyć na własne oczy. –Bell nie dawała za wygraną.
-I uwierzyć w naszego ulubieńca.-dodała Domi.
-Ja chętnie zostanę. –Senszen spojrzała na koleżanki. –Poleniuchuję, co wy na to?
-Zgoda.

Dziewczyny założyły zegarki. Spojrzały na siebie podekscytowane i wcisnęły guziki.
Senszen sięgnęła po notatnik Mady. Ze zdziwieniem zobaczyła swoje imię jako jedynej, która do tej pory zaburzyła przyszłość jednego z mieszkańców Wirginia City. Z jeszcze większym zdziwieniem przeczytała bardzo szczegółową notatkę Mady o tym incydencie. Opadła jej szczęka.

* * * *
mam nadzieję, że nie jest to tak zawiłe Rolling Eyes

* * * *

Gość

Mam wrażenie, że zbliżasz się do końca? Czy się mylę?

Ciekawy odcinek, pośmiałam się Very Happy

Aga

Tak Senszen od dwóch tygodni... Very Happy

ADA

zorina13

Co charakterystyczne ,każda zawsze myśli o swym ulubieńcu.

Ewelina

Nic mi nie zostanie oszczędzone ... cóż zobaczę, jak Joe niesie Adama na rękach, biegnąc i ostrzeliwując się z karabinu ... bodajże Very Happy

Koleżanka powinna dołożyć mu plecaczek na plecy i harmonijkę ... żeby mógł lepiej się wykazać ... Surprised

Jedyna pociecha, to satysfakcja z jaką wygłoszę uwagę, że "nóżki mu się wygły od tego czarownego ciężaru" Very Happy

Nie daruję jej sobie ... ja też muszę mieć jakieś przyjemności ... dodam, że wygły przejściowo. Po pewnym czasie wrócą do pierwotnego stanu Very Happy

Mada

Gość

sama nie wiem co zrobię Laughing

to wygląda na bardzo nieszczęśliwy zbieg okoliczności. Ale coś takiego trudno naprawić...

Isabella3

Aga, ja byłam pewna, że przeczytam jak przenosimy się do Joe a tu... koniec Shocked

Nie mogę doczekać się dalszego ciągu. Przerwałaś w najciekawszym momencie Laughing

A ten odcinek, którym Joe niesie Adama na rękach to z trzeciego sezonu Bonanzy. Młodziutki tam był bardzo... Sad

Ale nie narzekam Wink

Ewelina

Joe nie tylko niesie Adama! On biegnie z Adamem na rękach a przy tym strzela do Indian! Jakby on tego brata z trudem na plecach taszczył, zgięty z wysiłku, to byłoby wiarygodne ... a tak, to sobie można żarty niezłe robić ... i niewiele tu pomoże magia ekranu i olśniewający uśmiech Joe Very Happy

Aga

Choćbyście nie wiem jak jojczyły nie odbiorę Bell i Domi satysfakcji z obejrzenia ich "serca" na żywo....a WY będziecie na to patrzeć Laughing

.....nie prowokuj mnie Ewelina bo może nawet będziesz patrzeć z zachwytem Rolling Eyes

ADA

Isabella3

Ewelina

Muszę ... koniecznie muszę wygłosić to spostrzeżenie o nożynach Joe, które się wygły niczym te szyny tramwajowe w dowcipie. Nie przepuszczę takiej okazji Very Happy