www.bonanza.pl

Gość

Mada

Ewelina

Niesamowicie rozbawiło mnie "wsparcie" duchowe pań pomagających Indii. Te wspomnienia rozmaitych przypadków i wypadków, po których mężowie tak bardzo się zmieniali. India wydawała się średnio podniesiona na duchu i wcale się jej nie dziwię ... cud, że przy trzecim omówionym przypadku sama nie zemdlała. Griff świetnie podsumował wzmianką o mężu jednej z pań trzymającym w ramionach dorodną paprotkę i śpiewającym '10 małych Indian"? Aluzyjnie. Być może to szanowna małżonka barda miała być kolejnym Indianinem Wink

Scena w sypialni bardzo ciekawa i ten malowniczy opis burzy i szyby wypadającej z okiennej ramy. Niby proza życia codzennego, a sama poezja ... ...

Aga

Przeczytałam, też mnie ta szyba wypadająca zadziałała na wyobraźnię. Smile

Gość

szukałam zdjęcia tego okna, pod którym siedzieć miała India... I doszłam do wniosku, że bardzo ciemno było w Ponderosie. Okna najczęściej mieli zasłonięte.

lucy

Gość

***

Candy obudził się gwałtownie. Z trudem podniósł się na łokciu i rozejrzał po pokoju. Rozcięcie na głowie mocno go piekło, plecy strasznie bolały. Z trudem zebrał rozproszone, rozespane myśli. Zamknął oczy, mocno, aż zobaczył rozbłyski światła pod powiekami. Powoli dochodziło do niego wszystko, co było dookoła. Deszcz stukający o szyby, woda ściekająca z dachu. Nad domem przetoczył się kolejny grzmot i Candy otworzył oczy. Miał wrażenie, że jednak obudziło go coś innego. Usiadł na łóżku i stłumił w ustach przekleństwo. Przesunął ręka po lekko chropawej powierzchni pościeli. Światło padało z innej strony niż zwykle. Pościel miała inny zapach niż zazwyczaj… jakby przesuszonego siana. Zamrugał kilka razy, aż oczy mu się przyzwyczaiły do półmroku. Rozejrzał się po sypialni. Złapał się za głowę i lekko nią potrząsnął.

***

- Indio, co się stało? – poczuła jak ktoś kładzie jej rękę na ramieniu. Pokręciła głową, niezdolna chwilowo do wykrztuszenia nawet słowa.
- Wszystko w porządku? – zobaczyła przed sobą twarz Bena Carwrighta.
Spojrzał on zaniepokojony na Adama, który stał obok. Widać było, że hałas wyrwał ich z łóżek. Ben miał na sobie swój ulubiony, bordowy szlafrok z aksamitnymi wyłogami, Adam zapinał jeszcze koszule.

Wzdrygnęła się raz jeszcze, kiedy huknęły drzwi. Do salonu wbiegł Griff i Jon.

- Wybuchł magazynek. – Griff odgarnął mokre włosy z czoła. – Część stodoły się zawaliła.
- Jakim cudem? – Ben osłupiał. – Jakim cudem? – podniósł głos.
- Ojcze… - Adam wyciągnął rękę. – Spokojnie.
- Dlaczego mam być spokojny? – retorycznie zapytał Ben, podnosząc głos. – Czyja niekompetencja zawiniła?!
- Spokojnie. – Adam wymownie spojrzał w jej kierunku.
- To histeria. – orzekł rozbawiony Jon, mierząc ją rozbawionym spojrzeniem. – Mogę jej pomóc… Jest prosty sposób na rozhisteryzowane kobiety…
- Daruj sobie. – uciął Adam. – Indio, idź na górę.

Kiwnęła głową i zsunęła się z blatu biurka. Stanęła na podłodze i usłyszała chrzęst szkła. Wciąż bez słowa, skierowała się do schodów i kurczowo schwyciła poręczy. Wchodząc po schodach starała się opanować. W uszach dalej jej dzwoniła, czuła zimny pot na rozpalonej szyi, przed oczami latały jej jasne plamki.

Kiedy weszła do sypialni i drżącymi rękoma zapaliła przykręconą lampę zauważyła, że Candy stoi przy łóżku.

Podszedł do niej powoli, wyciągnął ręce.

- Kochanie, kochanie…

Szum w głowie narastał, w piersi poczuła ucisk. Jasne plamki przed oczami zaczęły wirować i zlewać się ze sobą.

***

Byłą potwornie blada, oczy miała szeroko otwarte, źrenice bardzo rozszerzone. Kiedy tylko do niej podszedł – zachwiała się niebezpiecznie. Złapał ją w talii, pociągnął w stronę łóżka. Posadził ją na brzegu a sam przyklęknął. Szybko objął ją spojrzeniem. Na jej sukience połyskiwały drobiny szkła, koroneczka przy szyi pobrudzona byłą krwią, podobnie jak materiał rękawów. Przerażony nie szukał nawet zapięcia. Koronka łatwo dała się zrywać.

India patrzyła na niego szeroko otwartymi oczami. Była jak zesztywniała
Nie była ranna. Nagie ramiona, dekolt, szyja, poznaczone były jedynie drobnymi skaleczeniami.

- Indio, Independence… - wziął jej twarz w ręce. – Co się stało? Co ci jest?

W jej oczach coś zamigotało, usta jej zadrżały – zsunęła się z krawędzi posłania, wyciągnęła ramiona, objęła go i zaczęła całować.

Przywarła do niego całą sobą. Czuł jej zapach, jej ciepło, chłodne policzki i gorące, rozedrgane usta. Jej rozpuszczone włosy muskały jego twarz, ramiona. Szeptała coś do niego cicho, namiętnie. I z rozczarowaniem poczuł, jak się od niego lekko odsuwa.

- Candy?

Zamrugał, starając się powrócić do rzeczywistości.

- Mówiłaś coś?
- Pamiętasz mnie, prawda? Pamiętasz wszystko? – zapytała niepewnie.

Uśmiechnął się szeroko i objął ją mocniej.

- Po tym wstępie… To ja się przyznam do wszystkiego. Kochanie

Odetchnęła wyraźnie.

***

Deszcz lał mu się na głowę, ściekał po twarzy. Deszcz spływał też po połamanych deskach zawalonej stodoły, zbierając się gdzieniegdzie w błotnistych kałużach. Podniósł wyżej lampę. Pasy żółtawo, granatowych strug wody przecinały szarawe pnie, załamywały się na czarnych gałęziach ocalałych drzew.

- Nie ma sensu dzisiaj robić cokolwiek. – usłyszał za sobą głos. – Nic nie zobaczymy, jeszcze dojdzie do kolejnego wypadku.

Adam kiwnął głową.

- Jutro musimy oczyścić cały teren, wyłapać konie… O ile nam się uda. – ze smutkiem stwierdził.
- O ile drzwi były otwarte… Konie, które były w stajni mogły uciec. – Candy zastanowił się. – Większość koni była na pastwisku…
- One na pewno uciekły. Trzeba będzie je wyłapać. – powtórzył z trudem Adam.
- Jutro z samego rana… Słyszysz?
- Deszcz szumi. – Adam mruknął, ale podniósł lampę i rozejrzał się dookoła.

Gardło mu się ścisnęło. Odstawił lampę na ziemię i podbiegł szybko, ślizgając się lekko na błocie do zarośli przy drodze.
Wyciągnął rękę i pogłaskał łeb Sporta, spokojnie obgryzającego małą brzozę. W półmroku błyszczały ciemne oczy zwierzęcia.

- Masz mądrego konia. – zauważył Candy, podchodząc bliżej z lampą.
W okręgu światła zalśniły kolejne pary oczu. Źrebaczek, na drżących nogach podszedł bliżej i wetknął pysk w dłoń Adama, jakby szukał tam kostki cukru na pociechę.

zorina13

Piękna scena Indii i Candego.

Ewelina

Burza "narozrabiała" w Ponderosie Very Happy

Na szczęście pomogła w zbliżeniu się Indii i Candy'ego. Przypomniał sobie, jakie słowa należy częściej powtarzać żonie Very Happy

India była bardzo zdenerwowana ... może burzą, może tekstami "uczynnych" pań. Dobrze, że Candy wie, jak ją uspkoić Rolling Eyes

Dobrze, że koniom nic się nie stało, a fragment ze źrebaczkiem prześliczny Very Happy

Gość

Ewelina

ADA

Gość

ADA

ADA

Szkoda, ale i tak będę cierpliwie czekała, zwłaszcza, że India i Candy szalenie mi się podobają. To piękna para i z przyjemnością śledzę ich losy, chociaż faktycznie nieraz mają pod górkę Smile

Gość

mam nadzieję, że czekanie cię nie znuży Smile

W każdym razie postaram się, żeby kolejne fragmenty były ciekawe Smile

ADA

Nie ma obawy, bo przecież wiadomo, że Twoje opowiadanie jest niezwykle ciekawe i magiczne. Dlatego warto czekać Very Happy

Gość

dziękuję, aż się zaczerwieniłam Very Happy

Ale muszę przyznać, że wasze opowiadania czytam ze znacznie większymi emocjami Very Happy

Najmilsze jest, że każda z nas pisze inaczej i każda z nas znajdzie coś dla siebie Very Happy