www.bonanza.pl

Gość

Aga

Mada

Gość

Mada

lucy

Opis przebudzenia się Candy'ego w pierwszej chwili mnie zaniepokoił, scena na dole mnie nie uspokoiła. Jesteś mistrzem w eskalacji napięcia!
Dzięki, że wyjaśniłaś sytuację, trochę emocje mnie już podduszały!

Gość

***

Jon zacisnął zęby niezadowolony. Odgarnął mokre włosy z twarzy i powoli zaczął wchodzić po schodach. Był zły, rozczarowany i chciał jak najbardziej opóźnić chwilę rozmowy z Candym… a tym bardziej uniknąć rozmowy z Benem czy Adamem. Podniósł oczy i zobaczył coś, co natychmiast mu poprawiło humor i dodatkowo zapomniał dlaczego wszedł do domu.

Genevive stała przy balustradzie, patrząc zaniepokojonym wzrokiem na wybite okno, szkło na biurku, wodę na podłodze. Czerwone usta jej lekko drżały, ciemne rzęsy rzucały cień na pobladłe policzki, cienka koszulka nocna uwypuklała jej wszystkie walory. Ciemnozłote włosy spływały lokami na ramiona. Przypominała uroczego, pięknego aniołka.
Wyprostował się, poprawił nieco kamizelę i wszedł po ostatnich pięciu schodkach już całkiem szybko. Stanął przed nią. Wyglądała jeszcze piękniej niż na zabawie, kiedy nie mógł się zdobyć, by ja poprosić do tańca. Wypił sporo ponczu i grogu, ale niestety, nic to nie dało. Teraz, Genevive stała tuż przy nim, byli sami… Wszyscy dookoła spali.

- Co się stało? Usłyszałam jakiś huk i… - zapytała bojaźliwie. Z rozbawieniem pomyślał, ze nawet jej przerażenie jest inne, urocze.
- Nic aniołku, nic takiego. – przysunął się bliżej, Genevive zrobiła krok w tył i zasłoniła się ręką. Jej nieśmiałość też była inna, milsza niż zwykle u kobiet.
- A ten huk? – zapytała ciszej, odsuwając się jeszcze krok dalej.
- Nie odsuwaj się tak aniołku, jeszcze się potkniesz… - zwrócił jej uwagę rozbawiony. – Nic takiego się nie stało, żebyś miała się nad tym teraz zastanawiać… Śliczna jesteś, wiesz o tym? Co ja mówię na pewno wiesz… - język zaczął mu się lekko plątać, wyciągnął rękę, by dotknąć jej włosów.
- Zostaw mnie. – rzuciła.
- Nie bądź taka nieśmiała… - zaśmiał się. – Przecież nic ci nie zrobię… Możemy potańczyć.
- Nie chce. Wracam do swojego pokoju. – próbowała się odwrócić, ale złapał ją za ramię.
- Gdzie idziesz, kochanie? Przecież dopiero zaczynamy rozmawiać… Canaday jest dla Ciebie za stary, daruj sobie…

Szarpnęła się raz i drugi, ale jej nie puszczał. Podszedł krok bliżej. Poczuł jej zapach – jakby róże rosnące przy świeżo pobielonym płocie. Dziewczynie oczy się zaszkliły i próbowała się wyrwać raz jeszcze.

- Jon, puść ją. – usłyszał za sobą głos. Odwrócił się powoli, wściekły.
- Nic tobie do tego, odczep się kobieto.
- Jon, puszczaj ją. – India powtórzyła spokojnie, wychodząc z pokoju na korytarz.

Genevive wyrwała mu się w końcu i pobiegła do swojego pokoju. Nim zdążył zareagować, trzasnęła już drzwiami, usłyszał jak przekręca klucz w zamku.

- Jon, idź już spać. I trzymaj się z dala od dziewczyny.
- Bo co, doniesiesz na mnie? – Podszedł do niej szybkim krokiem i zatrzasnął jej przed nosem drzwi do sypialni. – Bo pokażesz mi, gdzie jest moje miejsce?
- Dziewczyna sobie nie życzyła takich amorów. Trzeba pomóc ci to zrozumieć?
- A coś ty taka troskliwa? Przykładna służąca?

Spojrzała na niego ze złością w oczach.

- Jesteś służba, tak samo jak my wszyscy. – zakpił z niej. Próbowała go wyminąć, ale złapał ja za ramię. – Nie wyrywaj się tak kochanie, jeszcze nie skończyłem.
- Jeżeli mnie nie puścisz, to zacznę krzyczeć. – zagroziła.
- Histeria… Jeszcze nie przeszła? Może pomóc jednak?

I wtedy uderzyła go w twarz. Spoliczkowała z obu stron. Zacisnął mocniej rękę na jej ramieniu, wciskając kciuk w zagłębienie pod obojczykiem.

- Ten jest najprostszy, działa? – spytała go. Miała już łzy w oczach, zrobiła się blada.

Puścił ja w końcu.

- Wiesz kochanie, uprzedzam tylko, że żadna kobieta długo miejsca w Ponderosie nie zagrzała. – wysyczał.

Minęła go, bez słowa i zniknęła w drugiej sypialni. Patrzył za wściekły, strasznie działała mu na nerwy. Bez ceregieli otworzył drzwi sypialni, gdzie spodziewał się zastać Candy’ego – ale łóżko było puste.
Zaklął pod nosem.

***

Candy wszedł do sypialni, przeciągając się ostrożnie. Był całkiem przemoczony, plecy mu mocno dokuczały – do tego stopnia, że lekko utykał, co go dodatkowo denerwowało.
W sypialni było cicho, łóżko było puste. India stała przy oknie, otulając się szlafrokiem.

- Honey, odejdź od tego okna. – spojrzała na niego lekko rozkojarzona.
- Spodobało ci się? Masz już dosyć mówienia do mnie po imieniu?
- Czasem warto coś zmienić. – uśmiechnął się do niej i zaczął energicznie wycierać włosy ręcznikiem.
- Daj mi to. – podeszła do niego, posadziła na łóżku i delikatnie wzięła do niego ręcznik. – Długo cię nie było.
- Musieliśmy zająć się końmi… miały nieco ciężką noc. A jak Cookie? Obudziła się?

India pokręciła głową.

- Wszystko w porządku, nie wiem po kim, ale sen ma kamienny.
- To dobrze. Czy mam jeszcze cię jakoś przekonać, że wszystko pamiętam? – zapytał radośnie, wziął od niej ręcznik i wstał, by zdjąć z siebie mokre ubranie.
- Candy, chce wyjechać.

Obrócił się zdziwiony.

- Mamy teraz kilka rzeczy do wykończenia… ale może później… Gdzieś pojedziemy. Na kilka dni chociaż. – uśmiechnął się do niej.
Nie patrzyła na niego, głowę miała spuszczoną. Wziął ja za podbródek i spróbował zajrzeć w oczy.
- Chce wyjechać. – powtórzyła. – Na stałe.
- Ale ja nie chce. – powiedział pierwsze, co mu przyszło do głowy. – Co się stało? Nie było mnie raptem trzy kwadranse a już…
- Czy ja mam przypomnieć, jak dziesięć lat temu sam chciałeś wyjeżdżać? Ja się wtedy potulnie zgodziłam, nie robiłam żadnych awantur… - wyrzuciła z siebie napastliwym tonem.
- Tutaj mamy dom. – przypomniał jej. – Dzięki tobie nabrałem ochoty, by w ogóle posiadać dom… Mam tutaj pracę…
- Chce wyjechać. – powtórzyła z uporem. – Zwykle się nie kłócę, zgadzam się na wszystko, powinieneś mnie wysłuchać.
- Ja nie mam zamiaru wyjeżdżać. A ty nie wyjedziesz ponownie sama, obiecałaś mi to, pamiętasz? – poirytował się lekko. – Poprzednim razem kiedy wyjechałaś… po powrocie własne dziecko mnie nie pamiętało. Co się dzieje, Indio? – trzymał ją za rękę, chyba nieco mocniej niż powinien.
- Obiecałam, pamiętam. – przyznała cicho.
- Więc?
- Chce wyjechać. Nie możesz mnie rozstawiać po kątach, kiedy ci się spodoba. Też mam coś do powiedzenia.

Zdenerwował się. Zacisnął dłoń na jej ramieniu.

- Jeżeli tak ci ze mną źle - to wyjeżdżaj. – warknął. – Ale nie zabierzesz mi córki.

Wyszarpnęła mu w końcu rękę i obróciła się do drzwi.

- Co ty robisz? – zdenerwował się.
- Jadę po ubrania. Swoje i Cookie.– wyjaśniła.

Złapał ją i przyciągnął do siebie. Oczy miała mokre. Ogarnął go wstyd – po raz pierwszy od kiedy pamiętał, tak się na nią zdenerwował.

- Pada. – odgarnął jej włosy do tyłu. – Czemu płaczesz? Czemu się kłócimy? Czemu ci źle?

Na ramieniu, tam gdzie trzymał dłoń, odcisnął się czerwony ślad. Ale wyżej, przy obojczyku, czerniał już znacznie większy siniak. Przeciągnął po nim palcem, czując, jak India dygoce. Jedną ręka ją przytulił do siebie, drugą, łagodnie podniósł jej twarz i spojrzał w oczy.

- Kto?

***

Griff stał między drzewami, czekając na Jona i Candy’ego. Czuł ja strugi deszczu spływają mu po włosach, po czole, wsiąkają w koszulę i w chustę. Trzęsły nim lekkie dreszcze, w gardle i w ustach czuł potworny niesmak. Przenikał go intensywny zapach lasu sosnowego i deszczu, wilgoci, mokrej ziemi. W ostrym, białym świetle lampy widział wszystko - aż nazbyt wyraźnie.

Ziemia była ciemna, miękka. Łatwo uginała się po ciężarem, tworząc miękkie zwały błota. Deszcz tworzył małe kałuże; w ciemnej tafli wody, poruszanej wciąż spadającymi kroplami, spoczywała trupioblada dłoń leżącego mężczyzny.

Camila

Co ten Jon sobie wyobrażał. Nic dziwnego, że poprzednia go nie chciała. Zachował się jak jakiś prostak. Ciekawe, co zrobi mu Candy za to, bo powinien coś zrobić.
I ciekawe kim jest ten trup z zakończenia?

zorina13

Groźnie się zrobiło w końcówce.

lucy

ADA

Gość

ADA

ADA

Faktycznie nerwy mogły puścić Candy'emu. Wydawało mi się, że jest bardzo silnym mężczyzną, ale przy takiej ilości wrażeń, każdy miałby dość Smile

Mada

Gość

krótki przerywnik Smile

***

Nie odpowiedziała. Opuściła głowę i zagryzła wargi. Odetchnął głęboko trzy razy, przytulił ją do siebie i posadził na łóżku. Otulił kołdrą i odwrócił się, by wziąć czysty ręcznik. Namoczył go w zimnej wodzie, usiadł na łóżku obok Indii. Najdelikatniej jak mógł przyłożył jej zimny ręcznik do ramienia. Objął ją i zaczął lekko kołysać.

Panowała cisza, przerywana jedynie jednostajnym stukotem kropel.

- Pamiętam jak na mnie wpadłeś, za pierwszym razem. – odezwała się cicho India. – skaleczyłam się wtedy w rękę.
- Pamiętam. – pocałował ją w ramię i poprawił kompres.
- Siedziałam później w domu, trzymałam na ręce zimny okład i zastanawiałam się, co byś zrobił, gdybym przyjęła twoje oświadczyny. – obróciła się trochę i oparła głowę na jego piersi.
- Pewnie bym miał problem z trzymaniem odbezpieczonego rewolweru w łóżku. To dosyć kłopotliwe.
- Masz mokrą koszulę. – zauważyła bezbarwnym tonem.
- Chyba już się czujesz nieco lepiej? – łagodnie zapytał.
- Trochę tak… - przyznała. – Przepraszam.
- To ja przepraszam, nie powinienem był wychodzić. Nie powinienem był na ciebie warczeć. Przepraszam. – po każdym zdaniu całował ją w głowę.

Milczała, wtulając twarz w jego koszulę. W końcu wyprostowała się, otarła policzki i oczy.

- Powinieneś zmienić koszulę. Jesteś przemoczony. Nie chce, żebyś chorował.

Uśmiechnął się do niej lekko.

- W porządku, przebiorę się. Potem zejdziemy na dół, rozpalę kominek… Wypijemy coś ciepłego… W porządku?

Kiwnęła głową.
Wstał i wyciągnął z szafki suchą koszule i spodnie.
Obserwował Indię, zapinając jednocześnie guziki. Była blada, ale już spokojniejsza.

- Dlaczego tu są tylko moje ubrania? I sukieneczka Cookie?
- Bo ja się mniej brudzę. – odwzajemniła jego słaby uśmiech.

Odetchnął z ulgą i uśmiechnął się wyraźniej. Przysiadł przy niej i pocałował.

- Zejdziemy teraz na dół? Usiądziesz w fotelu, okryję cię kocem, rozpalę w kominku… Napijesz się herbaty… W porządku?
India kiwnęła głową i włożyła swoje dłonie w jego dłoń. Podniósł je, pocałował.

- Za dużo na nas dzisiaj spadło. – podsumował. – Musimy się uspokoić.

zorina13

Miła ta scena ,ciepła ,rodzinna.
Widzę ,że masz wenę ostatnio.