www.bonanza.pl

zorina13

To się koleżankom spełniły marzenia.
I niesamowity mesmerysta ,też tutaj jest.

ADA

A jednak udało nam się trafić do Ponderosy. Tylko Bena i Małego Joe zabrakło do kompletu.

Mada

Gość

Mada

Senszen, nie narzekaj na swoją wenę. Służy Ci jak niewolnica. Wczoraj pojawiły się dwa fragmenty. Toż to rozpusta - jak mawiała moja babcia. Smile

Gość

Ona mnie czy ja jej - oto jest pytanie Very Happy

Aga

Gość

odnośnie prac z/na/przy sianku i przy koniach.

Aga

....a pod?.. Rolling Eyes

ADA

Gość

Ostatni odcinek Very Happy

Miłego czytania Smile

*************

- Nie jestem pewien, czy dobrze zrozumiałem. – powiedział Adam rozbawiony. – Od początku… Wszystko jest względne.
- Oczywiście. – potwierdziła senszen.
- Logiczne jest w tym wszystkim to, że brakuje tutaj logiki.
- Nie inaczej.

Adam rozejrzał się po rozpromienionych twarzach ADY, Agi, Mady i Eweliny.

- A wy znacie się na hodowli koni w sposób… teoretyczny? – zapytał retorycznie.
- Ale chętnie pomożemy. – Aga wtrąciła ochoczo. – Wszystko… machanie młotem, rabanie drewna, prostowanie gwoździ, przerzucanie siana.

Adam spojrzała na nią lekko zakłopotany. Nigdy by nie pozwolił, żeby kobieta wykonywała za niego takie prace.

- Może jednak zastanowimy się nad czymś innym. – wybrnął. – Ale chyba musimy wrócić do stajni, nie musimy rozmawiać tak na widoku. A właściwie, dlaczego jesteście tylko we cztery?
- Pięć. – machinalnie poprawiła go Mada.

Senszen machnęła tylko ręką.

- Nie jestem zainteresowana jego jestestwem. – stwierdziła.
- Proszę? – zdziwił się Adam. – Zresztą, może ja nie chce wiedzieć… - pokręcił głową.

Doszli do stajni, pierwsza weszła Mada. Szybko się jednak cofnęła, przerażona. Sport był niespokojny, wierzgał i rzucał łbem. Mada cofnęła się jeszcze o krok – i poczuła, że traci równowagę. Złapał ją Adam, który szedł za nią. Przez chwilę czuła jeszcze, jak ją obejmuje…

*************

- Wszystko w porządku? Nic się panience nie stało? – Trzymał ją przystojny brunet w szarym garniturze. Delikatnie pomógł jej wstać.

Mada wyprostowała się i spojrzała na niego. Miał ciemne, lekko falujące włosy, brunatne oczy o migdałowym wykroju, miękko wykrojone usta.

- Nic mi nie jest… pękł mi pasek w nowych sandałach i straciłam równowagę… - tłumaczyła się spokojnie.

Brunet się uśmiechnął – nawet w tym był podobny do Adama.

- Bardzo się cieszę. – z galanterią skłonił się. – Mam nadzieję, że nie zepsuje Ci to dnia.
- Na pewno nie… - lekko się zarumieniła pod jego spojrzeniem.
- Dziękuję za odwiedziny. - dalej się uśmiechał, w oczach zamigotały mu figlarne iskry.

*************

Aga, lekko przygnębiona, wybrała się na samotny spacer po Ogrodzie Japońskim. Czuła się tego dnia przytłoczona pracą i miała szczerą ochotę pobyć… sama. Jakby zupełnie wbrew sobie.
Szła powoli pod zielonymi łukami liści, różowo-białymi girlandami kwiatów – aż doszła do fontanny. Ta, niestety, była chyba wyłączona.

Aga westchnęła poirytowana i podeszła bliżej.

Lustro wody marszczone delikatnie przez lekki wiatr wyglądało jak jedwabna chusteczka. Rozejrzała się dookoła i wtedy zobaczyła, że niedaleko niej stoi – a w zasadzie pochyla się – mężczyzna. W zarysie jego nagich barków, krzywiźnie pleców, ułożeniu głowy – było coś dziwnie znajomego.

Fontanna ożyła.

Aga spojrzała na nią zdumiona.

Delikatny woal drobnych kropelek sunął po lustrze wody, załamując nisko padające promienie słoneczne i tworząc liczne fragmenty łuków zwiewnej tęczy o najróżniejszym nasyceniu barw.

- Podoba się? – zagadnął mężczyzna.

Mgiełka wodna osiadała na jego ramionach i czarnych włosach.

- Jest niezwykła – przyznała Aga, wpatrując się w uśmiechniętego bruneta. Ten sam uśmiech, dołeczki, fale kruczych włosów, zdecydowane łuki brwi…
- Właśnie ustawiam ją na dzisiejszy wieczór. – Powiedział spokojnie. – Jeszcze musze ustawić podkład muzyczny. Jesteś ciekawa jaki? – zapytał.
- Zdecydowanie. – Aga uśmiechnęła się lekko.
- Tak lepiej. – przyznał, patrząc na nią. Pochylił się raz jeszcze i po kilkunastu sekundach zabrzmiała muzyka.

Aga wybuchła śmiechem.

- Miałem nadzieję, że ci się spodoba. – uśmiechnął się łobuzersko.

Strumienie wody wystrzeliwały do góry w rytmicznym tempie motywu muzycznego z „Bonanzy”.

KONIEC

zorina13

Senszen ,należysz do mniejszości ,którą Adam nie interesuję.
W tym opowiadaniu brakowało mi Willa ,Zoriny ,Natanaela z tomahawkiem,Kamy i reszty dziewczyn.

Gość

Jak już wspomniałam Zorino, pamiętam o was. Pomyślałam, że traficie jednak do innego opowiadania. W ten sposób jest mi łatwiej was opisywać.

zorina13

To czekam na to nowe ,absurdalne opowiadanie.

Ewelina

Całe szczęście, że zostałyśmy logicznie odseparowane od koni ... to jednak delikatne zwierzęta, a my ... wszak fachowo, ale teoretycznie tylko wiemy jak się nimi zajmować Very Happy

Mada nosi sandałki ... cóż, paski czasem w nich pękają ... dobrze, ze brunet był we właściwym miejscu Very Happy

Aga, szczęściara, nie dość, że się chłodziła przy fontannie, delektowala widokiem pięknego wnętrza oraz "nagich barków mężczyzny" to jeszcze sobie melodyjki posłuchała Very Happy

Ciekawe, czy razem sobie nucili?
Fajne, poetyczne, romantyczne i ... wykorzystujące nasze posty Very Happy

Szkoda, że się ukazał napis "KONIEC"