www.bonanza.pl

Gość

Możesz się czaić, tylko nieco większą czcionką Smile

Czekam na sierpniowe zadanie Smile

ADA

Pomyślę ... Rolling Eyes

Aga

ADA co Ty mówisz....tzn. piszesz...Wakacje Bena wyszły Ci komediowo Rolling Eyes

tak więc ćwiczenie rozluźniające paluszków i do dzieła.... Very Happy

ADA

No, dobrze postaram się Rolling Eyes

Mada

Aga

Brzmi...logicznie jak na brak logiki...

Gość

Jak widzicie, wasze komentarze są bardzo cenne Laughing

I Mada - jak brak logiki, to brak Smile

**************

Przestrzeń wydawała się być jednobarwna tylko w pierwszym momencie. Gdy ich zaskoczenie nieco już opadło, zauważyły liczne kolorowe błyski rozświetlające biel, opalizujące krawędzie pojawiających się i zaraz znikających licznych przedmiotów. Co pewien czas kolory stawały się wyraźniejsze, przestrzeń wydawała się kotłować, wirować, marszczyć – i po chwili znów wracała do pierwotnej postaci.

- Czy wy coś jadłyście dziwnego? Albo wypiłyście? – nieśmiało zapytała ADA. – Bo ja jakoś nie mogę sobie przypomnieć…
- Kupiłam ostatnio nową kawę. – stwierdziła Aga. – Ale to chyba nie to, piłam ją już wczoraj i nie miałam żadnych sensacji.
- Czy któraś ma choć blade pojęcie, co my widziałyśmy? – zaryzykowała pytanie Mada.

Spojrzały po sobie i pokręciły głowami.

- Może to nie był synek Adama? – ciągnęła dalej Mada. – Może to męski odpowiednik Peggy…
- Szkoda, że nie zwróciła się do niego po imieniu. – westchnęła Aga. – Chociaż jak brzmi męski odpowiednik imienia Margaret?

Uśmiechnęły się.

- W sumie, nie ma to większego znaczenia. – stwierdziła Ewelina. – I tak cały ten obraz… fatamorgana… rozpłynęła się… - Ewelina oglądała dokładnie mały biały kwiatek, który wyrósł u jej stóp.
- Chyba coś się dzieje. – obwieściła niepewnie.

Wokół jej stóp wyrastały kolejne białe kwiatki, rozrastał się mech. Biel stawała się wilgotną, miękką ziemią. Nad nimi łączyły się w całość plamy błękitu, bieli i różu, tworząc obraz nieba w upalne, lipcowe popołudnie. Z nicości wyrastały pnie drzew, tworzyły się krzewy.

Z osłupienia wyrwało ich dopiero głośnie świergotanie małych ptaszków, nisko latających nad trawą, rozciągającą się ciemnozieloną plamą.

- Gdzie my jesteśmy? – ADA rozglądała się uważnie.
- Nie poznaję… Może to Ponderosa? – zaryzykowała twierdzenie Mada. – Grunt, że nie wylądowałyśmy przypadkiem, powiedzmy w więzieniu…
- Właśnie, czy oni nas widzą? – zainteresowała się ADA. – Jesteśmy dla nich realne, czy może tylko sobie patrzymy i nic się nam nie może stać?

Zapadło na chwile milczenie.

- Nie widzą. – Mada stwierdziła stanowczo. – Poprzednio prawie potrąciło mnie jakieś babsko, ubrane w jaskrawoniebieską suknię z żółtymi dodatkami. Nie obejrzała się, nie przeprosiła… A od tego zestawienia kolorów to aż zęby bolały. – dodała, nieco złośliwie.
- Może była nieuprzejma? – zwątpiła Ewelina.
- Patrzcie, Bambi! – zachwyciła się ADA.

Na polankę wyszedł mały jelonek. Długie nogi stawiał jeszcze niezgrabnie, brązowa sierść, nakrapiana płowymi plamkami lśniła w słońcu. Ciemne, łzawe oczy patrzyły ciekawie na świat.

- Jaki uroczy! – westchnęła Mada. – Ewelina? – spytała niepewnie.
- Wolę króliki… - wyjaśniła Ewelina, rozglądając się dookoła.
- Patrzcie, ADAM! – zachwyciła się Aga i Mada.

Adam, niedbale opierał nogę o zwalony, omszały pień. Słoneczne refleksy ślizgały się po lśniących guzikach koszuli, klamrze paska. Gubiły się w czarnym materiale koszuli.

Podszedł do niego wysoki mężczyzna o kasztanowych włosach i kasztanowych oczach, wycierający sobie twarz i szyję bandaną. Oparł się ciężko trzymaną w ręku strzelbą i stanął obok Adama. Cicho rozmawiali.

- Kim on jest? – zawahała się Mada. – Jego nie było w serialu, tego jestem pewna.
- Ja mam wrażenie, że jest coś jakby znajomy. Mada, jesteś pewna, że nie wystąpił nawet w jednym odcinku? – Aga przyglądała się uważnie nowej postaci.
- Może w późniejszych sezonach? – Mada zwątpiła. – Nie celuj do tego jelonka bydlaku! – zdenerwowała się.

Mężczyzna wycelował do jelonka beztrosko brykającego po łące. Adam wyraźnie protestował. Oczy mu zabłysły, nozdrza zbielały…

- Patrzcie, to chyba tata naszego jelonka! – zduszonym głosem krzyknęła Ewelina.

Na polanie pojawił się piękny rogacz, o imponującym porożu. Pochylił on łeb, napiął mięśnie. Jego pysk zbroczony był ciemną, czerwoną substancją*. W sierść i w poroże zaplątały się pojedyncze gałązki, na których lśniły czerwienią soczyste jagódki.

- Krwiożercze jelenie. – zachichotała Ewelina.
- Czy to jest scena z „Cierpkiego smaku opętania”? - zdziwiła się Aga. – A to pewnie dlatego facet wydaję mi się znajomy…

Adam i nieznajomy mężczyzna wycofywali się rakiem, patrząc w napięciu na bojowo nastawionego jelenia.

Słońce świeciło im w plecy, ich sylwetki stawały się coraz bardziej przezierne i przezroczyste.

Obraz powoli zanikał, delikatnie opalizując.

Dziewczęta znów stanęły w pustej białej przestrzeni.

- Ejże, nawet się nie miałyśmy okazji rozkręcić… - jęknęła Aga.
Ewelina ocierała łzy śmiechu z oczu.
- Krwiożercze jelenie… niebezpieczne te lasy… Co dalej będzie? – zapytała słabym głosem.
- Krwiożercze króliki i bezbronne węże. – zaproponowała roześmiana ADA.

* to sok owocowy, uprzedzę pytania Smile

zorina13

Biedny ten jelonek.

Ewelina

Krwiożerczy jeleń Very Happy

brakowalo tylko królika ścigającego węża albo i lisa Rolling Eyes

Adam nie przepadał za polowaniami ... no, chyba, ze musiał ... rybki jednak łowił ... a przynajmniej mówił, że lubi łowić Wink

Fatamorgana przecudna i zabawna ... do tego romantyczna ... chociaż mogłaby się rozwinąć nieco ... potrwać dłużej niż chwilę, żebyśmy mogły do syta napawać się błyskiem wypolerowanego paska, lśnieniem perłowych zapewne guzików, aksamitną głębią czerni koszuli, urokiem falujących niczym łan pszenny kosmyków, delektować czarem oliwkowej, gładkiej karnacji i przepaścistym spojrzeniem oczu w kształcie migdałów Very Happy

Aga

Gość

Perłowe? Już bardziej szylkretowe... Ale postaram się uwzględnić Very Happy

Gość

a dobra ta kawa? Very Happy

Aga

Bardzo dobra...w Biedronce były.... wykupione w trymiga Very Happy

zdołałam wziąć jeszcze waniliową Rolling Eyes

Mada

ADA

Senszen jesteś niesamowita! Uwielbiam brak logiki. Tu powalił mnie na kolana Laughing

To co napisałaś jest świetne
A gdy przeczytałam: