www.bonanza.pl

ADA

A o, co chodzi? Rolling Eyes

A poważnie, na razie nie mam pomysłu Confused

Aga

....i nie tylko Ty.... Rolling Eyes

mam tylko jedną scenę naprawawiamy płot Cartwrightów ale czemuż to? I don't know.... Shocked

wszak to urlop... Laughing

Ewelina

Ale urlop z Cartwrightami Exclamation

To powinno dopingować ...

Aga

Urlop u Cartwrights.

Adam Cartwright fascynująco przystojny mężczyzna o smukłym, lekko muskularnym ciele siedział przed domem w leniwej pozie brzdąkając bliżej nieokreśloną melodię, mrużąc oczy o kształcie migdałów, które chłostane ostatnimi promieniami słońca przybrały bursztynową barwę. Mylił się ten kto myślał, że ten mężczyzna o lśniących, kruczoczarnych lekko falujących włosach, targanych od czasu do czasu przez ciepłe, subtelne podmuchy wieczornego wiatru siedział bez powodu przed domem i szarpał struny ot tak sobie. On czekał. Adam Cartwright czekał na wyjazd ostatnich mieszkańców domu z sosnowych bali. Hop Sing wróci za miesiąc, Pa z małym Joe jedzie do San Francisco. Joe był podekscytowany wyjazdem i spakował błyskawicznie zapas koszul i pachnideł wszelkiej maści obiecując sobie, że zrobi wszystko by wykorzystać każdy dzień w S. F. uznając to za zasłużone wakacje. Ben stwierdził, że przenocują w Wirginia City by zdążyć wyjechać porannym dyliżansem. Hoss był na spędzie, od tygodnia i jeśli obliczenia Adama nie myliły wróci za dwa, dwa i pół tygodnia. Pracownicy znali swoje bieżące obowiązki, a więc Adam będzie miała całe dwa tygodnie wyłącznie dla siebie. „Całe dwa tygodnie tylko…”
-Mówiłeś coś synu? –Ben odwrócił się w siodle.
-Nie Pa, skąd? Chciałem wam życzyć udanej podróży. –uśmiechnął się i wstał opierając gitarę o kolumnę. –Do zobaczenia za dwa tygodnie. –pomachał uśmiechając się do znikających jeźdźców.
Trzy dni upłynęły Adamowi leniwie, spokojnie, beztrosko i mało przydatnie dla rancza, a wręcz dobroczynnie dla jego ciała i duszy. Adam spał długo, dopóki sam z własnej woli nie ruszył z wyrka czyli gdzieś do dziewiątej, przeglądał ulubione książki, wracał do znanych wierszy, przygotowywał sobie ulubione, wyszukane potrawy, pił wino, „to wino” na specjalne okazje w kryształowych kieliszkach, a że okazja specjalna zdarzała się codziennie to i piwniczka pustoszała w systematycznym acz nie lawinowym bynajmniej i zawrotnym tempie. Po kolacji Adam pozmywał i wyszedł przed dom. Stał na werandzie z gitarą w ręku i westchnął zamknąwszy oczy, czując delikatne ciepło na twarzy ostatnich promieni dzisiejszego słońca. Przeciągnął się leniwie niczym kot i ziewnął. W końcu usiadł na krześle, oparł wygodnie plecami i wziąwszy gitarę do rąk skrzyżował nogi na stoliku. Zamarł z palcami nad strunami zastanawiając się nad melodią. Bezmyślnie patrzył się przed siebie skupisko drzew, kilkunastu młodych sosen, które Adam posadził z ojcem i rodzeństwem kilka lat temu. Dopiero teraz widział jak pięknie urosły. Pracując od świtu do nocy często patrzył a nie widział wielu rzeczy. Uśmiechnął się do siebie, przypominając sobie tę lekcję szacunku wobec przyrody. Wtem w oddali usłyszał niewyraźny grzmot. Zaskoczony spojrzał w niebo, którego jasność i brak chmur nie przewidywały niespodzianek. Spojrzał na gitarę i sosny. „Co by tu zagrać….” Adam mrugnął i… zamarł. Najprawdopodobniej przestał również oddychać. Kilkanaście metrów przed nim leżał człowiek. Adam mrugnął raz i drugi. W tym czasie postać wstała dość energicznie, otrzepując rękoma spodnie na udach i kolanach. W końcu wyprostowała się i powoli podniosła głowę z niedowierzaniem patrząc przed siebie. „Sosny?!?” -zmarszczyła brwi myśląc nad czymś. Energicznym ruchem ściągnęła ciemnozieloną czapkę z daszkiem i nerwowo pokręciła głową, który roztrzepał włosy na ramiona dziewczyny. Przeczesała dłonią falujące, ciemne włosy i nałożyła ponownie czapeczkę. Wszystko trwało kilka sekund. Nagle tknięta jakimś przeczuciem odwróciła się i stanęła jak wryta. Na werandzie siedział mężczyzna, z gitarą w ręku i ze zmarszczonymi brwiami. Patrzył na nią podejrzliwie z mieszaniną zdumienia.
-F…k.-dziewczyna zrobiła w tył zwrot.
-Stój! –Adam zerwał się i ruszył za dziewczyną, która znikła za ścianą budynku.
Zatrzymał się za rogiem uznając dalszy bieg za pozbawiony sensu. Zapadała ciemność, a
szukanie kogokolwiek na terenie rancza, przypominało w tej chwili szukanie igły w stogu siana. Wrócił na miejsce gdzie zobaczył dziewczynę. Oparł ręce na biodra i zaczął powoli odwracać się wokół własnej osi. „Odległość do stajni…kilkanaście metrów, do pobliskich drzew,….co najmniej kilkanaście metrów, do pokoju gościnnego….”
Adam wszedł do domu by po chwili wrócić z lampą naftową w ręku. Kucnął i próbował odnaleźć inne ślady niż te oczywiste. Nie znalazł ich, doszedł do wniosku, że spróbuje rano chociaż był pewien, że nie zbliży go to do rozwiązania zagadki. Stanął na werandzie i intensywnie patrzył się przed siebie. Próbował odtworzyć dokładnie moment wychwycenia niecodziennej sytuacji. Mrugnął raz i drugi. Jedyne czego był pewien o tej porze i przy obecnej jasności umysłu to fakt, iż między jednym mrugnięciem, a drugim upłynął ułamek sekundy…”…a to za mało by pokonać kilkanaście metrów i znaleźć się na środku podwórza”. Ta myśl paradoksalnie go uspokoiła. Dotknął czoła i westchnął. Przynajmniej był pewien, że nie zwariował. Z tą niezbitą pewnością Adam wszedł do domu i usiadł ze świeżą butelką wina. Nalewał sobie opróżniany często kieliszek analizując do znudzenia to dziwne zdarzenie. W końcu położył się spać. Długo jednak nie mógł zasnąć. Kiedy tylko zamykał oczy miał wrażenie, że w jego pokoju pojawiają się ludzie śmieją się z niego, że zepsuli mu urlop, czasem uciekali, Adam ich gonił wołając, że nie zwariował i w końcu to udowodni, albo rzucał w nich gitarą lub butelkami z winem i tak w kółko. „ W końcu zasnął mając wrażenie, że w oddali słyszy niewyraźny grzmot.

c.d.n.

zorina13

Bardzo to zagadkowe.
Kim jest ta dziewczyna i skąd się wzięła ?

Gość

Bardzo zagadkowe, to prawda Smile

Aga, ale ten potoczysty i obfity styl, bogactwo i przepych opisów; brzmi świetnie, czekam co dalej wymyślisz Very Happy

ADA

Mada

Ewelina

Aga

Ewelina

Każdy by chciał Rolling Eyes

A raczej każda i to jeszcze w sytuacji, kiedy Adaś jest osamotniony Wink

Gość

Ciekawe, jak się rozbiegają? Smile

Lubię kiedy twoje pomysły zaczynają żyć własnym życiem Very Happy

Aga

Zaspokoję Twą ciekawość Senszen....na początku te obłędne opisy miały iść przez cały fragment i opisać leniwy do bólu urlop Adasia. Doszłam jednak w połowie fragmentu iż to nudne może być (ja w końcu to nie Ty, która jak wspominałam mogłaby mnie karmić opisami o pyłkach z mankietów) i doszłam do wniosku ....babeczka z czapką z daszkiem.....Króliki biegną w dwa kierunki.....jedna babeczka= dramacik.....drugi królik całe stadko babeczek =komedia ot..... Rolling Eyes

Gość

proponuje komedię, w sam raz na urlop Smile

Twoje opisy nie są nudne, w żadnym razie Smile

Mada