www.bonanza.pl

Mada · Wysłany: Nie 21:03, 22 Mar 2015 Temat postu:

Bardzo lubię czytać, ale robię to zwykle wieczorami, przed snem. Weekend pozwala mi na więcej. "Drugi wątek" czytałam od poniedziałku do piątku, a "Klin" wczoraj i dziś. Smile

Ewelina · Wysłany: Nie 22:54, 22 Mar 2015 Temat postu:

"Klin" to pierwsza przeczytana przeze mnie powieść Chmielewskiej.
Film "Lekarstwo na miłość" też lubię, choć ... to nieco inna bajka Very Happy

Mada

Dzięki świętom miałam okazję poczytać, to znaczy skończyłam kolejną powieść Chmielewskiej - "Szajka bez końca". Treść mocno zawikłana dzięki ogromnej ilości bohaterów, których losy autorka opisuje z całą pieczołowitością - przez 404 strony. Wink

Afera dotyczy II wojny światowej i szajki poszukującej poniemieckich skarbów zrabowanych Polakom.

Mada

"Złota mucha" (1998) - akcja powieści rozgrywa się i w Warszawie, i nad Bałtykiem. Koło napędowe stanowi olbrzymi bursztyn ze złotą muchą w środku, który zostaje wydobyty z morza przez pewną odważną niewiastę (nie jest nią Joanna) i ... tu zaczyna się wątek kryminalny. Z książki można wiele się dowiedzieć o bursztynie, więc choćby z tego względu jest to utwór raczej nietypowy i interesujący.

Fragmencik o "wymarzeńcu", czyli wymarzonym mężczyźnie:
"Swoją chciwość na bursztyn starał się powściągliwie ukrywać, ale też w nim tkwiła, widać ją było, wyłaziła szparami, jak para spod nieszczelnej pokrywki na bulgoczącym garnku." Smile

Mada

"Byczki w pomidorach" (2010) - jedna z ostatnich powieści Joanny Chmielewskiej. Akcja rozgrywa się w Danii, w domu Alicji Hansen, do której jak zwykle goście przybywają stadnie. Jest tam chyba z dziesięć osób, m.in. Joanna, wiecznie głodny i denerwujący Marianek, piękna Elżbieta, utalentowana Marzena. Powraca pan Muldgaard ze swą łamaną polszczyzną i tekstem: "Odnaleziono we wodzie narząd morda (...) Kamień to. Ordynarny. Duży jako owoc." Laughing

Myślę, że książka jest "przegadana". Można by ją było skrócić o te wszelkie opisy przygotowania śniadań, obiadów, spóźnionych kolacji. Czasem miałam wrażenie, że bohaterzy tej powieści nic nie robią, tylko jedzą i piją. Uczulona przez Ewelinę, wyłapałam wielokrotne "prztykanie czajnika". Mimo wszystko, książkę czyta się nieźle. Ja lubię Alicję i ten jej nietypowy dom.

Cytaty:
"Alicja, szczerząc zęby dookoła głowy, co symulowało entuzjastyczny uśmiech, a oznaczało, że jest wściekła, zaczęła mnie przedstawiać."
"Nie widziałam jeszcze dotychczas Marianka najedzonego, musiał być bezdenny. Trudno było dziwić się także rodzicom, którzy z całej siły starali się wypchnąć go z domu."

Aga

przy okazji rumień wstydu obleka mą twarz i podziw dla pochłaniacza książek Rolling Eyes

Ewelina

"Byczki w pomidowach" są fajne, ale rzeczywiscie, zawierają za dużo konsumpcyjnych opisów.
To prztykanie czajnika powtarza się w wielu Jej ostatnich powieściach. Chyba była nieco zafascynowana tym przedmiotem. Wygodny w użyciu, praktyczny ... to go i opisywała, ku naszemu niezadowoleniu Very Happy

Mada

"Dwie głowy i jedna noga" (1996) - Joanna jedzie do Paryża na spotkanie z Grzegorzem, mężczyzną swego życia. W bagażniku swego samochodu odkrywa reklamówkę z makabryczną zawartością. Znalezisko prowadzi do wielu zabawnych lub dramatycznych wydarzeń. Moim zdaniem, akcja na dobre rozkręca się po powrocie Joanny do Polski. Powieść oceniam dobrze, choć na początku myślałam, że będzie jedną ze słabszych i omijanych łukiem przez fanów Chmielewskiej.

Fragment, który wart jest przytoczenia:
"Moje aktualne nieszczęście polegało na wielkim szczęściu. Obdarzona byłam uczuciami potężnymi, zazdrość zazdrością, ale oprócz tego słyszałam przez szesnaście godzin na dobę, a nawet więcej, bo dzwonił do pracy, że słuchaj, ja cię kocham, nie ma dla mnie życia bez ciebie, ty mnie zaledwie tolerujesz, trzydzieści pięć lat szukałem takiej kobiety jak ty (cholera, zaczął nazajutrz po urodzeniu...?), jesteś dla mnie jedyna na świecie, dostałem szału na twoim tle, stracę cię, nie zniosę tego i tak dalej". Smile

Ewelina

Z tych nowszych, to "Depozyt" nieźle wypadł. Moim zdaniem, bo każdy ma inny gust.

Mada

"Mnie zabić" - powieść z 2005 roku, czyli jedna z tych nowszych. I tu niespodzianka. Mnie podobała się bardzo. Świetna intryga, barwni i zabawni bohaterzy. Autorka świetnie opisała, jak zwykły przypadek może kogoś uszczęśliwić lub na odwrót - zniszczyć mu życie. Do samej siebie, swego wyglądu i wieku podeszła z dużym dystansem i humorem, operując słowami: "raszpla", "zołza", "zmora", "prukwa". Laughing

I cytat wart odnotowania: "Nieszczęścia, być może, chodzą parami, powodzenie biega w kratkę."

Ewelina

Jest niezła. Głupio się przyznawać, ale ja lubię też te młodzieżowe - z Tereską, Okrętką Chabrowiczami i Chabrem ... może nie są zbyt zbliżone do rzeczywistości, ale miło się je czyta. No i momenty zabawne też są ... w wystarczającej ilości, żeby przepędzić zły humor ... fragment ze skarpetkami Aga powinna czytać w tramwaju Very Happy

Gość

Ewelina

Kiedy pierwszą książką Chmielewskiej przeze mnie przeczytaną był "Klin" potem "Całe zdanie nieboszczyka", "Krokodyl z kraju Karoliny", "Wszystko czerwone" a dopiero potem czytałam te, które pisała dla młodzieży ... to już był "środkowy" etap Jej twórczości raczej ... ale książki bardzo fajne ... ona jeszcze napisała dla dzieci o Pafnucym, ale nie czytałam. Podobnież też dobre ...

Mada

U Chmielewskiej zdarzają się "lepsze" i "gorsze" książki, ale to chyba normalne. Jednym coś się podoba i uważają jakąś powieść autorki za dobrą, a inni twierdzą, że akurat ta pozycja jest wyjątkowo słaba. Mnie ogólnie przypadł do gustu styl Joanny Chmielewskiej i jak dotąd w bibliotece wciąż wędruję do półki z jej książkami. Mam w pracy dwie koleżanki, które lubią powieści Chmielewskiej i jedną taką, która uważa, że jej książki są przestarzałe.

Ewelina

Miże jej pierwsze powieści pochodzą z dawniejszych lat, kojarzą się ze średnim i wczesnym PRLem, ale i w pewien sposób go dokumentują ... to też jest ciekawe. Język w każdym razie nie jest archaiczny i ... bardzo poprawny, co dzisiaj nie jest takie często spotykane. czytam kolejną powieść w której bohaterka "ubiera sukienkę"! a Chmielewska zawsze twierdziła, że ubrać to można dziecko w rajstopki albo ukochaną żonę w futro z norek ...