www.bonanza.pl

Gość

Można też je okroić...

Ewelina

Korzystniejsze jest jednak rozszerzenie ... rozwinięcie

Gość

Czasem korzystnie jest dobrze poprowadzić jeden wątek niż niepewnie rozwijać pięć Very Happy

Ewelina

Ale może powstać jeden wątek wiodący, bardzo dobry i wyraźny ... z Candym i Indią na przykład i trzy wątki wspomagające ... też dobre, choć mniej ważne ... nakręcające akcję

Aga

Zgadzam się z Eweliną Very Happy

Senszen a....spieszy Ci się gdzieś?

Dobrze Ci idzie leniwe toczenie akcji więc wspomagaj się wątkami pobocznymi w dowolnej ilości, masz moje błogosławieństwo

Gość

W zasadzie to w tym opowiadaniu jest już jeden wątek wyraźny (Candy i India), i trzy poboczne (Jon- Genevive, Genevive-Candy, Adam-Marie... ) Laughing

Aga

Nie krępuj się Senszen pisz, pisz..... sobie leniwie.....bardzo leniwie Wink

Gość

Akcja dalej się toczy leniwie...

**************************

Candy zaprzągł konie do wozu. Cookie bawiła się spokojnie, siedząc na ławeczce. Widać było, że jest jeszcze mocno zaspana. Wchodząc do domu pogłaskał ją po włosach - odwzajemniła mu się radosnym choć nieco roztargnionym uśmiechem.

Wszedł do sypialni i lekko się zdziwił. India wstała jak zwykle wcześniej niż on, przy śniadaniu była starannie uczesana, ubrana w spodnie i koszulę… Potem pomogła się ubrać i uczesać Cookie… A teraz – stała przed szafą, w samej tylko halce, zamyślona. Spodnie położone były niedbale na krześle, koszula rzucona na łóżko.

Podszedł cicho i objął ją w talii.

- Independence… - zaczął ostrożnie. – Nie to, że nie lubię cię oglądać w takim stanie… Ale powinniśmy jechać…
- Wiem. Zastanawiam się tylko…
- A możesz się zastanawiać… trochę bardziej intensywnie? Cookie już przysypia…
- Jak mi pomożesz. – obróciła się, twarzą do niego i położyła ręce na jego ramionach. – W czym Ci się podobam najbardziej?

Uśmiechnął się szeroko.

- Czy to ciąg dalszy naszej nocnej dyskusji? Nie musisz się stroić, we wszystkim pięknie wyglądasz. Genevive nie ma przy Tobie szans.
- Jesteś cudowny. Ale chciałam się wystroić dla Ciebie, nie dla dziewczyny. – zaczęła mu poprawiać kołnierzyk. – Więc?

Spojrzał w otwartą szafę.

- Ta żółta.

Obróciła się i zaskoczona obejrzała zawartość szafy.

- Ja przecież nie ma żółtych sukienek.
- Jak to nie? Przynajmniej ze trzy…Wisi obok tej zielonej. Jest w niebieską kratkę.

Parsknęła śmiechem.

- Candy, to jest kremowy. A kratka jest lawendowa.
- Dla mnie to bez różnicy. Niebieski to niebieski, żółty to żółty. Ładnie w niej wyglądasz. Dziesięć minut?
- Nawet pięć. – spojrzała na niego zalotnie, rozwiązała mu szybko bandanę i ściągnęła z szyi. – Popilnuj Cookie, zaraz przyjdę.

************************

Marie siedziała, sztywno wyprostowana, wachlując się leniwie wachlarzem. Jednocześnie, dyskretnie zasłaniając sobie twarz malowanym jedwabiem, obserwowała Laurę i towarzyszącą jej młodą i pulchną blondynkę. Córka Laury, Peggy, wybrała się rano z ojczymem na przejażdżkę i jeszcze nie wróciła.

Laura, niestety, wciąż była szczupła, atrakcyjna. Bujne, jasne włosy zaczesała wysoko, upinając w wytworny kok i odsłaniając szczupłą, gładką szyję. Ubrana też była starannie, pozornie prosto. Na jej widok Marie od razu gorączkowo zaczęła się zastanawiać, czy widać, że dwie gałązki bluszczu na jej sukience zostały wyhaftowane, by ukryć małe rozdarcie.

Marie odetchnęła głęboko, próbując ukryć zdenerwowanie.
Przy stole siedziały we cztery: Ona, Laura, Genevive i Naughty. India kręciła się między kuchnią a gankiem, gdzie piły herbatę, jakby nie chciała siadać. Adam przywitał się tylko i poszedł z Ojcem ustalić kilka rzeczy.
Pozornie panował spokój. Lekki wiatr poruszał zwisającymi pędami białych kwiatów, rozsiewając dookoła ich zapach. Niebo nad nimi było bladobłękitne, słońce świeciło łagodnie. Zielone liście spływające po drewnianych belkach tworzyły piękna altanę.

Przy stole jednak panowała atmosfera więcej niż napięta. Laura siedziała z kamienną twarzą, niewiele mówiąc. Genevive siedziała niespokojnie, jakby wypatrując czegoś na podwórzu. Nieustannie poprawiała ciasno skręcone loki, kolorowe kwiatki przypięte do paska. India miała nieprzenikniona minę, ilekroć jednak spojrzała na Genevive, w jej oczach pojawiało się rozbawienie.
Naughty siedziała znudzona, zamyślona, milcząca.

Największym zaskoczeniem jednak dla Marie był Maurice: przywitał się on uprzejmie z gośćmi, w paru prostych słowach – i zamilkł. Siedział w domu z Pernellem i Cookie i oglądał z nimi książki.

Pojawiła się India, niosąc dzbanek z lemoniadą.

- Usiądź droga przyjaciółko… POROZMAWIAJ Z NAMI. – Marie odłożyła gwałtownie wachlarz na stół i błagalnie spojrzała na zdziwioną nieco Indię.
Laura spojrzała na Marie, spojrzała na Indię… Uchyliła usta… Ale nie powiedziała nic.

I wtedy zdarzył się niemal cud – na podwórze wjechało dwóch jeźdźców. Wszyscy przy stole poderwali się, by zobaczyć, kto przyjechał.

*******************

Jon stał przed drzwiami do stajni, czyszcząc do połysku swoje siodło. Robił to rzadko, ale tym razem – nużące zajęcie rekompensował sobie wizją anioła, siedzącego ledwie pięćdziesiąt jardów dalej. Anioł ten, z pięknymi lokami, w biało-czerwonej sukni… Wyglądał jak anioł. Żywy jak srebro, piękny…

Nagle nastąpiło poruszenie, Will Cartwright i Peggy przyjechali z porannej przejażdżki, kobiety siedzące na ganku poderwały się jak stado spłoszonych kur. Zrobiło się zamieszanie, Peggy szybko podbiegła do matki, przywitała się i uciekła do domu, w drzwiach zniknęła również Marie i India. Przy stole została już tylko piękna Genevive i Laura.
Will Cartwright nie śpieszył się. Uśmiechnięty, zrelaksowany… Uspokoił konia, gładząc go po szyi, przywiązał go do palika i powoli podszedł do domu, po drodze ściągając rękawiczki.

Wchodząc po schodach, zerwał jeden rozkwitły kwiat i wręczył go żonie.
I wtedy Jon poczuł coś na kształt olśnienia. Kobiety lubią kwiaty. Powinien obsypać Genevive kwiatami.

***********************

Myślał o tym całe przedpołudnie. Koło płotu rosła kępka czerwonawych astrów. Idealnie się nadawały.
Zbierał się w sobie, tracąc odwagę ilekroć spojrzał na jej uroczą postać. A siedziała na ganku cały czas, ni to zajęta, ni to czekająca. W końcu – zacisnął zęby i zerwał te kwiaty. Otrzepując je po drodze z nadmiaru ziemi i zbędnych zielnych liści, wszedł po schodach i wyciągnął rękę do Genevive. Spojrzała na niego zdumiona.

- Proszę, to dla Ciebie.

Nie poruszyła się, jej oczy się robiły okrągłe.

- Bierz, są dla Ciebie. – podszedł krok bliżej, grudka ziemi spadła z przybrudzonych liści na jasny materiał sukienki.

Nie zauważyła tego. Nagle jej twarzy odmalowała się radość, potem zaskoczenie, smutek i zdenerwowanie. Ale nie patrzyła na niego. Odwrócił się, chcąc zobaczyć to, co i Ona.
Wrócił Candy. Właśnie witał się radośnie z Indią. Nawet z tej odległości widział jego uśmiech.
Jon odwrócił się i spojrzał na Genevive – dziewczyna dopiero przypomniała sobie o tym, że przed nią stoi.

- Dla Ciebie, bierz. – podał jej kwiaty po raz trzeci.

Zaczerwieniła się zmieszana, wyciągnęła ręce i nieśmiało uśmiechnęła.

- Dziękuję, są naprawdę… - uprzejmie zaczęła dziękować.
- Nie ma za co. – przerwał jej, obrócił się na pięcie i szybkim krokiem zszedł z jej pola widzenia.

*************************

zorina13

Candy to typowy mężczyzna .. nie odróżnia kolorów ,żona we wszystkim ,wygląda pięknie.
Willy jest dżentelmenem jak zawsze..

Mada

Camila

Nic dziwnego, że rozmowa nie miała sensu, bo i o czym z taką Laurą można mówić.
Jon chyba po raz kolejny źle ulokował swoje uczucia

Aga

Gość

Telegram wysłał, nie czytając. Jakby przeczytał, to by nie wysłał...

Aga

Taki kulturalny? No, no....no, no Shocked

Gość

Oczywiście, trzeba się najpierw zastanowić, czy potrafił czytać...