www.bonanza.pl

Marko

Oby tylko ta odpowiedzialność nie przytłoczyła Willa

Ewelina

Will jako kasjer? Trochę mi to nie pasuje do jego charakteru, ale może się zmienił? Zobaczymy ...

Aga

W sumie Will miał w Bonanzie firmę, zdaje się, transportową? Przynajmniej tak kojarzę, poza tym ludzie się zmieniają, Will nie musi się wstrzelić w pierwszą pracę, czasami szuka się długo własnej drogi, która może być trochę wyboista, czasami wchodzi si ę w spółkę z kompromisem jakim jest np. rodzina. Nie skreślałabym Willa od razu, aczkolwiek ludzie nie zmieniają się całkowicie... chyba, że przeżyją traumę? Na dwoje babka wróżyła...

Ewelina

Will chyba nie miał tej firmy. Miał w niej pracować po wyjeździe od rodziny. Zdaje się, że kolega mu proponował udział w prowadzeniu takiej firmy. W serialu nie wspomniano jak mu poszło. Czy odniósł sukces, czy poniósł klapę? Też materiał do fanfików ...

ADA

Pod wpływem Meli Will staje się odpowiedzialnym człowiekiem. Oby tak dalej. Zwłaszcza, że dziecko w drodze.

Aga

Chyba, że zacznie podświadomie wybrzydzać w ofertach i kręcić nosem na stabilizację...

Kola

Oby nie, bo
a)Mel nie będzie miała się gdzie podziać i co z sobą zrobić
b)od niego odejdzie i znajdzie sobie np. innego (czyt. Adam Cartwright)

zorina13

Prezes banku Morgan Harry siedział w swoim domu i podliczał pieniądze. Ten tłusty mężczyzna o nalanej twarzy złego buldoga uśmiechnął się sam do siebie.
Nikt przecież nie będzie ,podejrzewał ,że do spółki z burmistrzem napadł na własny bank . Wszystko spadnie na tego chłopaka ,który przejazdem pojawił się w mieście.
Zostanie powieszony a on wyjedzie z tej nory ,gdzie ludzie mają próżnicę ,zamiast mózgu. Jest tyle przyjemniejszych miejsc na świecie ,Paryż ,Szwajcaria.
Świeca naglę zgasła i poczuł chłód zimnego powietrza . Gdy zapalił nową świecę ,zobaczył ,że nie jest w pokoju sam.
W oknie jego pokoju siedział zamaskowany mężczyzna ,w czarnej pelerynie i ze szpadą w dłoni.
-Kim jesteś -spytał Morgan ,czując jakiś irracjonalny strach ,który go naglę ogarnął.
-Różnie mnie nazywają ,ale dla ciebie mogę być Zorro -odpowiedział mężczyzna.Oddasz pieniądze ,które ukradłeś i przyznasz się do winy. Pójdziemy do szeryfa.
Morgan zaczął się śmiać.
-Nie zmusisz mnie do tego zamaskowany tchórzu -odparł Morgan.
Po chwili zamaskowany mężczyzna ,podszedł do niego i na policzku Morgana ,pojawił się znak Z. Morgan ,poczuł nieludzki ból.

Mela krzątała się w kuchni ,gdy zobaczyła naglę ,zamaskowanego mężczyznę. Poszedł do niej i delikatnie pocałował w usta. Gdy po chwili otworzyła przymknięte powieki ,już go nie było ,zniknął niczym sen.

Will Cartwright rozpinał guziki swojej czarnej koszuli ,uśmiechającej się z zadowoleniem . Znowu poczuł dawny dreszczyk emocji ,jakiej nie dawała praca w banku. I niewinny chłopak nie trafił na szubienicę.
Wszystko zostało dobrze odegrane ,skoro nawet Mela mnie nie poznała ,pomyślał. Po chwili ogarnął go jednak lekki smutek ,bo właśnie Mela powinna go poznać a skoro nie poznała to mogła dać zamaskowanemu bandycie po twarzy ,a nie pozwalać by całował mężatki.
-Will -usłyszał głos Meli ,która stanęła w progu ,Adam przyszedł i chce z tobą porozmawiać.
-O tej porze -zdziwił się Will. Zaraz z nim pomówię.
Spojrzał na nią z czułością. Inne kobiety w tym stanie wyglądały jak wieloryby ,jego żona zaś była śliczna i kwitnąca. Przy niej odkrył ,że jest poetą ,który plecie o słowikach i aniołach.
Odkąd mieszkali w Carson rzadko widywali się z rodziną. Myśl o spotkaniu z Adamem ,nie była specjalnie miła. Przy tym ideale ,który trzeba było by odlać w pomnik i postawić w Luwrze ,Will czuł się mało wart.
Zawsze ze sobą rywalizowali ,tylko ,że Adam nie popełniał błędów i ta jego doskonałość doprowadzała Willa do białej gorączki .
Zapiął guziki koszuli i z udaną wylewnością ,przywitał kuzyna.
-Możemy porozmawiać na osobności -spytał Adam a zdziwiony Will skinął głową.
-Wszyscy mówią o tym Zorro -zaczął Adam ,patrząc przenikliwie na kuzyna.
-O tym chciałeś ze mną porozmawiać -Will nieznacznie się skrzywił. To nie jest za mądre latać ze szpadą i wyręczać stróżów prawa .
-To czemu to robisz -spytał Adam ,patrząc mu prosto w oczy.
-Czemu myślisz ,że to ja -roześmiał się Will. To mógłby być każdy .
-Bo Will Cartwright to najlepszy szermierz i człowiek ,który nigdy nie patrzy obojętnie na cudzą krzywdę ,tak mówił twój przyjaciel z Meksyku Suarez -rzekł Adam. Zaprzeczysz słowom swojego przyjaciela ?
-Co właściwie mam ci powiedzieć -zdenerwował się Will .Chcesz mnie wydać ?
Adam milczał długo ,zastanawiając się nad odpowiedzią .
-Nie -rzekł w końcu . Chce ci pomóc.
-Naprawdę -Will nie wierzył własnym uszom.
Adam wyciągnął rękę w jego stronę ,a kuzyn ją przyjął. Przeszłość nie miała już znaczenia ,przestali być rywalami i wreszcie mogli zostać prawdziwymi przyjaciółmi.

ADA

A jednak praca w banku znudziła Willa do tego stopnia, że wziął prawo w swoje ręce. Mela powinna poznać męża, wcale się nie dziwię, że Willowi było trochę smutno.

Camila

Will jako Zorro ciekawa perspektywa.
Myślę, że Mela poznała go pod tą maską tylko udaje.
Dobrze, że kuzyni wreszcie się porozumieli

Gość

Mada

Ewelina

Will nie wiadomo o co ma pretensję ... a po czym żona miała go poznać? Musnął ją leciutko ustami i to wszystko ... nic charakterystycznego dla siebie, jako jej męża żonie nie okazał ... to i biedula nie poznała ...

Aga

Will jako Zorro trochę mnie zaskoczył, przez chwilę miałam wrażenie, że pomyliłam fanfici, ale zobaczymy. Zastanawia mnie również forma pomocy Adama.

zorina13

-Wreszcie wstałeś ,mój królewiczu -rzekła Mela nieco zgryźliwym tonem ,patrząc na męża.
Za oknem padał jesienny deszcz ,było zimno i pochmurno. Sue bawiła się tą starą lalką w kacie pokoju.
-Ciężko pracuje ,wiec muszę kiedyś się wyspać -odparł obronnym tonem.
-Nigdy cię nie ma -rzekła Melania tonem lekkiej skargi. Znikasz nocą ,wracasz dopiero nad ranem. Za kilka tygodni urodzi się nasze dziecko.
-Wiem o tym -odpowiedział spokojnie. Wszystko co robię ,robię dla was.
-Nie musisz udawać ,wiem ,że nie lubisz tej pracy w banku -Mela spojrzała mu prosto w oczy.
-Praca jak praca -wzruszył ramionami.
-Dlaczego nie mówisz prawdy -zaatakowała .Tego co naprawdę czujesz .
W jego oku naglę coś gniewnie błysnęło.
-Chcesz prawdy -rzekł tonem ,jakiego nigdy wcześniej u niego nie słyszała. Tak ,nie cierpię tej pracy ,tego liczenia cyferek ,duszę się tam. Przychodzę do domu i słyszę ciągle pretensję. Skoro jest ci tak źle,może nie powinnaś za mnie wychodzić .
-Może nie powinnam -zgodziła się Mela. Will wyszedł z pokoju i udał się na górę ,a ona ukryła twarz w dłoniach.
Nie wiedziała, kiedy prawdziwe życie,wkroczyło do bajki a książę okazał się zwyczajnym człowiekiem ,z wadami i różkami. Ale świat to nie jest kraina stokrotek i niezapominajek.
Czy szarość codzienności ,zabija nawet najpiękniejsze uczucia ?
Naglę chwycił ją ostry ból...

Doktor Meady ,roztargniony z siwą czupryną i czarną walizeczką ,wyszedł z pokoju Meli. Uspokoił Willa ,że wszystko jest już w porządku i Meli nic już nie grozi.
Dodał jednak ,że nie powinna się denerwować ,bo następne takie zdarzenie może skończyć się przedwczesnym porodem.
Po wyjściu doktora udał się do pokoju Meli ,która leżała w łóżku i gapiła się tępo w sufit.
Pani Barkle wzięła Sue do siebie na kilka dni.
-Kochanie -rzekł siadając przy jej łóżku ,biorąc jej rękę w swoją i całując ,przepraszam. Wiesz ,że to był najszczęśliwszy dzień w moim życiu ,gdy ciebie poznałem. Spójrz na mnie ,odezwij się.
Gdy odwróciła się w jego stronę i dostrzegła jego spojrzenie ,pełne czułości ,uśmiechnęła się blado.
-Ja też cię przepraszam -rzekła po chwili ,słabym głosem. Nie byłam bez winy. Ale te nieporozumienia już za nami prawda ?
Usiadła na łóżku i przytulił ją mocno. Była pewna ,że słyszy jak mocno bije jego serce.
-Czy wieczorem przyjdziesz do mnie ubrany w czarną maskę i pelerynę -spytała naglę ,uśmiechając się łobuzersko.
-Wiedziałaś o tym -spojrzał na nią zdumiony. Nic nie dałaś po sobie poznać.
-Czekałam aż sam mi powiesz ,gdy nadejdzie odpowiedni moment -wyznała Mela.Willy ,myślisz ,że jakaś maska mogła mnie zwieść ,wszędzie bym cię rozpoznała.
Ledwo skończyła mówić ,a obsypał ją miliardem pocałunków..