www.bonanza.pl

Ewelina

Na szczęście wszystko się wyjaśniło. Mela też nabrala męża ... Praca w banku może i jest nudna, ale to doskonały kamuflaż dla Zorro ... któż podejrzewałby kasjera z banku o takie wyczyny ... wszak to tylko urzędnik, gryzipiórek ...

Gość

Przed Melanią, jako przed dobrą żoną nic się widać nie ukryje. Mam nadzieję, że nie denerwuje się dodatkowo o zdrowie męża.
Kamuflaż Willa jest faktycznie idealny. Praca spokojna, monotonna nawet i jako przeciwwaga, czarna peleryna i maska Smile

Camila

Mela nieźle udawała przed Willem.
Końcówka bardzo sympatyczna i romantyczna

Aga

Siedząca praca to...ciężka praca... Rolling Eyes

Will wie coś na ten temat...musi się chłop rozerwać, poruszać, pomachać szpadą... fragment romantyczny.

Mada

Aga

Może jeszcze tak do końca nie zdaje sobie sprawy z tego co Will robi?

ADA

Wcale nie dziwię się, że Will mając nudną pracę postanowił sobie ubarwić monotonię małżeńskiego życia. Nie pomyślał tylko, że takim postępowaniem niepotrzebnie naraża na szwank zdrowie żony i nienarodzonego dzieciaczka. Zachowuje się trochę jakby zapominał, że ma rodzinę, a więc bardzo konkretne obowiązki.
Końcówka tego odcinka bardzo ciepła i romantyczna Smile

Kola

Will rozum postradał, ale przy takiej pracy, pewnie potrzebuje rozrywki.
Mel chyba nie ma pojęcia o podwójnym życiu męża.

zorina13

Anna Maria córeczka Willa i Meli była śliczna i rosła jak na drożdżach.
Zachwycony ojciec ,uważał ją za wyjątkowe dziecko ,nie do porównania z innymi i wszystko mu było jedno ,komu o tym opowiadał .
-Gdy skończy 18 lat zabiorę ją do Paryża -rzekł Will ,tego wieczoru. Ona będzie prawdziwą królową balu debiutantek.
Mała zasnęła na jego kolanach ,wiec wziął ją i położył do małego drewnianego łóżeczka .
-Jeśli ci zależy na spełnieniu tych planów ,to mógłbyś częściej wieczorami bywać w domu -rzekła Mela ,patrząc na niego z przyganą.
-Najmilsza rozmawialiśmy już o tym -rzekł Will. Chciał objąć żonę ,ale odsunęła się od niego.
-Powiedziałeś ,moja rodzina ,to moje życie -przypomniała mu Melania ,marszcząc brwi. Ale fakty temu przeczą. Dzisiaj w nocy pewnie znowu ,gdzieś pojedziesz.
-Nie mogę zawieść tych wszystkich ludzi ,dla których Zorro jest jedyną nadzieją -odparł poważnie.
-Ludzie nie potrzebują Zorro ,to ty go potrzebujesz -wybuchnęła ze złością Mela. A ja mam tego dość ,wiecznego udawania ,że jestem twarda i wszystko zniosę .
Jak dzisiaj znowu pojedziesz ,to możesz nigdy do tego domu nie wracać ,słyszysz ?
-A jednak wrócę -odpowiedział z łobuzerskim uśmiechem.

Deszcz lał jak z cebra ,ale Mela nie mogła zasnąć.
Gdzie on się włóczy ,zastanawiała się. Założyła czerwony ,aksamitny ,szlafroczek i zeszła na dół.
Usłyszała pukanie do drzwi i pobiegła otworzyć ,pewna ,że zaraz rzuci mu się na szyję.
Zobaczyła Adama ,który trzymał słaniającego się Willa.
-Co się stało -spytała ,wpuszczając ich do środka.
-Udało mu się odzyskać pieniądze,które banda Morganów ,ukradła Róży Denis-wytłumaczył jej Adam .Tylko jeden z tych bandytów ,go postrzelił .

Doktor Howard wyszedł z pokoju. Miał nietęgą minę .
-Pani Melu ,stan pani męża ,jest bardzo ciężki ,stracił sporo krwi -rzekł patrząc jej prosto w oczy. Wątpię czy przeżyję dzisiejszą noc.
Mela nie rozpłakała się ani nie zemdlała ,co było by zdaniem lekarza całkiem normalną kobiecą reakcją ,choć widok płaczących kobiet zawsze był dla starego doktora ,przykry i denerwujący.
Ta mina dzielnego żołnierza , stojącego na warcie ,bardziej jednak lekarzem wstrząsnęła i zdumiała niż łzy.
-On przeżyje -rzekła z niezachwianą pewnością. Ja to wiem.
Usiadła przy łóżku Willa i cały czas coś do niego mówiła ,choć lekarz był pewien ,że on tego nie słyszy.
Pani Mela zadziwiała go siłą ,nie chciała skorzystać z pomocy rodziny i przenieść się z dziećmi do Ponderosy.
-Musisz się obudzić mój królewiczu -mówiła Mela ,patrząc na leżącego nieprzytomnie męża. Zorro jest przecież niezniszczalny. Kocham cię.
Pocałowała go w usta ,mając nadzieję ,że tak jak w bajcę pocałunek miłości jest w stanie przezwyciężyć śmierć.

Camila

Smutno się tak jakoś na końcu zrobiło.
Biedny Will

Ewelina

Szkoda Willa. Może jednak uda mu się przeżyć ... ma przecież kochającą żonę i córeczkę.

Aga

Kłótnia poprzedzająca zranienie Willa pewnie dobija Melę. Will mógł się rozproszyć.Mam nadzieję, że przeżyje. Pytanie czy dojdą do porozumienia w sprawie Zorro.

Mada

Will walczy o życie. Mógł zginąć na miejscu. Mela straciłaby męża, córeczka - ojca. Moim zdaniem, Will za bardzo ryzykuje.

ADA

Podobnie, jak Mada uważam, że Will za dużo ryzykuje. Ma przecież rodzinę. Moim zdaniem powinien dokonać wyboru, albo rodzina, albo Zorro.
Jeśli chciał być tajemniczym mścicielem nie powinien zakładać rodziny. Tym razem to Will został ranny, a jeśli przez jego wyczyny coś stanie się Meli lub dziecku, to co wtedy? Confused

zorina13

Will otworzył oczy. Zobaczył pochyloną i siedzącą nad nim Melę.
-Miałem dziwny sen -powiedział ,zwracając się do niej. Śniło mi się ,że biegnę najszybciej jak umiem ,ale i tak nie mogę zdążyć na czas.
-Czasami mamy dziwne sny -odparła z uśmiechem. Nie wstawaj ,lekarz ci zabronił. Masz jeszcze przez tydzień leżeć i ja tego dopilnuję.
-Zwariuje chyba z nudów -stwierdził z lekkim zniecierpliwieniem.
Po chwili jakaś myśl przyszła mu do głowy i przyjrzał jej się uważniej. Mela nie wyglądała dobrze ,była blada ,miała podkrążone oczy.
-Jak sobie dawałaś radę,wtedy gdy wszyscy myśleli ,że umrę -spytał cicho.
-Twoja rodzina bardzo mi pomagała -rzekła kobieta. Są wspaniali ,wujek Ben ,Joe ,Hoss ,a Adam pomagał najwięcej.
-No tak ,zawsze Adam -mruknął Will.
-Myślałam ,że już przestaliście rywalizować -Mela spojrzała na niego ze zdziwieniem.
Długie leżenie sprzyja rozmyślaniom nad sobą ,swoim życiem ,to dobry czas na podejmowanie ważnych decyzji.
Will miał bogaty materiał do przemyśleń. Zrozumiał ,że nie da się zbudować zamku z piasku i wszystkiego ze sobą pogodzić. W życiu nie ma czegoś takiego jak idealne szczęście ,czasem niektóre marzenia trzeba odłożyć na półkę ,wraz z baśniami Andersona.
Mela położyła dzieci spać i wróciła do niego by zagrać partyjkę szachów. Miała na sobie domową ,blado błękitną , muślinową sukienkę.
-Musimy porozmawiać -rzekł nagle Will. O mnie ,o tobie i Zorro.
-Nie miałam prawa tak mówić -rzekła ze smutkiem.
-Miałaś prawo -zaprzeczył stanowczo. Na początku traktowałem to jako rozrywkę ,potem zaczęło mi zależeć na tych ludziach.
-Wiem -odparła sztywno Melania. Ludzie ,potrzebują bohatera ,legendy i nigdy z tego nie zrezygnujesz .
Zapadła między nimi długa cisza.
-A ja potrzebuję tylko ciebie -odezwał się w końcu cichym ,melodyjnym głosem. Zorro przestał istnieć.
-Co powiedziałeś -spojrzała na niego nie mogąc uwierzyć własnym uszom. Koniec z Zorro ?
-Jestem mężem ,ojcem ,człowiekiem z krwi i kości a nie jakoś legendą-dodał po chwili .
-Will.
-Moja rodzina to moje życie - powiedział z uśmiechem ,po czym przyciągnął ją do siebie i delikatnie pocałował w usta.

Koniec.