www.bonanza.pl

Kola

Po śniadaniu rodzina Cartwrightów udała się na pracy na ranczu, a Mili została w domu z Hop Singiem. Pod okiem kucharza udało jej się upiec ciasteczka, które postanowiła dać Adamowi za to, że nie żywi do niego urazy za to, że ją pocałował. Pewnie zrobił to pod wpływem impulsu nie kontrolując się, ale na pewno nie chciał jej zrobić nic złego. Wcale na takiego nie wyglądał co byłby w stanie zrobić krzywdę jakiejkolwiek dziewczynie, ot co po prosu go poniosło. Kiedy Hop Sing się dowiedział, że dziewczyna chce dać ciasteczka pierworodnemu Bena aż się uśmiechnął ze szczęścia, wręcz pochwalił wypiek Mili i powiedział, że „panu Adamowi bardzo będą smakować i że na pewno nie pogardzi, jeśli ciasteczek będzie więcej”, więc dziewczyna postanowiła upiec drugą blaszkę. Miała nadzieję, że będą mu bardzo smakować, ponieważ w jej dotychczasowym życiu sprzed okresu, kiedy zostali zabici jej rodzice nigdy nie miała przyjemności gotować.

***

Po obiedzie Mili powiedziała Adamowi, że się na niego nie gniewa za to co zrobił i podała mu zrobione przez siebie ciastka, z wielkim przejęciem czekała na jego reakcję, po resztą tak samo jak Hop Sing.

-Chcesz mnie otruć. – stwierdził wracając od okna, przez które zwrócił pół obiadu do fotela, na którym wcześniej siedział.

-Pan Adam przesadzać, ja ich próbować i one rozpływać się w ustach. – mówił oburzony kucharz.

-Ciasteczka są przepyszne… – stwierdził Mały Joe stojąc w drzwiach domu – …a on nie zasługuje na to, by je jeść. – dodał w kierunku Mili. – Przepraszam, że potraktowałem twoje ciastka solą i pieprzem, ale uznałem, że mojemu bratu należy się jakaś kara. – podsumował.

Ben siedzący na kanapie nie mógł wyjść z podziwu dla pomysłowości swojego beniaminka, przez cały czas zastanawiał się nad odpowiednią karą dla swojego pierworodnego za to, że napastował tą Bogu ducha biedą dziewczynę, przecież wydawało mu się, że wychował swoich synów na dżentelmenów, ale Joe już się postarał żeby Adam dostał za swoje, więc on już chyba sobie daruje wymierzanie jakiejkolwiek kary.

-Całe szczęście, że panienka upiekła jeszcze jedną blaszkę. – poinformował Hop Sing, któremu już przeszedł gwałtowny atak śmiechu.

W tej samej chwili z kuchni dało się słyszeć głos średniego syna Bena Cartwrighta:

-Hop Sing przeszedłeś samego siebie te ciasteczka są wyśmienite.

Hoss stanął w drzwiach z blaszką w rękach, na której pozostało już ostatnie ciastko.

-Hossie Cartwright jesteś niemożliwy!! – dało się słyszeć głos chińczyka. – Te ciastka były dla pana Adama. – powiedział.

-I tak by ich wszystkich nie zjadł. – stwierdził Hoss wyciągając rękę po ostatnie, Adam biegł w jego kierunku:

-Skoro wszyscy tak się nimi zachwycają, to chcę spróbować przynajmniej jedno, gdyby Joe nie nafaszerował pierwszej blachy pieprzem i solą…

Wpadł na Hossa, blacha wylądowała na podłodze, a ciastko wpadło wprost do buzi najmłodszego Cartwrighta.

-Delicje. – stwierdził Mały Joe oblizując się, Adam musiał się obejść smakiem.

***

Wieczorem Ben siedział w jakichś papierach, Hoss czyścił pistolet, Adam czytał książkę, a Joe położył przed Mili pudełko z warcabami.

-Chyba będziesz mnie musiał nauczyć jak się w to gra… – odpowiedziała dziewczyna, kiedy dowiedziała się, co to za gra – …bo jeszcze w życiu nie miałam przyjemności w to grać. Tam skąd pochodzę inaczej umilałam sobie wolny czas.

-Tutaj nie trzeba żadnej filozofii to jest łatwiejsze niż gra szachy, a grać w karty to tobie raczej nie wypada, bo jesteś dziewczyną. Co robiłaś w domu? – zapytał z ciekawością.

-Grałam na fortepianie, ale umiem też grać w szachy i uwielbiam czytać książki, moimi ulubionymi autorami są: Juan Valera*, Víctor Català* i Emilio Calderón*, ale nie pogardzę też Simonem Beckettem*, Colinem Wilsonem* czy Williamem Szekspirem. – odpowiedziała Mili.

Mały Joe aż podskoczył i wysypał wszystkie pionki na podłogę.

-Coś się stało? – spytała.

-Wszystko w porządku. Po prostu mam alergię na tego ostatniego autora, którego wymieniłaś… – rozłożył z powrotem wszystkie pionki na planszy – …i nie pytaj dlaczego. – dodał pośpiesznie.

-Pewnie ma to coś wspólnego ze szkołą. – stwierdziła Mili.

-Nie tylko. – odparł Mały Joe i zaczął jej wyjaśniać zasady gry.

*na potrzeby opowiadania

Miałam dodać tę notkę dopiero w środę, ale dzisiaj zrobię wam prezent i dostaniecie wyjątkowo drugą.

zorina13

Oj chyba jednak coś będzie z Milly i Adama.
Mają podobne zainteresowania.

Aga

Ewelina

Gość

Ewelina, ale BARDZO słony napój wywoła odruch wymiotny ( u osób z wrażliwym żołądkiem Smile

). Ale napój, z pokarmami stałymi ciężko jest coś takiego sprowokować, to prawda. Pieprz nic tutaj nie zmienia...może musztarda w postaci żółtego kremu? Smile

Aga

....i raczej jeden kęs tego nie spowoduje....chyba Adam nie jadłby słonych ciastek do upadłego ....nie był głupi ... Confused

Ewelina

Aga

Ewelina, nie bierzesz jednego pod uwagę....Adam nie miał kubków smakowych.... Rolling Eyes

Gość

to by wtedy nie zwymiotował Cool

Ewelina

Jeśli ich nie miał, to i nie wymiotowałby ... bo nie czułby smaku soli i pieprzu Rolling Eyes

Choć jak wspomniałam posypanie ciasteczek solą nie spowoduje takiej reakcji ... za malo jej i nie w tej postaci ... to mogło być nawet smaczne, jak krakersy ...

Aga

Zaraz chwilunia ....może teraz palnę głupotę, ale człowiek uczy się całe życie i tak durny jak but umiera.....brak kubków smakowych nie zaburza działania w żołądku...czy jeśli nie mam kubków smakowych to nie umrę od zjedzenia arszeniku?

Ewelina

Arszenik jest trucizną i nie ma związku z kubkami smakowymi. Zjesz i nie będziesz narzekać, jeśli potrawa była smaczna. Kiedy stwierdzisz, że zjadlaś truciznę, pijesz wodę z solą (w przypadku arszeniku raczej roztopiony tłuszcz, np smalec, łój, można chyba mleko lub masło) i wtedy zwracasz to, co zjadłaś. Twoje kubki smakowe nerwowo reagują na wodę z solą i powoduja skurcze, czyli ... puszczasz pawia - poetycznie to określając Very Happy

Jeśli nie zareagujesz ... przenosisz się po pewnym czasie na chmurkę ...

Aga

Myslałam, że żołądek reaguje torsjami na sól, bez względu na ilość posiadanych kubków... Very Happy

Ewelina

Nie wiem. Nie znam sie na tym, ale myślę, że musiałoby być bardzo dużo soli, żeby wywołać odruch wymiotny. Podkreślam soli w postaci stałej, bo w płynie 1, 2 łyzki na szklankę letniej wody. Ale Adam nie pił wody z solą ...