www.bonanza.pl

Aga

Też tak pomyślałam ale w związku z łagodnym nastrojem nie chciałam być czepliwa.. Evil or Very Mad

Ewelina

Może maleńka, ale przecież Adasiowi we wszystkim ładnie Very Happy

Mada

* * * * *

Żona burmistrza, przez męża pieszczotliwie zwana Irminką, nie mogła znieść widoku szczęśliwej Melissy. Wiele by dała, żeby być na jej miejscu. Po śmierci pierwszej żony Adama – Lysette – miała nadzieję na płomienny romans z tym pociągającym brunetem, ale najstarszy syn Bena nie widział lub nie chciał dostrzec jej zabiegów i prowokacji. Ubodło ją to do żywego. Musiała przyznać sama przed sobą, że Adam jest nieczuły na jej wdzięki. Teraz na dodatek był zakochany w swojej żonie. Skoro nie mogła liczyć z jego strony na coś więcej, postanowiła mu zaszkodzić i przy okazji utrzeć nosa tej zarozumiałej Melissie, która drażniła ją swoją energią i pewnością siebie. Irmina zamierzała poprosić o pomoc kuzynkę Betsy, która mieszkała w Santa Fe. Obecnie była utrzymanką pewnego wpływowego i bardzo bogatego polityka, znudzonego swą leciwą i cnotliwą żoną. Rodzina wyrzekła się Betsy już dawno temu i tylko Irmina utrzymywała z nią kontakt, oczywiście listowny. Napisała do niej, prosząc o przysługę i proponując w zamian piękny, rubinowy naszyjnik, którego kuzynka zawsze jej zazdrościła. Wiedziała, że straci klejnot, ale zyska coś więcej – satysfakcję.
Betsy zjawiła się w Virginia City trzy tygodnie później. Była to prześliczna blondynka o urodzie dziecka. Każdy, kto na nią spojrzał, pragnął się nie zaopiekować. Gdy Irmina pokazała jej Adama, kuzynka uśmiechnęła się z wyższością i powiedziała, że w ciągu kilku dni załatwi sprawę. Jeszcze tego samego popołudnia, zanim Cartwright wyjechał z miasta, przygotowała przekonującą inscenizację. Niczego niepodejrzewający Adam, załatwiwszy sprawunki w sklepie, wracał do Ponderosy. Tuż za zakrętem zobaczył powóz i leżącą przy nim kobietę. Szybko zsiadł z konia i podszedł do blondynki, która spojrzała na niego pięknymi, niebieskimi oczyma.
- Nic się pani nie stało? – zapytał przejęty. – Może sprowadzę doktora?
- To zupełnie niepotrzebne – powiedziała aksamitnym tonem, kusząco wydymając pełne usta. – Proszę pomóc mi wstać.
Adam wyciągnął dłoń, ale Betsy udawała, że nie ma siły się podnieść. Tknięty współczuciem, wziął ją na ręce i posadził na przydrożnym głazie. Kobieta nie puściła jego szyi, przyciągając go coraz bliżej i składając usta w dzióbek. Zaskoczony Adam prawie dał się pocałować. W ostatniej jednak chwili oderwał jej ręce i chrząknął zmieszany.
- Chciałam panu podziękować – wyjaśniła, przygładzając ręką swe idealne anglezy oraz przesuwając dłoń w kierunku pełnych piersi, wyeksponowanych krzykliwie dzięki mocno wydekoltowanej sukni.
- Nie ma takiej potrzeby – powiedział, odzyskując panowanie nad sobą. – Pomógłbym każdemu, kto znalazłby się w takiej sytuacji.
- Nie wątpię – zauważyła naburmuszona. – W takim razie proszę mi pomóc wsiąść do powozu.
Tym razem Adam trzymał dystans od początku i nie dał się zaskoczyć. Gdy Betsy siedziała już w dwukółce, spojrzała na niego uwodzicielsko, rozmyślnie nachyliła się w jego kierunku i szepnęła:
- Wierzę, że jeszcze się spotkamy – po czym przesłała mu całusa i pojechała w kierunku miasta.
Słowa dotrzymała, bo już następnego dnia zobaczył ją idącą z naprzeciwka. Już miał uchylić kapelusza, gdy kobieta się potknęła i wylądowała w jego ramionach. Przytrzymał ją przed upadkiem i po chwili zabrał ręce. Piękna Betsy natomiast ani myślała odrywać swe dłonie od jego zanadrza.
- Jest pan taki silny i szybki – powiedziała, gładząc przód jego koszuli.
Adam, tak jak każdy mężczyzna był łasy na komplementy, ale nie chciał mieć kłopotów i nie lubił narzucających się kobiet, więc zareagował błyskawicznie. Chwycił ją za nadgarstki i odsunął.
- Może już wystarczy tej zabawy – powiedział ostrzegawczo.
Betsy fuknęła niczym kotka, wyrwała dłonie, odwróciła się na pięcie i zniknęła za zakrętem. Adam rozejrzał się, sprawdzając, ile osób było świadkiem tegoż zdarzenia. Na szczęście nikt mu się nie przyglądał. Odetchnął z ulgą. Nie chciałby tłumaczyć się przed Melissą z czegoś, co nie miało miejsca.

Następnego dnia Adam wyprzedził braci o dwie mile. Chciał być przed nimi i wziąć kąpiel. Panował niemiłosierny upał, który dał mu się we znaki. Gdy dojechał, okazało się, że łazienkę zajmuje Melissa. Powiedziała, że wyjdzie za kilka minut. Podszedł do pompy na podwórku i zdjął koszulę. Musiał się ochłodzić, bo miał wrażenie, że zaraz padnie. Oblał się strumieniem wody, czując, jak wracają mu siły. Nagle jak spod ziemi pojawiła się przed nim Betsy, która objęła go w pasie i przytuliła się do niego z teatralnym westchnieniem. Adam na chwilę oniemiał, ale po sekundzie chwycił ją za ramiona i oderwał od swego mokrego zanadrza. W tej samej chwili zauważył Melissę, która przystanęła niedaleko, przyglądając się tej scenie. Zrobiło mu się gorąco. Wiedział, jak to musiało wyglądać. Jego żona ruszyła. Szybko pokonała dzielące ich metry.
- Precz z łapami od mojego męża! – krzyknęła, a następnie zamachnęła się i z całej siły uderzyła Betsy, która zatoczyła się na płot. Pani Cartwright stanęła, podpierając się pod boki i mierząc blondynkę wzrokiem. Utrzymance nie trzeba było więcej powtarzać. Trzymając się za policzek, w przyspieszonym tempie opuściła plac boju. Melissa odprowadzała ją nieprzyjaznym spojrzeniem. Potem przeniosła je na Adama.
- Pozwalasz, żeby obłapiały cię obce baby – powiedziała z wyrzutem.
- Zaskoczyła mnie – bronił się ogłupiały.
- Jakoś nie widziałam, żebyś się wyrywał! – stwierdziła podniesionym tonem.
- Nie wyciągaj zbyt pochopnych wniosków.
- To nie ja stałam półnaga – zauważyła. – Ciekawe, co byś czuł, gdybyś mnie zobaczył w ramionach innego mężczyzny, na przykład … Jeffa.
Adamowi krew uderzyła do głowy.
- Dlaczego akurat on przyszedł ci na myśl? – zdenerwował się nie na żarty.
- A tak jakoś. Był pierwszy, o którym pomyślałam.
- Melisso, nie przeciągaj struny – ostrzegł ją.
- Ja?! – zezłościła się na nowo. – Jeśli myślisz, że … - nie dokończyła, bo Adam zamknął jej usta pocałunkiem. Oderwała się od niego tylko dzięki silnej woli.
- Nie próbuj mnie … - znowu przerwała, bo jej mąż nie dawał za wygraną.
Pomyślała, że tak go nie pokona. Zarzuciła mu ręce na szyję i przylgnęła do niego, oddając pocałunek. Adam poczuł się zwycięzcą zaledwie na kilka sekund, bo po upływie tego czasu Melissa wyślizgnęła się z jego ramion i stanęła w bezpiecznej odległości.
- Nie myśl, że wykpisz się tanim kosztem – wyciągnęła ku niemu oskarżycielski palec i umknęła mu, zanim zdążył ją złapać.
Gdy Adam z braćmi i ojcem wrócili do obowiązków, Melissa zajęła się praniem. Pomyślała, że w ten sposób wyładuje złość. Właśnie zastanawiała się, gdzie wylać wodę, gdy kątem oka zauważyła nadjeżdżającą żonę burmistrza. Nie lubiła tej baby, a po tym, jak przy obiedzie Joe wspomniał, że widział ją w towarzystwie ślicznej kuzynki – blondynki – nabrała podejrzeń co do jej udziału w dzisiejszym incydencie. Chwyciła miskę z mydlinami, zamachnęła się i wylała brudną wodę wprost na burmistrzową, która wydała dziki wrzask.
- Najmocniej panią przepraszam – Melissa rzuciła się z udanym współczuciem w jej kierunku. – Nie zauważyłam pani.
- Jak ja wyglądam? – biadoliła kobieta.
„Jak zmokła kura” – pomyślała z satysfakcją Mela, a głośno powiedziała. – Powinna się pani przebrać. Proszę za mną, może coś znajdę – uśmiechnęła się pod nosem, bo wiedziała, że żona burmistrza za skarby świata nie wciśnie się w jej ubrania. Pani Irmina, ku niezadowoleniu Melissy, postanowiła zostać w Ponderosie tak długo, aż wyschną jej rzeczy. Na szczęście wyjechała, zanim Cartwrightowie wrócili do domu.
Po kolacji wszyscy udali się na zasłużony odpoczynek. Zmęczony Ben już zasypiał, gdy nagle niespodziewany łoskot wyrwał go z ramion Morfeusza. Nałożył szlafrok i wyszedł na korytarz. Po chwili pojawili się na nim również Joe i Hoss. Stanęli zdumieni przed sypialnią Adama i Melissy, skąd dobiegały jakby odgłosy walki i przesuwania mebli. Skonsternowany Ben podszedł do drzwi i głośno zapukał. Odpowiedziała mu głucha cisza, później usłyszał szepty i chichoty. Po dłuższej chwili drzwi się uchyliły. Stanął w nich rozczochrany Adam, w nie do końca dopiętych spodniach.
- Co się dzieje, synu? – zapytał zdziwiony Ben.
- Nic. Wszystko w porządku – zapewnił go Adam z kamiennym wyrazem twarzy.
- A te odgłosy? – nie dawał za wygraną Joe.
- Demolujecie pokój? – zaniepokoił się Hoss.
- Nie – zaprzeczył stanowczo Adam, z trudem utrzymując powagę. – Godzimy się – i zatrzasnął im drzwi przed nosem.

* * * * *

Gość

Fragment naładowany emocjami Smile

Małżeńska kłótnia, Melissa pełna werwy...
Zachowanie burmistrzowej jest paskudne, podobnie jak jej kuzynki; pozostaje pewien niesmak...

Camila

A to paskudy jedne.
Dobrze, że Melissa wie jak z nimi postępować.

Aga

Irminka zagięła parol na Adasia? Twisted Evil

A to żmija! I jeszcze kombinuje z kuzynką. Aż mi się krew zagotowała....

Scena "godzenia" Adasia z Melką boska...aż dziw, że Adam o własnych siłach drzwi otworzył Laughing

Melka coś nieskutecznie się broni i nawet domyślam się dlaczego Laughing

Ciekawe czy żona burmistrza wie, że Melissa takie zapotrzebowanie na koszule nocne ma Shocked

Adam powinien być bardziej czujny i Melka też. Ta zona burmistrza kieruje się najniższymi pobudkami i po trupach idzie do celu....przewidujesz jakieś tarmoszenie Melki lub Adasia? I nie mam tu na myśli sypialni małżeńskiej Cool

Mada

Aga, już mnie kiedyś o to pytałaś. Smile

Odpowiedź pozostaje ta sama.

Aga

....ojej potwierdzić nie można Rolling Eyes

zaraz wytykają natarczywość ...

Mada

Ale wymyślasz Laughing

Jaka natarczywość? Shocked

Próbuję Cię po prostu zbyć. Wiesz, że nie lubię zdradzać szczegółów. Taka moja słabość...

Aga

Każdy sposób dobry, żeby coś wyniuchać Laughing

ADA

Mada, fragment naładowany emocjami na maksa. Very Happy

Bardzo mi się to podoba. Very Happy

Melka ma niezły temperament i głębokie poczucie własności Laughing

Mada

Następny fragment pojawi się we środę. Smile

Aga

to jeszcze zdradź jedno Mada Rolling Eyes

co? Mogę zadać pytanie? Rolling Eyes

Mada

Zadać możesz, ale nie wiem, czy odpowiem. Rolling Eyes

To będzie zależało od pytania.