www.bonanza.pl

Camila

Szkoda Kimberly, ale może kiedyś się jej ułoży.
Kolejna zagadkowa sprawa się pojawiła

Ewelina

Mada

Ewelina

Jeśli wygląda za nim przez okno, to na pewno zrobił duże wrażenie Very Happy

Aga

Mada

Aga

To zależy co by tam chodziło oprócz jedzenia Rolling Eyes

Kola

Mada

* * * * *

Pastor Gambon od kilku dni dyskretnie obserwował Monstera. Znali się z dawnych czasów, które wydawały mu się tak odległe, że prawie nierealne. Nie lubił wracać do nich pamięcią. Uważał, że to zamknięty rozdział w jego życiu. Monster chciał mu udowodnić, że jest inaczej. Wciąż przebywał w mieście, spędzając większość swego czasu w saloonie. Pił i grał. Na razie się nie awanturował. Właściwie niczego nie można mu było zarzucić. Zachowywał się normalnie i to najbardziej Gambona niepokoiło. Domyślał się, że Monster coś szykuje i dlatego dotąd nie opuścił Virginia City. Paradoksalnie – sam nie odczuwał przed nim strachu. Jeśli się bał, to tylko tego, że komuś w tym mieście może stać się krzywda, bo Monster lubił patrzeć na ludzkie cierpienie… Pastor postanowił jeszcze dziś porozmawiać z szeryfem Stevensonem i ostrzec go przed tym nieobliczalnym człowiekiem. Drzwi jego biura były jednak zamknięte, więc udał się do babki Boba Tachera. Starowinka od kilku lat nie wstawała z łóżka. Odwiedzał ją dwa razy w tygodniu. Lubił te wizyty. Kobiecina była najbardziej pogodną osobą, jaką znał. Nigdy nie narzekała na swój los. Była też kopalnią wiedzy o parafianach. O wszystkich mieszkańcach miasta mówiła dobrze, zwłaszcza o Cartwrightach. Tym sposobem pastor wiele się dowiedział o słynnych właścicielach Ponderosy.

* * * * *

Adam postanowił dzisiejszy dzień spędzić z synkiem. Zabrał go do miasta. Najpierw weszli do sklepu pana Coasa. Malec otworzył buzię z zachwytu, patrząc na kolorowe cukierki, umieszczone w wielkich, szklanych słojach. Adam przyglądał mu się z uśmiechem, myśląc, jak niewiele trzeba, aby sprawić dziecku przyjemność. Billy wybrał karmelki, do których miał wyjątkową słabość. Gdy właściciel sklepu zapełniał specjalnie przygotowany na tę okazję papierowy rożek, chłopczyk z tajemniczą miną pociągnął tatę za rękaw. Adam przykucnął zainteresowany.
- Tato … - zaczął niepewnie. – A mógłbyś mi jeszcze kupić taki jeden ciemny cukierek, zwinięty w spiralę?
Adam uśmiechnął się, słysząc w ustach swego dziecka słowo „spirala”, którego znaczenie nie tak dawno mu wyjaśniał. Okazało się, że malec nie tylko je zapamiętał, ale potrafił też wykorzystać w życiu codziennym.
- Will, dorzuć jeszcze jedną lukrecję – powiedział, mrugając porozumiewawczo do Billy’ego.
Uszczęśliwiony chłopiec po chwili trzymał pełne słodkości zawiniątko. Adam zabrał go ze sobą najpierw do banku, a później na pocztę. Dziecko chłonęło nowe wrażenia, uważnie obserwując czynności dorosłych i zadając coraz to nowe pytania. Bardzo zainteresowała go pieczątka przybijana na papierowych kartkach. Adam pomyślał, że mógłby coś takiego zrobić na potrzeby synka. Billy miałby nową, oryginalną zabawkę.
Wyszli na zewnątrz. Chłopiec trzymał tatę za rękę i szedł spokojnie. W niczym nie przypominał swego kuzyna Toby’ego, który zazwyczaj podskakiwał i wyrywał się do przodu. Hoss najczęściej brał swego synka na ręce, dzięki temu nie musiał wysłuchiwać narzekań Lucy na porwane lub pobrudzone dziecięce spodenki. Adam nie miewał takich kłopotów. Billy, oczywiście lubił biegać, śmiać się i dokazywać, ale we właściwym miejscu i czasie. Teraz szedł obok taty, za którym wprost przepadał.
Z daleka dojrzał ich Dan Stevenson, który w tej właśnie chwili przywitał się z Adamem i potargał Billy’emu lśniące, hebanowe włoski.
- Jak się masz smyku?
- Wyśmienicie i słodko – odparł chłopiec, pokazując cukierki.
Dan roześmiał się rozbawiony odpowiedzią synka Adama. Chciał nawet powiedzieć przyjacielowi, że mały jest wyjątkowo bystry, ale przeszkodził mu huk eksplozji. Drgnęli zaskoczeni i wystraszeni. Adam chwycił Billy’ego na ręce, oczyma szukając zagrożenia. Z naprzeciwka biegli przerażeni ludzie.
- Szeryfie! – krzyczał na całe gardło burmistrz. – Ktoś wysadził w powietrze kościół!
Przybyli otoczyli Dana Stevensona, wpatrując się w niego z wyczekiwaniem.
- Gdzie pastor Gambon? – mężczyzna zadał kluczowe pytanie.
Mieszkańcy zaczęli na siebie spoglądać niepewnie.
- Chyba był w środku – powiedział z wahaniem burmistrz.
- Musimy przeszukać miejsce wybuchu – zadecydował szeryf.
Wszyscy rzucili się do przodu. Każdy chciał być pierwszy na miejscu zdarzeń. Dan spojrzał z nadzieją na przyjaciela:
- Pomożesz mi?
- A co z Billym? – Adam rwał się do działania, ale nie miał zamiaru narażać synka na niebezpieczeństwo.
- Po drodze zostawimy go z moją siostrą – zaproponował szybko Stevenson, a widząc na twarzy Adama zaskoczenie, dodał:
- Przyjechała przedwczoraj.
Szli szybko, spieszyli się. Kimberly stała na ganku, spoglądając w kierunku kościoła, a właściwie tego, co z niego zostało. Zobaczyła Dana dopiero wtedy, gdy przed nią stanął.
- Kim, musimy przeszukać gruzowisko – wyjaśnił, nie wdając się w zawiłe tłumaczenia. – Przypilnujesz Billy’ego? To synek mojego przyjaciela Adama.
Cartwright dotknął kapelusza, przyglądając się badawczo siostrze szeryfa. Kimberly obrzuciła go nieuważnym spojrzeniem i kiwnęła głową na znak zgody. Adam przykucnął i spojrzał w oczy Billy’emu.
- Zostaniesz z panią, dobrze? Przyjdę po ciebie … za jakiś czas – obiecał, poprawiając mu kołnierzyk koszulki.
- Dobrze, tato – powiedział chłopiec i podszedł do Kimberly. Wyciągnął rączkę i chwycił jej dłoń swymi ciepłymi paluszkami. Zaskoczony Adam lekko otworzył usta, jakby chciał coś powiedzieć.
- Idziemy! – zadecydował Dan i pociągnął przyjaciela w kierunku gruzów kościoła. Pobiegli. Kimberly z niepokojem spojrzała za nimi, a następnie skierowała swój wzrok na dziecko. Weszli do środka.
- Masz ochotę na mleko i biszkopty? – zapytała niepewnie, bo do tej pory nie opiekowała się dziećmi.
- Tak – chłopczyk pokiwał główką, oczy mu błyszczały.
Kim zaprowadziła go do kuchni. Billy wdrapał się na krzesło i usiadł, rozglądając się z ciekawością. Kimberly postawiła na stole dwa kubeczki i talerzyk z biszkoptami. Sięgnęła po jednego i zanurzyła go w mleku. Chłopiec poszedł za jej przykładem.
- Widzę, że posmakowały ci biszkopty – zauważyła z uśmiechem, widząc, że chłopiec sięgnął po następnego.
- Są smaczne – zapewnił. - Chciałbym, żeby mama mi je upiekła.
- Poproś ją o to.
- Nie mogę. Mama umarła- powiedział ze smutkiem. – Tata mówi, że jest teraz w niebie.
- Nie wiedziałam – przyznała zmartwiona.
- Byłem wtedy mały.
- Pamiętasz mamę?
- Nie bardzo – pokręcił głową. – Tata ma jej zdjęcie w swoim pokoju, ale nikomu nie pozwala go ruszać.
- Naprawdę?
- Ciocia Lucy mówi, że tata ma smutne oczy.
- Mówiła tak do ciebie? – zdziwiła się Kimberly.
- Nie, do wujka Hossa, ale ja słyszałem. Niechcący – usprawiedliwił się. – Tata mówi, że nie wolno podsłuchiwać.
- Twój tata ma rację – przyznała i postanowiła skierować rozmowę na inne tory. – Chodź, pokażę ci coś ciekawego.
Przeszli do jej pokoju. Kimberly usiadła przy toaletce, na której stała misternie wykonana pozytywka. Na każdym z jej boków znajdowały się delikatnie pozłacane, kwiatowe wzory. Ostrożnie uniosła wieczko, wydobywając tym samym dźwięki „Dla Elizy” Beethovena. Zaciekawiony Billy wdrapał się bezceremonialnie na kolana szatynki i usadowił wygodnie. Grające pudełeczko bardzo mu się spodobało.

* * * * *

Adam i Dan wracali utrudzeni, malowniczo ubrudzeni, przysypani kurzem. Wraz z innymi mieszkańcami miasta przetrząsnęli ruiny. Wśród belek i kamieni nie natknęli się na żadne zwłoki. To oznaczało, że pastora Gambona jednak nie było w kościele w chwili wybuchu. Zobaczyli go chwilę później - idącego pieszo. Dopadła go grupa uradowanych osób, ciesząc się, że nic mu nie jest. Pastor przyznał, że słyszał wybuch, ale nie miał pojęcia, co się stało. Oniemiał, gdy się dowiedział, że kościół wyleciał w powietrze. Patrzył na twarze wszystkich zebranych z przerażeniem i niedowierzaniem. Domyślił się, kto był sprawcą tego nieszczęścia. Musiał go odnaleźć. Nie mógł dłużej ryzykować życia mieszkańców tego przychylnego mu miasta. Zastanawiał się, jakiej ceny zażąda Monster. Wiedział, że bez względu na wszystko, będzie musiał ją zapłacić. Ze spuszczoną głową i obwisłymi ramionami powlókł się w stronę gruzów. Nie słyszał zapewnień mieszkańców, że kościół można odbudować.
- Jest załamany – stwierdził Dan. – Nie dziwię się.
- Kto mógł to zrobić? – zastanawiał się Adam. – I po co?
- Nie mam pojęcia – szeryf pokręcił głową. – To bez sensu. Ktoś zadaje sobie tyle trudu. Kupuje dynamit, wysadza kościół.
- Zemsta?
- Na kim? – zapytał Stevenson. – Na pastorze? Na mieszkańcach miasta?
- Ludzie też się nad tym zastanawiają – przyznał Adam. – Słyszałem, jak rozmawiali między sobą.
- Coś widzieli?
- Nie, ale każdy słyszał huk.
- Kolejna sprawa do rozwiązania – zmęczenie w głosie Dana było aż nadto słyszalne. – Muszę coś zjeść i trochę odpocząć. Mam nadzieję, że Kimberly coś dla nas przygotowała.
- Przyjechała, żeby zabrać cię na swój ślub? – zaciekawił się nagle Adam.
- Ślubu niestety nie będzie – powiedział Dan, przesuwając ręką po twarzy i mimowolnie rozmazując brud.
- Zerwała zaręczyny?
- Ona? Nigdy! To nie w stylu mojej siostry.
- Narzeczony ją zostawił? – Adam był tak zdziwiony, że na chwilę przystanął.
- Można tak powiedzieć – przyznał dziwnym głosem. – Umarł.
- Co?
- Zginął w pojedynku. Naprawdę bezsensowna śmierć – podsumował przyjaciel, kręcąc z rezygnacją głową, by po chwili przyjrzeć się bacznie swemu towarzyszowi. – A dlaczego to cię tak interesuje?
-Właściwie … bez powodu – Adam lekko zmarszczył brwi. – Tak sobie rozmawiamy …
Dan zrobił dziwną minę, ale nic nie powiedział. Doszedł do wniosku, że czasem pewne uwagi lepiej zachować tylko dla siebie.

* * * * *

zorina13

Monster pewnie maczał palce w tym wybuchu.
Kimberly zrobiła chyba wrażenie na Adamie.

Camila

Adam jest świetny ojcem.
Coś chyba będzie między nim, a Kim.
Zrobiło się groźnie po tym wybuchu

Aga

O matko! Mada jak na brak czasu całkiem płodny tydzień Very Happy

ADA

Aga

Mada