www.bonanza.pl

ADA

Senszen, ja nie twierdzę, że Candy nie kocha żony. Położyłam nacisk na słowo naprawdę, bo wydaje mi się, że ta jego miłość jest taka trochę na zasadzie: "ożeniłem się to będę ją kochać". Nie wiem może nie potrafi okazać swoich uczuć, a może myli sympatię i szacunek z miłością. Jest mu dobrze w tym związku, życie płynie bez większych wstrząsów, India jest dobrą żoną, ale czy to naprawdę miłość?
Być może jestem w błędzie, ale tak odebrałam przemyślenia Candy'go.
Choćby to stwierdzenie "była teraz jego częścią i miał nadzieję, że spędzi je razem z nią. Do końca.". Oczywiście można to dwojako zrozumieć, że Candy kocha żonę i kropka, lub, że skoro już pojawiła się w jego życiu to będzie ją kochał do końca.
Mam nadzieję, że ciąg dalszy Twojego opowiadania rozwieje moje wątpliwości. Dlatego też z niecierpliwością czekam co będzie dalej Smile

Gość

tak dogłębnej analizy to się nie spodziewałam Embarassed

ADA

ojej, mam nadzieję, że nie masz mi tego za złe Rolling Eyes

Gość

nie, nie mam Smile

Po prostu jestem zaskoczona Very Happy

ADA

To dobrze, bo już myślałam, że za bardzo się rozgadałam Smile

Ewelina

Gość

Kola

Mężczyźni uważają to za oczywiste, że jak się już ożenią to "kocham cię" już mówić nie trzeba, może Candy ma tak samo.

Gość

Postanowiłam uzupełnić poprzedni odcinek o poniższy fragment. Chyba po przeczytaniu waszych komentarzy zrobiło mi się ich żal Smile

W każdym razie, miłego czytania

********************

Niedzielne popołudnie było zmienne; pochmurne, co pewien czas kropił niemrawo deszcz, powiewał mocny wiatr. Rozwiewane kolorowe liście przylepiły się do brudnych, wilgotnych szyb kościelnych okien. W trakcie nabożeństwa, po spowiedzi, rozpogodziło się.

Cookie bawiła się nieuważnie guzikami jego koszuli. Popielata grzywka opadała jej na jasne brwi. India w pewnym momencie poprawiła dziewczynce przekrzywiony czepek, lekko go musnęła w ramię i usiadła spokojnie. Spojrzał na nią, uśmiechnięty – i przypomniał sobie to jedno ponure nabożeństwo, przed czwartym lipca.

Siedziała wtedy jakieś sześć jardów od niego. Widział tylko jej blady, nieco wyostrzony po chorobie profil, podkrążone oczy i jasne włosy, niesfornie wymykające się z ciasnego upięcia. Ubrana była w prostą szarą sukienkę – a on marzył o tym, by każdego poranka siedzieć obok niej, patrzeć jej w oczy i móc trzymać ją choćby za rękę. Patrzeć jak odgarnia z karku luźne, migotliwe kosmyki.

Teraz, ponad siedem lat później, siedziała w ławce, jakieś osiem cali od niego. Ubrana na szaro, dłonie w białych nicianych rękawiczkach splotła grzecznie na podołku. Luźno upięte włosy wymykały się spod kapelusza, błyszcząc delikatnie w bladym świetle padającym przez wysokie kościelne okna. Z kapelusza spływała rudawa wstążka; jedyny barwny element jej stroju. Nadawał on jej policzkom żywszą barwę, podkreślał przejrzystość jasnej skóry.

Ledwo do niego docierała muzyka śpiewanych hymnów, zbiorowe głosy parafian.

Nie słuchał nawet kazania. Patrzył tylko na swoją żonę, trzymając jedną ręką swoją małą córeczkę, siedzącą mu spokojnie na kolanach – i walczył z napływającym, silnym uczuciem wzruszenia i czułości.
Niepewnie wyciągnął rękę, zdjął z ramienia Indii długi, samotny włos i położył swoją dłoń na jej chłodnych dłoniach.
Spojrzała na niego z lekkim uśmiechem, oczy miała radosne, jasne.

- Jesteśmy w kościele. Powinniśmy się modlić. – cicho napomniała go, rozbawiona.
- Modlę się. – szepnął.

Żebyś spędziła ze mną resztę życia. Żebyś była szczęśliwa. Żebyś była zdrowa. Żebym, idiota, już nigdy nie zapomniał, ile dla mnie znaczysz. Nawet na krótką chwilę.

zorina13

Ładny fragment.
Piękne te myśli ,każda by chciała coś takiego usłyszeć.

Camila

Bardzo mądre te przemyślenia Candego, ale trafne

Ewelina

Jednak Candy ją kochał. Spokojną, trwałą miłością.
Jutro spróbuję napisać więcej ... jeśli komputer mi pozwoli ...

Aga

Gość

Aga

Na długi, samotny włos.... Rolling Eyes

a Indię mogłoby zatkać z wrażenia Rolling Eyes

dobra nie jęczę już...